καὶ αὐτὸ νὰ γίνῃ προτέρημα,—διὸ καὶ ἂς μοὶ ἐπιτραπῇ ἐνταῦθα μικρά τις περὶ τούτου παρέκβασις.
Ἡ μυωπία ἀναντιρρήτως εἷνε μειονέκτημα· ἀλλ’ ὕψωσαν αὐτὸ εἰς πλεονέκτημα τινὲς τῶν κυριῶν, εὑρίσκουσαι πρόφασιν νὰ φέρωσι δίοπτρα, καὶ μικρὸν ἂν μυωπάζωσιν, ἢ καὶ οὐδόλως. Διὰ τὰς ἐπιζητούσας διὰ τοῦ μέσου τούτου συμπάθειαν, ἐννοῶ τοῦτο, ἐπειδὴ συμπαθεῖς εἶνε εἰς τὸν ἄνδρα πολλαὶ τοῦ ἀσθενοῦς φύλου ἀδυναμίαι· ἀλλὰ διὰ τὰς προδιδούσας ὑπεροψίαν ἐν τῷ διορᾷν τοὺς ἀνθρώπους, ἄνδρας ἢ γυναῖκας, διὰ τῶν διόπτρων, ὡς ὁ Γυλλίβερος ἀπὸ τοῦ ὕψους τοῦ ἀναστήματος του τοὺς κατοίκους τῆς Λιλλιπύτης οἱονεὶ μύρμηκας παρατηροῦσαι ἐνώπιον των, κινοῦν εἰς δυσαρέσκειαν, πολλοὺς δὲ καὶ εἰς ἐχθρότητα, διότι «τίς ὁ μικρὸς οὗτος» ἢ «τίς ἡ μικρὰ αὕτη» φαίνονται ὡς λέγουσαι κατὰ διάνοιαν.
Ὥστε ἐν τῷ παρατηρεῖν διὰ τῶν διόπτρων ἀπαιτεῖται ἐπιστημοσύνη τις, ἢ μᾶλλον ἀφέλεια, ἧς ἀξιάγαστον ὄντως ὑπόδειγμα εἶνε ἡ βασιλὶς τῶν Ἑλλήνων, ἅτε βασιλὶς καὶ ἅμα ἀγγελικὴ τὴν προσήνειαν. Ἡ ἐπισταμένη νὰ δίδη ποιάν τινα χάριν εἰς τὸ ἦθος αὐτῆς, χάριν τοιαύτην ὥστε νὰ κολάζεται ἡ σημασία τῆς ὑπεροψίας ἐν τῷ βλέπειν διὰ τῶν τοιούτων προκλητικῶν παραθύρων ἃς ἐμφανίζεται ἐλευθέρως εἰς τὰ παράθυρα ταῦτα, βεβαία ὅτι ἐξ αὐτῶν δύναται καὶ καρδίας νὰ τρώσῃ, ἐνῷ ἄλλως πως θὰ ἐκινδύνευε νὰ διεγείρῃ χολάς. Πρόκειται περὶ ἀποκτήσεως ἐχθρῶν ἢ φίλων, τοῦτο δὲ εἶνε σπουδαιότατον, ἡ ἐκλογὴ μεταξὺ συμπαθειῶν ἢ μίσους· διὸ καὶ εἰς τὴν μὴ κατορθοῦσαν νὰ ἀποφύγῃ τὸ μῖσος, συμφέρει νὰ μὴ μεταχειρίζεται ἢ ἐν ἀνάγκη τὰ δίοπτρα.
Ἀλλ’ ἡ παρέκβασίς μου εἷνε ὅλως ἀδικαιολόγητος, ἀφοῦ ὁ καταδιωκόμενος ξένος οὐδεμίαν προσοχὴν ἔλαβε καιρὸν νὰ δώσῃ εἰς τὰς περὶ αὐτὸν περιεργείας· ἔτρεχε δὲ βλέπων μόνα τὰ ἐμπρός του ἕως οὗ προσεβλήθη τέλος κατὰ τὴν ἀριστερὰν ὠμοπλάτην ὑπὸ τοῦ οἴακος τοῦ ὀχήματος.
— Τώρα, ἐγὼ πταίω; ἐρωτᾷ ὁ ἁμαξηλάτης τοὺς περιεστώτας. Μία ὥρα ἔχω ὅπου τοῦ φωνάζω «ἐμπρός!» καὶ αὐτὸς ὅλο ἐμπρός μου εὑρίσκεται.
Δὲν ἐκρατήθην.—Ἀλλὰ, νὰ λοιπὸν ὅτι πταίεις ἐσύ! ἀπήντησα εἰς τὸν Αὐτομέδοντα· ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ «ἐμπρὸς» τὸν ἔλεγες, ἐμπρὸς ἐπροχώρει· ἂν ἔλεγες «ἀπ’ ἐμπρός!» ἢ διὰ τὸ συντομώτερον, ἂν ἔλεγες «τόπον!» θὰ σὲ παρεχώρει τόπον βεβαιότατα.
— Τοῦ φώναξα καὶ «βάρδα ἐμπρός!»
