οἰκτείρῃ καὶ εἰκονίσῃ ζοφερῶς τὴν διεφθαρμένην ἐποχήν μας τῶν Σοδδόμων καὶ Γομόρων φέρει ὡς οἰκτρὸν παράδειγμα καὶ φωνάζει ὅσα ἔπρεπε νὰ μένωσι τεθαμμένα εἰς τὰ βάθη τῆς συνειδήσεώς του καὶ τῶν τεσσάρων τοίχων τοῦ ἐξομολογητηρίου του, ὁ Φὸν ὅμως ἐπιφυλακτικώτερος τοῦ ὁσίου πνευματικοῦ κρατεῖ ἱερῶς τὰ μυστικὰ ἐν τῷ βάθει τῆς… μνήμης του καὶ μόνον ὅταν ἀκούῃ τινὰς μετὰ κόμπου ἐπαναλαμβάνοντας τὰς μεγάλας ἀρχάς των περὶ ἠθικῆς, περὶ ἀρετῆς, περὶ τιμῆς καὶ τόσων ἄλλων ἀγνώστων πραγμάτων, μακρύνει τὸν πόδα του ἐκεῖθεν, συμφωνῶν ἴσως περὶ αὐτῶν ἐν ἀγνοίᾳ του μετὰ τοῦ Βύρωνος νομίζομεν, ὅστις ἔλεγεν ὅτι οἱ ἀνήθικοι συνήθως ὁμιλοῦσι περὶ ἠθικῆς καὶ μετ’ Ἀγγλο-Σαξωνικῆς τινος ἀρχαίας παροιμίας λεγούσης: ὅτι ὅσον εἷνέ τις πλησίον τῶν ἱερέων, τόσον εὑρίσκεται μακρὰν τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλ’ ἦτο δυνατὸν καὶ ἡ ἰσχυροτέρα μνήμη νὰ διατηρήσῃ ἄρτια τόσα πολύτιμα μυστικὰ ἅτινα ὑποπίπτουν καθ’ ἡμέραν εἰς τὸν Ἀστυνομικὸν ὑπάλληλον, τόσους λωποδύτας οἵτινες ἐμπίπτουσιν εἰς τὰς μυιάγρας του καὶ τὰς ποικίλας περιστάσεις τόσων καθ’ ἡμέραν ἐγκλημάτων; Ἐντεῦθεν ἡ εὐτυχὴς ἐπίνοια τοῦ Φὸν ὅπως, τὰ ὀνόματα πάντων τῶν ἐνδόξων ὑποκειμένων, ἅτινα διῆλθεν ἐκ τῆς ἀστυνομικῆς περιφερείας, τὴν ἐπιμελῆ προσωπογραφίαν αὐτῶν, τὸν βίον καὶ τὴν ἱστορίαν, τὰς σχέσεις καὶ τοὺς περιέργους δεσμούς των μετ’ ἄλλων εὐϋπολήπτων μεγαλωνύμων ἢ ἀνωνύμων ἐνταῦθα, τοὺς ἄθλους αὐτῶν ἐν πάσῃ εὐσυνειδήτῳ λεπτομερείᾳ, τὸν τρόπον τῆς συλλήψεως, τὴν διεύθυνσιν καὶ τὴν τελευταίαν διαμονήν των, πάντα ταῦτα μετὰ λεπτῆς μερίμνης ἐμπιστευθῇ εἰς τὰς σελίδας ἰδίου κομψοῦ βιβλίου. Ἀλλὰ δὲν περιορίζεται εἰς τὸ ἔργον ξηροῦ χρονογράφου· ἀρτύει τὴν περιγραφὴν διὰ παρεκβάσεων, δι’ ἀνεκδότων, δι’ ἐπεισοδίων καὶ δι’ ἰδίων παρατηρήσεων ὁ νέος Πλούταρχος. Τὸ ἔργον δὲν εἶνε βιογραφικὸν μόνον κομβολόγιον· ποικίλλεται δι’ ὅλων τῶν ἐγκληματικῶν συμβάντων ἅτινα κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη συνεκίνησαν τὴν
