μέσα των … νομίζεις ὅτι μεγαλόνουν μόνον καὶ μόνον μὲ τὸν σκοπὸν νὰ ἔλθῃ κανεὶς ξένος καὶ πέσουν εἰς τὴν ἀγκάλην του.
— Ἀμὴ ἐκείνη ἡ γραῖα φοράδα … πῶς σοῦ φαίνεται; ἤρχισε τοὺς ἔρωτάς της ἐπὶ τοῦ Ὄθωνος καὶ θαρρῶ ὅτι θὰ τοὺς παρατείνῃ μέχρι τῆς βασιλείας τοῦ Κωνσταντίνου· εἶνε ἓν εἶδος διπλωματικῆς βίβλου…
— Ἀπὸ μεμβράνην βέβαια…
— Ἀλλὰ ἡ νεοΰπανδρος ἐκείνη, ἡ οἰστρηλατουμένη, ἡ χρεμετίζουσα ἐξ ἐπιθυμίας ἱδρύει βωμοὺς ἔρωτος ὅπου τύχῃ, εἰς τὸν σιδηρόδρομον, εἰς τ’ ἁμάξι…
Καὶ ἐξακολουθεῖ ἡ ὀνοματολογία· καὶ ἀπαριθμοῦσι τὰ ὀνόματα ἑλληνίδων καὶ διασύρεται τὸ ἑλληνικὸν ὄνομα ἐν μέσῳ καγχασμῶν!..
Ἀλλὰ θὰ μοὶ εἴπῃ τις ἴσως: Δὲν πταίουν ὅσον φαίνονται, ἔχει καὶ ὁ πλοῦτος τὰς πειρασμούς του ὅπως καὶ ἡ πτωχεία· ὅταν αἱ χεῖρες μένωσιν ἀκίνητοι, ἡ κεφαλὴ ἐργάζεται, καὶ ἡ φαντασία, ἡ τρελλὴ τοῦ σπιτιοῦ, τρέχει τυχοδιωκτικῶς ἐπάνω κάτω… ἡ ἀργία εἶνε μεγάλη διαφθορεύς. Καὶ τίς ἀναγκάζει τοὺς ἀριστοκράτας ἡμῶν νὰ ὦσιν ἀργοί; Ἂν ἔχωσιν ἀρκοῦντα πλοῦτον ὥστε νὰ μὴ ἐργάζωνται διόλου, τοῦθ’ ὅπερ εἶνε σπανιώτατον παρ’ ἡμῖν, διατὶ δὲν μιμοῦνται τὴν κατ’ ἐξοχὴν ἀριστοκρατίαν, τὴν ἀγγλικήν;
Οἱ ἄγγλοι ἐννοοῦσιν ὅτι noblesse oblige· εἰσὶ δὲ γενναιόδωροι, προσφέροντες πολλὰ, ἀσχολούμενοι εἰς φιλανθρωπικὰ ἔργα, προϊστάμενοι παντὸς ἐθνωφελοῦς ἐγχειρήματος. Μεριμνῶσι περὶ τῆς ἐκπαιδεύσεως, ἱδρύουσι βραβεῖα, ὑποτροφίας· ταῦτα δὲ πράττουσιν οὐ μόνον οἱ πάμπλουτοι, ἀλλὰ καὶ οἱ μετρίαν ἔχοντες περιουσίαν· πολλοὺς τῶν ἄγγλων ἀριστοκρατῶν ἀποκαλεῖ τὸ πλῆθος «πατέρας τοῦ λαοῦ.» Ὡς γνωστὸν ἐν Ἀγγλίᾳ τηρεῖται αὐστηρότατα ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς· ὁ χειρῶναξ ὅταν ἦνε ψῦχος καὶ ἦνε μολυβδόχρους ὁ οὐρανὸς, θὰ μεταβῇ εἰς τὸ καπηλεῖον ὅπου τὸν ἀναμένει φῶς,
