τὴν παραμυθίαν νὰ βλέπῃ συμπάσχοντας τοὺς λοιποὺς Ἀθηναίους. Ἐκεῖνοι ἔζων τὸ πλεῖστον ὑπὸ αἰθρίαν καὶ .... ἐτέλουν φαιδροὶ τὴν εἰκοσιπενταετηρίδα τῆς εἰς τὸν θρόνον ἀναβάσεως Ὄθωνος τοῦ πρώτου βασιλέως τῶν ἐλευθέρων Ἑλλήνων.
Ἦτο ἡ 25η Ἰανουαρίου τοῦ 1858. Στῆλαι διήκουσαι ἀπὸ τῆς διασταυρώσεως τῶν ὁδῶν Ἑρμοῦ καὶ Αἰόλου μέχρι τῆς πλατείας τοῦ Συντάγματος, ἄκομψοι δὲ καὶ πενιχραὶ, ἔφερον ἀτέχνως γεγραμμένας τὰς εἰκόνας τῶν περιπύστων ἀγωνιστῶν τοῦ 1821· τὴν δὲ διασταύρωσιν τῶν ὁδῶν τούτων ἐκάλυπτεν ἁψὶς εὐρεῖα, ὀγκώδης, μυρτοστόλιστος, ἀλλὰ ὡς αἱ στῆλαι προδιδοῦσα παντελῆ ἔλλειψιν αἰσθήματος καλλιτεχνικοῦ. Ἡ νεολαία συναγειρομένη τότε ἐν τῷ τῇ ἁψῖδι παρακειμένῳ λεσχηνείῳ τῆς Ὡραίας Ἑλλάδος μὴ μετέχουσα ἀκόμη τῆς πολιτικῆς πάλης περιωρίζετο εἰς εὐφυολογίας περὶ τοῦ ἐφίππου πάντοτε Διευθυντοῦ τῆς Ἀστυνομίας Δ … εἰς σκώμματα περὶ τοῦ πολυσάρκου πρίγκηπος Ἀδαλβέρτου καὶ εἰς σχόλια τῆς σιμῆς ρινὸς τοῦ Μετερνίχου—ἑνὸς τῶν υἱῶν τοῦ περιβοήτου διπλωμάτου, διότι ἀγνοῶ διὰ τί αὐτὸν ἐξέλεξεν ἡ Αὐλὴ τῆς Αὐστρίας ἐν τῇ δημώδει ἐκείνῃ ἑορτῇ, ἥτις ὅμως στενότατα συνεδέετο πρὸς τὴν ἡρωϊκὴν ἱστορίαν τῆς ἐθνικῆς ἡμῶν παλιγγενεσίας, ἣν οὕτως ἀμειλίκτως εἶχε καταπολεμήσει ὁ πατὴρ τοῦ ἐκτάκτου αὐστριακοῦ ἀπεσταλμένου.
Δὲν ἐνθυμοῦμαι ἂν ἡ νεολαία εἶχε συνδράμει τοὺς ξυλουργοὺς τῆς ἁψῖδος κόπτουσα τὰς μυρσίνας ἢ προσηλοῦσα τὰ βαμβακερὰ αὐτῆς περικαλύμματα. Ζωηρῶς μόνον ἀναμιμνήσκομαι ὅτι τῶν χαριεντιζομένων φίλων μου τὴν φαιδρότητα διέκοψα ἐπὶ μίαν στιγμὴν, ὁπότε πάντες ἀπὸ τοῦ λεσχηνείου εἰς τὴν ἁψῖδα καὶ ἀπὸ ταύτης εἰς ἐκεῖνο ἐπανηρχόμεθα, ἀφεὶς ἕνα βαθὺν στεναγμὸν καὶ προκαλέσας τὴν μομφὴν αὐτῶν ἐπὶ τῇ αἰωνίᾳ ἐκείνῃ μελαγχολίᾳ ὑφ’ ἧς καὶ ἐν τῷ μέσῳ τῶν θερμοτάτων διασκεδάσεων αἰφνιδίως
