Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1887 - 224.jpg

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
224

δέθησαν δι’ ἀδελφικῆς φιλίας, συνεσκέπτοντο, ὁσάκις ἐδίδετο αὐτοῖς καιρὸς, περὶ φυγῆς, συνελάμβανον σχέδια καὶ πάλιν ἀπέρριπτον καὶ ἐπὶ τέλους ἀπεφάσισαν νὰ φύγωσι κατὰ τὰς ἡμέρας, καθ’ ἃς πολλοὶ τῶν ἐποπτῶν καὶ ὁ διευθυντὴς τοῦ κτήματος ἔμελλον νὰ μεταβῶσιν εἰς Ῥώμην χάριν τῶν ἀγώνων, αἵτινες ἐτελοῦντο, πρὸς τιμὴν τοῦ Διὸς, τῆς Ἤρας καὶ Ἀθηνᾶς ἀπὸ τῆς 4 μέχρι τῆς 19 7βρίου.

Ἡ μεγίστη δυσκολία ἦτο βεβαίως πῶς θὰ ἦτο δυνατὸν νὰ διαῤῥήξωσι τὰ σιδηρᾶ κλεῖθρα καὶ τοὺς μοχλοὺς, δι’ ὧν ἦσαν κεκλεισμέναι αἱ πύλαι τοῦ ἐργαστηρίου. Ἀλλ’ ὁ Ἀμύντας ὡς ἐκ τῆς τέχνης του παρεσκεύασε προχείρως ῥίνην, δι’ ἧς κατωρθώθη τοῦτο. Οὕτω λοιπὸν ἐν βροχερᾷ καὶ θυελλώδει νυκτὶ, ἐν ᾧ πάντες βαθύτατον ἐκοιμῶντο ὕπνον, ἐξῆλθον τοῦ ἐργαστηρίου καὶ ἀνενόχλητοι διῆλθον τὴν πρώτην φυλακήν. Ἀλλ’ ὅτε ἔφθασαν παρὰ τὸν οἰκίσκον τοῦ τελευταίου ἐπόπτου, οἱ φυλάττοντες κῦνες διὰ τῶν ἀκαταπαύστων καὶ ἀγρίων αὐτῶν ὑλακῶν ἐξήγειραν τοὺς φύλακας, καὶ εὐθὺς ταχεῖα κατ’ αὐτῶν ἐπῆλθεν ἡ καταδίωξις. Καὶ ὁ μὲν Ὀρτένσιος καὶ ὁ ἕτερος Ῥωμαῖος, ὅστις, ὡς ἐῤῥήθη, ἦτο οἰκειότατος τοῦ Ὀρτενσίου, συνελήφθησαν, ὁ δὲ Ἀμύντας ταχύπους καὶ δεξιὸς διέφυγε τοὺς διώκτας καὶ μετὰ πολλὰς ταλαιπωρίας ἔφθασεν εἰς Σταβίας, ἔνθα ἐφιλοξενήθη παρὰ τῷ οἴκῳ εὐγενοῦς τινος Ῥωμαῖου, τοῦ Βαλερίου, ὃν ἐγίνωσκεν ἐκ τῶν καθημερινῶν συνδιαλέξεων φίλον ὄντα τοῦ Ὀρτενσίου. Ἐκεῖ λοιπὸν ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας διαμένων, καὶ τὰ παθήματα αὐτοῦ διηγούμενος εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ οἰκοδεσπότου, ἔμαθεν ὁ Ἀμύντας ὅτι Ἕλλην τις εἶχε καταδικασθῇ νὰ θηριομαχήσῃ, ὁ δὲ ἀγὼν ἤθελε γείνει προσεχῶς ἐν Πομπηίᾳ. Ὁ δυστυχὴς ἐφέσιος κατελήφθη τότε ὑπὸ λύπης, διότι ἐσυλλογίσθη τὸν υἱόν του ἀλλὰ συνάμα καὶ ὑπ’ ὀργῆς, καὶ χωρὶς νὰ δείξῃ τὴν ταραχήν του παρεκάλεσε τὸν φιλοξενοῦντα νὰ συμπαραλάβῃ καὶ αὐτὸν εἰς τὸ θέαμα τοῦτο, ἐν ᾧ ἐκτὸς τῆς θηριομαχίας ἔμελλον νὰ τελεσθῶσι καὶ διάφοροι ἄλλοι ἀγῶνες.

III

Ἡ ἡμέρα τῶν ἀγώνων ἐπέστη. Αἱ ὁδοὶ τῆς πόλεως καὶ αἱ ἀπὸ τῶν γειτονικῶν μερῶν εἰς τὸ ἀμφιθέατρον ἄγουσαι ἀπὸ πρωίας ἦσαν πλήρεις ἀνθρώπων, οἵτινες συνέρρεον εἰς τὸ πρὸς τὸ ἀνατολικὸν ἄκρον τῆς Πομπηίας κείμενον ἀμφιθέατρον. Τὸ μέγιστον μέρος τούτων ἀνέβαινε τὰς πλατείας ἐξωτερικὰς βαθμίδας, ὅπως φθάσῃ εἰς