κῶν συνόρων, δι’ ἧς ἠπειλεῖτο ἡ εἰς τὸ ἡμέτερον ἔδαφος εἰςβολή. Ἀφ’ ἑσπέρας ἤρξατο ἐκ μέρους τῶν τούρκων λυσσώδης ἡ προςβολὴ καθ’ ὅλα τὰ σημεῖα Πατσὼ-Μενεξὲ-Ῥεβενίου, καθ’ ἧς οἱ ἡμέτεροι ἀντέστησαν ἐρρωμένως. Καθ’ ὅλην δὲ τὴν νύκτα ἐξηκολούθει ζωηρὸν πῦρ διευθυνόμενον ὑπὸ τοῦ ὑπὸ τὸν λοχαγὸν Τσιάπαλον καὶ ὑπολοχαγὸν Ζουλούμην σώματος, ἐνισχυόμενον παρὰ τοῦ Κακλαμάνου μεθ’ ἑξήκοντα, καὶ τοῦ σταθμάρχου Μελούνας Δημητρακοπούλου μετὰ εἴκοσιν ἀνδρῶν. Οἱ ἡμέτεροι ἠδυνήθησαν νὰ ἐκτοπίσωσι τὸν ἐχθρὸν, περὶ δὲ τὸ λυκαυγὲς ὁ τουρκικὸς σταθμὸς Δρεπανίου πολιορκηθεὶς στενῶς ἡλώθη, γενόμενος παρανάλωμα πυκνοῦ πυρὸς, καέντων τῶν ἐντὸς αὐτοῦ τούρκων 24 στρατιωτῶν καὶ τριῶν ἀξιωματικῶν, τῶν δὲ λοιπῶν φονευθέντων κατὰ τὴν ἀπεγνωσμένην ἔξοδον.
Κατὰ τὴν μάχην ταύτην ὁ Κακλαμάνος, ἔκτακτον ἐπιδείξας ἀνδρείαν, ἔπεσεν ἐπὶ τοῦ τουρκικοῦ ὀχυρώματος, ἔνθα εὑρέθη νεκρὸς κρατῶν ἔτι τὸ ῥεβόλβερ, ἐξ οὗ δὲν εἶχε προφθάσει νὰ ῥίψῃ ἢ δύο μόνον βολάς.
