τῶν ὁποίων οἱ γονεῖς συνέχεον τὰ ὀνόματα· διὰ τοῦτο ἔντιμοι ἄλλως ἄνθρωποι — δὲν πρόκειται περὶ τῶν μὴ ἐντίμων, οἵτινες πρὸ οὐδενὸς ἀποδειλιῶσι — διασκελίζουσιν ἄνευ τῆς ἐλαχίστης τοῦ συνειδότος τύψεως μεθ’ ὑπερηφανείας μάλιστα, τὴν φλοιὰν τοῦ μεγαλοπρεποῦς μεγάρου διαβοήτου τινὸς Μεσαλίνας ἐχούσης πλείονας ἐραστὰς ἢ ὀδόντας, μεγάρου, ὅπερ ὡς νῆσος Δῆλος, ἀνέθορεν ἀπό τινος βυθοῦ μυστηριώδους· διὰ τοῦτο θλίβομεν οἱ πολλοὶ φιλοφρόνως τὴν χεῖρα τοῦ αἰσχροκερδοῦς τραπεζίτου, ἣν οὐδ’ οἱ κύνες θὰ ἐρροκάνιζον, ἂν ἐρρίπτετο εἰς αὐτοὺς, ἀδυνατοῦντες νὰ ὑποστῶσι τὸ μόλυσμά της· διὰ τοῦτο νομίζομεν ὅτι τὸ στίγμα ἐξαλείφεται ἀπὸ τῶν μετώπων ἁπλούστατα καὶ εὐχερέστατα ὡς γράμματα κιμωλίας ἀπὸ τοῦ μαυροπίνακος, διὰ σπόγγου· διὰ τοῦτο διὰ νὰ κατορθώσῃ τις νὰ εἰσέλθῃ εἰς πλείστας παρ’ ἡμῖν αἰθούσας πρέπει προηγουμένως ν’ ἀφήσῃ ἔξω τῆς θύρας τὴν αἰδῶ ὡς ὁ ὀθωμανὸς τὰ ὑποδήματά του, ὅπως εἰσέλθῃ εἰς τὸ τζαμίον· διὰ τοῦτο καὶ ὁ δημόσιος ὑπάλληλος ζητεῖ νὰ τῷ κάμωσι ῥάχιν ὅπως ἀναβῇ, εἰξεύρων ὅτι ἡ ἀξία κατὰ τὰ ἐννέα δέκατα δὲν ὠφελεῖ. Ἀρχαῖος τις ὑπάλληλος, ἀκέραιος καὶ φιλόπονος ἐζήτει ποτὲ θέσιν παρά τινος γέροντος ὑπουργοῦ περιωνύμου ἐπὶ γυναικολατρείᾳ.
— Σᾶς φέρω συστάσεις μιᾶς κυρίας, εἶπεν ἀφελῶς μειδιῶν ὁ ὑπάλληλος.
— Κυρίας! ποίας; εἶπεν ἀνασκιρτήσας ὁ γέρων ὑπουργὸς, οὗ οἱ ὀφθαλμοὶ ἐξήστραψαν ἐξ ἐπιθυμίας.
— Τῆς κυρίας.... Ὑπηρεσίας! ἠστεΐσθη ὁ ὑπάλληλος.
— Οὔφ! γραῖα καὶ νωδὸς κυρία! εἶπε μορφάζον τὸ γερόντιον καὶ τῷ ἔστρεψε τὰ νῶτα.
Δυστυχῆ ὑπάλληλε, διατὶ δὲν εὕρισκες νεαράν τινα προστάτιδα, ἔχουσαν ὅλους τοὺς ὀδόντας της — ὄχι βεβαίως ὅπως δάκνῃ, κάθε ἄλλο! — Διατί, ἂν πράγματι ἐφρόντιζες περὶ τοῦ ἄρτου τῶν τέκνων σου, δὲν ἐμιμεῖσο εὐφυᾶ τινα συνάδελφόν σου, ὅστις γνωρίζων τὸν χαρακτῆρα τοῦ πρὸ δεκάδων τινῶν ἐτῶν ὑπουργοῦ τῆς παιδείας *** ἐμίσθωσε περικαλ-
