ταῦθα εἶχε συγκροτηθῆ ἀληθὴς μάχη ἅτε μετασχόντος τοῦ τε ἐχθρικοῦ καὶ τοῦ ἡμετέρου πυροβολικοῦ, οὗ ἡ εὐστοχία ὑπῆρξεν ἐξαίρετος, ἐνῷ οἱ Τοῦρκοι κατὰ στίφη ἐφορμῶντες προςέβαλλον κυρίως τὸ ἀριστερὸν τῆς παρατάξεως, ὅπερ ἀπετέλει ὁ ὑπὸ τὸν Γκαβέραν καί τὸν Δημητρέσσαν λόχος μετὰ ἀπαραμίλλου γενναιότητος ἀποκρούων τὰς ἐπανειλημμένας αὐτοῦ ἐπιθέσεις. Ἐν τῇ ἀρχῇ ἀκόμη τῆς προςβολῆς ὁ Ἐπαμεινώνδας Γκαβέρας, ἀπροφύλακτος ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν ῥιπτόμενος, ἐτραυματίσθη καιρίως ὑπὸ θραύσματος ὀβίδος, καὶ μετηνέχθη εἰς τὸ νοσοκομεῖον Τυρνάβου, ἔνθα μετ’ ὀλίγον ἀπεβίωσεν ὁ ἀνδρεῖος πολεμιστὴς, θλιβόμενος μόνον ὅτι ἔπεσεν πρὸ τοῦ τέλους τῆς συμπλοκῆς καί οὐχὶ ἐν τῷ πεδίῳ τῆς μάχης, πρὶν ἢ προφθάση διὰ τοῦ ξίφους αὑτοῦ νὰ ἐπενέγκῃ μείζονα φθορὰν τῶν ἐχθρῶν. Οἱ συστρατιῶται αὐτοῦ πάντες, πλήθους λαοῦ παρακολουθοῦντος ἐν πένθει, ἐκήδευσαν τὸν νεκρὸν αὐτοῦ μετ’ ἐπιβαλλούσης μεγαλοπρεπείας τιμῶντες τὴν μνήμην καὶ τὴν στρατιωτικὴν ἀνδρείαν τοῦ γενναίου πολεμιστοῦ.
