θερίας ἠνέῳξεν ἡμῖν νέους ὁρίζοντας, ἐφ’ ὧν εὐρύτερον ἐσπουδάζομεν τὰ μεγάλα ἱστορικὰ γεγονότα καὶ ἐνεθάρρυνον ἡμᾶς εἰς γενναίαν περὶ τοῦ μέλλοντος σταδιοδρομίαν. Ἀλλὰ τύπος μιμήσεως ὑπῆρξε κυρίως δι’ ἡμᾶς ἡ ἐπανάστασις τοῦ 1821 καὶ τὸ κατὰ τῆς βαυαρικῆς βασιλείας μῖσος ἐνέβαλεν ἡ σμικρότης, εἰς ἣν τὰ πάντα κατέπεσον ἀρχούσης ἐκείνης, παραβαλλόμενα πρὸς τοὺς μεγάλους σκοποὺς τῆς ἐθνεγερσίας. Εὐτυχῶς ὅλοι ἠγνόουν τὶ συνέβαινεν ἐν τοῖς παρασκηνίοις τῆς πολιτικῆς τοῦ ἔθνους παλαίστρας. Κατὰ τὴν εἰκοσιπενταετηρίδα τῆς βασιλείας τοῦ Ὄθωνος οἱ πολλοὶ δὲν εἶχον ἴδει ἢ τὴν ζηλοτυπίαν τῆς βασιλίσσης Ἀμαλίας πρὸς τὸν πρίγκηπα Ἀδαλβέρτον ὃν, ὁσάκις οὗτος ἔτρεχε μόνος εἰς τὰς παρόδους τῶν Ἀθηνῶν ἐπιδιώκων δημοτικότητα, ἐκείνη ἔπεμπε διαγγελεῖς ἵνα διατάξῃ νὰ ἐπιστρέψῃ ἀμέσως εἰς τὰ ἀνάκτορα. Οἱ πολλοὶ δὲν εἶχον ψυχρανθῆ τότε πρὸς τὴν βαυαρικὴν δυναστείαν ἢ διότι ἐπροθυμοποιήθη αὕτη νὰ προσκαλέσῃ εἰς ἑορτὴν ἐθνικὴν πάντας τοὺς γερμανοὺς τούς ἢ πολεμίως προσενεχθέντας πρὸς τὴν Ἑλλάδα ἀγωνιζομένην, ἢ δυσμενῶς πρὸς αὐτὴν πολιτευθέντας κατὰ τοὺς μετὰ τὴν ἐπανάστασιν χρόνους. Ἀλλὰ οἱ πρωταγωνιστήσαντες βραδύτερον ἐν τῇ μεταβολῇ τοῦ 1862 ἐγίνωσκον ὅτι ἐν τοῖς ἀνακτόροις μὲν δεινὴ ἔρις διῄρει τὸ βασιλικὸν ζεῦγος ἀφορῶσα εἰς τὸ ζήτημα τῆς διαδοχῆς, ἐν δὲ τοῖς ἡγεμονικοῖς οἴκοις τοῦ Ὀλδεμβούργου καὶ τοῦ Μονάχου οἱ συγγενεῖς τοῦ Ὄθωνος καὶ τῆς Ἀμαλίας ἐσκευώρουν ὁ μὲν τοῦ δὲ τὴν τῶν διαδοχικῶν σχέσεων ἀποτυχίαν, ἀντιπροσωπευομένου ἐν Ἀθήναις τοῦ μὲν κόμματος τῆς Ἀμαλίας ὑπὸ τοῦ πρωσσικοῦ πρέσβεως Γκόλτς, τοῦ δὲ τῆς Βαυαρικῆς δυναστείας ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ Φέδερ. Τὸ ζήτημα τῆς διαδοχῆς ταράσσον τὰ πνεύματα καὶ ἐμπνέον ἀνησυχίας σοβαρὰς εἰς τὸ ἔθνος ἢ τοὐλάχιστον εἰς τοὺς παρακολουθοῦντας πιστότερον τὴν σειρὰν τῶν ἐν γωνίᾳ καὶ παραβύστῳ βουλευομένων καὶ τελουμένων, ἦτο ἱκανὸν νὰ καταστήσῃ αὐτοῖς μᾶλλον ἐνδιαφέρουσαν τὴν μελέτην τοῦ Κρόμβελ καὶ νὰ ἐφελκύσηται ἰδίως εἰς ταύτην τὰ ἄγρυπνα ὄμματα νεό-
