τὰ εἰς κτήνη. Καὶ διατὶ ὄχι, ἀφοῦ τοὺς δυστυχεῖς μετεχειρίζοντο χεῖρον τῶν κτηνῶν; Ἐκ τούτων ἄλλοι μὲν εἶχον ἀγορασθῆ ἐν ταῖς ἀγοραῖς τῶν δούλων, καὶ εἶχον διέλθει διὰ πολλῶν χειρῶν, ἄλλοι δὲ ἕνεκα ἐγκλημάτων εἶχον καταδικασθῆ εἰς δουλείαν, καὶ ἄλλοι διὰ πολέμου ἢ δι’ ἁρπαγῆς εἶχον στερηθῆ τῆς ἐλευθερίας των. Ὅτε τὴν ἑσπέραν ἐκ τῆς ἐργασίας ἐπανήρχοντο εἰς τὴν τρώγλην των ταύτην, οὐδὲν ἄλλο ἤκουε τις, ἢ ἀρὰς καὶ ἀναθέματα ὑπὸ τῶν κολαζομένων, σκώμματα καὶ χλευασμοὺς ὑπὸ τῶν τυχόντων τοιαύτης τύχης, χυδαίας καὶ ποταπὰς ὁμιλίας ὑπ’ ἄλλων, οἵτινες ἐνόμιζον ὅτι οὕτω ἠδύναντο νὰ διέρχωνται εὐχαρίστως τὰς σκληρὰς τῆς αἰχμαλωσίας των ἡμέρας. Ἐνταῦθα ἤκουέ τις διαφόρους γλώσσας ὁμιλουμένας, διότι διαφόρων ἐθνῶν ὑπῆρχον ἄνθρωποι. Καὶ ἐδῶ μὲν ἔβλεπέ τις Φρῦγας, Λυδοὺς καὶ Κᾶρας, γνωστοὺς ἐπὶ κακίᾳ καὶ κακοφημίᾳ, ἐκεῖ δὲ Πάρθους καὶ Αἰγυπτίους, μέλανας Ἀφρικανοὺς, καὶ παρ’ αυτοῖς Σαρμάτας, Κελτοὺς καὶ Βρεττανοὺς, οἵτινες ἐθορύβουν συνδιαλεγόμενοι πρὸς ἀλλήλους ἐν τῇ ἰδίᾳ των ἕκαστος γλώσσῃ. Ἐνίοτε ὁμάς τις τούτων ᾖδεν ἐκβάλλουοα ἀγρίας φωνὰς, πρὸς ἃς ἄλλοι διὰ τῶν ἁλύσεων ἐκρότουν. Ἄλλοι ἤρχιζον ᾄδοντες ἕτερον ᾆσμα, ὅπως ὑπερβάλωσιν ἐκείνους, καὶ ὅτε ὁ θόρυβος ἐπετείνετο ἐπὶ πολὺ, τότε εἰσήρχοντο οἱ ἐπόπται, καὶ ἀνηλεῶς διὰ ῥοπάλων κτυπῶντες καὶ μαστιγοῦντες ἀδιακρίτως τοὺς δεσμίους ἐπέβαλλον αὐτοῖς τὴν σιγήν.
Φόβος καὶ ἀγρία αὐστηρότης ἐπεκράτει ἐν τοῖς ἐργαστηρίοις τούτοις. Καὶ ἄλλαι δὲ αὐστηρότεραι τιμωρίαι ἐπεβάλλοντο εἰς τοὺς ἀθλίους τούτους. Παρὰ τὸν ὄπισθεν τοῖχον τοῦ δεσμωτηρίου ὑπῆρχεν ἐν τῷ ἐδάφει ἐστηριγμένη χοινικὶς, ἐν ᾗ ἐνεκλείοντο οἱ πόδες τῶν ἐγκληματούντων οὕτως, ὥστε ἠδύναντο μὲν οὗτοι νὰ κάθηνται ἢ νὰ κατάκηνται, οὐχὶ ὅμως καὶ νὰ ὀρθῶνται. Πολλοὶ διήρχοντο οὕτω πολλὰς ἡμέρας καὶ νύκτας, ἐνίοτε δὲ καὶ ἐπετείνετο ἡ τιμωρία αὕτη δι’ ἄλλων βασανιστικῶν ὀργάνων. Μεταξὺ τούτων ἦτο καὶ τὸ λεγόμενον Δίκρανον (furca), ξύλινος κορμὸς εἰς δύω διῃρημένος, ἔχων τρεῖς ὀπὰς, δι’ ὧν διεπερῶντο κεφαλὴ καὶ χεῖρες τοῦ τιμωρουμένου, οὕτως ὥστε ὁ βασανιζόμενος ὤφειλε νὰ βαστάζῃ ἐπὶ τῶν ὤμων τὸν βαρὺν ὀξυγώνιον κορμὸν καὶ κατακείμενος νὰ ὑποφέρῃ οὐκ’ ὀλίγον.
Ἐν τοιαύτῃ φυλακῇ εἶχε ῥιφθῇ καὶ ὁ Ἀμύντας· ἕνεκα δὲ τῶν πολλῶν αὐτοῦ κακουχιῶν καὶ τῆς λύπης διὰ τὴν στέρησιν τῶν φιλτάτων του, ἡ κόμη του εἶχε λευκανθῆ, τὸ δὲ πρόσωπόν του
