φέρουσι μόνον ὡς πρὸς τὸ βλεννῶδες στρῶμα ἢ τὸ μαλπίγγειον δίκτυον, ὡς πρὸς τὰ ἄλλα ὅμως δὲν ὑπάρχει οὐδεμία διαφορά. Μόνον εἰς τὸ βλεννῶδες στρῶμα ἢ εἰς τὸ μαλπίγγειον δίκτυον ἀναφαίνονται κύτταρα κατὰ διαφόρους λαούς, περιέχοντα ὕλην κεχρωματισμένην. Καὶ ἂν μὲν ἡ χρωματιστικὴ αὕτη ὕλη εἷνε ὀλίγιστη, πληροῖ δὲ μόνον τὰ κατώτερα μέρη τοῦ βλεννώδους στρώματος, τότε τὸ χρῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἷνε ἀνοικτόν. Ἂν ὅμως ἡ ὕλη αὕτη εἶνε ἄφθονος καὶ πληροῖ ὅλον τὸ βλεννῶδες στρῶμα μέχρι τοῦ κερατοειδοῦς στρώματος, τότε τὸ χρῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶνε βαθύ. Ἐδῶ ὑπάρχει ὁ κόμβος τοῦ ζητήματος. Καὶ ὅταν ἡ ἐπιστήμη ἀποδείξῃ τί συντελεῖ εἰς τὸν σχηματισμὸν πλειοτέρων χρωματιστικῶν κυττάρων τὸ κλίμα, ἡ τροφὴ ἢ ἄλλο τι, τότε θὰ εἶνε εὐεξήγητος ὁ χρωματισμὸς τῶν φυλῶν. Ἐπὶ τοῦ παρόντος τοῦτο μόνον λέγομεν, ὅτι εἰς μερικὰ ὄργανα τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος π. χ. εἰς τὸ ἧπαρ, εἰς τοὺς πνεύμονας κατὰ τοὺς διαφόρους τόπους τοὺς ψυχροτέρους ἢ θερμοτέρους ἐπιβάλλονται ὡρισμέναι λειτουργίαι, ἃς ὀφείλουσι νὰ ἐκτελέσωσι κατὰ τὰς ἀπαιτήσεις τοῦ κλίματος. Γνωστὸν εἶνε ὅτι εἰς τὰ ψυχρὰ μέρη ἐργάζεται πολὺ ὁ πνεύμων, εἰς τὰ θερμὰ ἐργάζεται πολὺ τὸ ἧπαρ. Καὶ διὰ τοῦτο ἄνθρωποι γεννηθέντες καὶ ζήσαντες εἰς θερμοὺς τόπους, ἔνθα οἱ πνεύμονες αὐτῶν συνείθισαν εἰς ὀλίγην ἐργασίαν, μεταναστεύοντες εἰς ψυχρὰ κλίματα κινδυνεύουσι νὰ πάθωσιν ἀπὸ φθίσιν. Ἀπὸ τοιοῦτον θάνατον εἶνε προφυλαγμένοι οἱ μεταναστεύοντες ἀπὸ ψυχροὺς εἰς θερμοὺς τόπους, ὑπόκεινται ὅμως εἰς ἀσθενείας τοῦ ἥπατος, εἰς τὴν χολέραν. Ὅσοι ἐκ τῶν Εὐρωπαίων σωθοῦν ἐκ τῆς μεταβολῆς ταύτης, χάνουν τὸ ῥοδινὸν χρῶμα των. Πρβλ. Oscar Peschel Völkerkunde σ. 95. Κατὰ τὰ ἀνωτέρω φαίνεται ὅτι ὅπου ἐκκρίνεται περισσοτέρα χολὴ, ἐκεῖ συσσωρεύονται καὶ ἀφθονώτερα χρωματιστικὰ κύτταρα εἰς τὸ βλεννῶδες στρῶμα τῆς ἐπιδερμίδος, ἐκεῖ καὶ ὁ χρωματισμὸς γίνεται βαθύτερος. Ἐπειδὴ δὲ καὶ ἡ κακὴ τροφὴ καὶ ἡ ἀκαθαρσία τοῦ σώματος καὶ τοῦ ἀέρος γίνονται παραίτια μείζονος ἐκκρίσεως τῆς χολῆς, διὰ τοῦτο εὐεξήγητον εἶνε τὸ
