ὅπου τὸν εἶδεν εἰσελθόντα εἰς οἰκίαν, ἣν ἐπληροφορήθη ὅτι εἶχεν ἄρτι ἐνοικιάσει. Καὶ ἐξ ἄλλων δέ τινων διαβημάτων, εἰς τὰ ὁποῖα προέβη, ἐσχημάτισε τὴν πεποίθησίν του καὶ ἐνῷ ἔθετεν ὑπὸ μυστικὴν ἐπιτήρησιν τὸν ἀνύποπτον ξένον κατῆλθε τὴν ἑπομένην εἰς Πειραιᾶ καὶ διεβεβαίωσε τὸν Πρόξενον τῆς Ὁλλανδίας ὅτι ἔχει εἰς χεῖράς του τον Πίττερ. Ὁ Πρόξενος τὸν ἠκολούθησεν εἰς Ἀθήνας καὶ τὴν ὥραν καθ’ ἣν ἐξήρχετο μετὰ τὸ γεῦμα του ὁ Ξένος ἐκ τοῦ ἰδίου ἑστιατορίου.
— Κύριε Μέγερ, κύριε Μέγερ, λέγει ὄπισθεν ὁ Φὸν ἐπισπεύδων.
Ὁ ξένος ἐστράφη ἀπαθὴς, χαιρετίσας μεθ’ ὅλης τῆς εὐγενείας, ὅτε πλησιάσας ὁ Φὸν προσέθηκε σταθερῶς·
— Δηλαδὴ ὄχι, κ. Μέγερ, ἀλλὰ κ. Πίττερ!
Ὁ ξένος, εἰς ὃν ἀγνοοῦμεν τί εἶδος διαβόλου τῷ ἐφάνη ὁ Φὸν τὴν στιγμὴν ἐκείνην, διετήρησε τὴν αὐτὴν ψυχραιμίαν καὶ μετὰ πλείονος εὐγενείας παρετήρησεν ὅτι δὲν καλεῖται Πίττερ ἀλλὰ Μέγερ καὶ τοὺς προσεκάλεσε πρὸς βεβαίωσιν εἰς τὴν κατοικίαν του ἵνα τοῖς ἐπιδείξῃ τὸ τακτικὸν διαβατήριόν του. Ἐπέβησαν ἁμάξης, ἀκολουθοῦντος καὶ τοῦ Προξένου Ὀλλανδοῦ, ὃν εἶχε συστήσει ὁ ἡμέτερος Ἀστυνομικὸς ὡς συνάδελφόν του καὶ ἐν τῷ οἴκῳ, ἔνθα μετέβησαν, ἐγένετο ἡ σύλληψις καὶ ἡ ἐπ’ αὐτοῦ κατάσχεσις 48,000 φιορινίων· μεθ’ ὃ ὡδηγήθη εἰς το κατάστημα τῆς Ἀστυνομίας, ὅπου ὡμολόγησε τὴν ταὐτότητα καὶ τὸ ἔγκλημά του καὶ ὅτι τὰ λοιπὰ χρήματα εἶχε καταθέσει παρά τινι ἐν Ὁλλανδίᾳ. Ἀτυχῶς, ἐπιφέρει ὁ βιογράφος, μή ὑπαρχούσης συμβάσεως μετὰ τῆς Ὁλλανδίας περὶ ἐκδόσεως ἀπελύθη, ληφθέντος μόνον κατ’ αὐτοῦ τοῦ μέτρου τῆς ἀπελάσεώς τον ἐξ Ἀθηνῶν καὶ ὁ Πίττερ, παρὰ τὰς σκοπίμους θερμὰς συμβουλὰς δι’ ὧν τὸν ἐπολιόρκησεν ὁ Φὸν, ὅπως ἀπέλθῃ εἰς Εὐρώπην, ἰδίᾳ Ἰταλίαν ἢ Γαλλίαν, ἐπροτίμησε τὸ ἀσφαλὲς ἔδαφος τοῦ μακαρίου βασιλείου μας καὶ ἀνεχώρησε, συνοδευθείς κρύφα ὑπὸ δυὸ κατασκόπων εἰς ἐμπορικὴν τινα πόλιν τῆς Ἑλλάδος, ὅπου εὗρεν ὑπηρεσίαν παρ’ ἐμπορικῷ γραφείῳ, τοῦ ὁποίου τὸ χρηματοκιβώτιον ἀγνοοῦμεν κατὰ πόσον εἶνε ἀσφαλέστε-
