προσδοκῶνται τόσον γενναῖοι καρποὶ, ὥστε ἐν λίαν προσεχεῖ μέλλοντι νὰ συνταχθῶσι καὶ διδαχθῶσιν ἑλληνικά μελοδράματα· διὰ δὲ τὰ ξένα δὲν ἐλλείπουσιν ἰδιωτικοὶ ἐργολάβοι, καὶ ὑπάρχουσιν ἄλλαι σκηναὶ, ἢ καὶ ἂν δανείζηται αὐτοῖς ἡ ἐθνικὴ, ὅταν ἄλλως ἀργῇ, δὲν πρέπει οὐδαμῶς ν’ ἀναμίγνυται εἰς τὰς δαπάνας ἢ κερδοσκοπίας αὐτῶν, ξένας οὔσας εἰς τὸν ἐθνικὸν σκοπὸν ὃν τοῦτο ἐπιδιώκει.
Ἐπειδὴ εἰς εὐχὰς, μέχρι τοῦδε ἀνεκτελέστους ἐνταῦθα περιορίζομαι, δὲν θὰ ἔθιγον τοῦτο τὸ θέμα, ἂν δὲν ἐθεώρουν ἀτελῶς καὶ αὐτὸ εἰσέτι τετελεσμένον, καὶ βελτιώσεων ἐν τῷ μέλλοντι δεκτικὸν, ἃς σαφηνίζουσι τὰ περὶ αὐτοῦ προηγούμενα. Διὰ τοῦτο ἐκτίθημι αὐτὸ ἐν συντόμῳ.
Κατὰ τὸ ἔτος 1856, ὀλίγας ἡμέρας ἀφ’ οὗ εἰσῆλθον εἰς τὸ ὑπουργεῖον, ὁ Βασιλεὺς Ὄθων μοὶ ἐνεχείρισε γελῶν ἐπιστολὴν ἣν εἶχε λάβει μυστηριωδῶς κεκλεισμένην διὰ πολλῶν σφραγίδων, καὶ μοὶ εἶπε νὰ τῷ ἀναφέρω τίς ὁ γράφων καὶ ἂν τὰ περιεχόμενα ἔχωσι τινὰ σπουδαιότητα καὶ ἦσαν ἀπαντήσεως ἄξια.
Ὁ γράφων ὠνομάζετο Εὐαγγέλης Ζάππας, πρακτικὸς ἰατρὸς τοῦ στρατοῦ τοῦ Καραϊσκάκη, ὡς ἔμαθον, ἀποκαταστὰς εἰς Βλαχίαν. Τὰ δὲ περιεχόμενα ἦσαν ὅτι, ἀναγνοὺς ἄρθρον τι δι’ οὗ ὁ ἐθνικὸς ἡμῶν ποιητὴς Παναγιώτης Σοῦτσος συνίστα ἐν ᾗ ἐξέδιδεν ἐφημερίδι, τῷ Ἡλίῳ, τὴν ἐκ νέου εἰσαγωγὴν τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐνεκολπώθη τὴν ἰδέαν μετ’ ἀφελοῦς ἐνθουσιασμοῦ, καὶ προσέφερε ν’ ἀφιερώσῃ εἰς αὐτὴν πᾶσάν του τὴν περιουσίαν, κανονίζων ἐκ προοιμίων καὶ τὰ ἆθλα ἃ θὰ ἔδιδεν εἰς τοὺς νικῶντας εἰς τὴν σταδιοδρομίαν εἰς τὸ ἅλμα, εἰς τὴν σφενδόνην καὶ τοὺς λοιποὺς σωματικοὺς ἀγῶνας.
Ὅτε τῇ ἐπαύριον ἐπέστρεψα τὴν ἐπιστολὴν εἰς τὸν Βασιλέα ἀνέφερα εἰς τὴν Α. Μ. ὅτι ἀναγνωρίζω διακαῆ φιλοπατρίας αἰσθήματα εἰς τὸν γράφοντα, ὅστις ἂν πεισθῇ νὰ μεταῤῥυθμίσῃ πως τὰς προτάσεις του, δύναται ἴσως μέγα καλὸν νὰ προκύψῃ ἐξ αὐτῶν διὰ τὴν Ἑλλάδα. Λαβὼν δὲ παρὰ τοῦ βασιλέως πλήρη ἄδειαν ἐνεργείας, ηὐχαρίστησα μὲν θερμῶς ἐν ὀνόματί του τὸν κ. Ζάππαν διὰ τὰ εὐγενῆ του αἰσθήματα καὶ τὴν λαμπράν του ἰδέαν, ἀλλὰ συγχρόνως τῷ παρετήρησα ὅτι ὁ χαρακτὴρ τῶν καιρῶν ἤλλαξεν ἀπὸ
