Ἐπιθυμῶ νὰ γράψω τὴν ἀπολογίαν ἑνὸς ἀδικηθέντος. Τὸ ὄνομα ἀνδρὸς, τὸ ὁποῖον κατέστη διὰ τῶν αἰώνων συνώνυμον ὕβρει καί περιφρονήσει, χωρὶς οὐδεμία ὑπὲρ αὐτοῦ ν’ ἀκουσθῇ φωνὴ ἀναψηλαφήσεως καὶ ἐπανορθώσεως, εἶνε δίκαιον νὰ τύχῃ ἱκανοποιήσεώς τινος καί ἀπολογίας ἐπὶ τῇ καταδίκῃ, ἣν ὑφίσταται, στιγματισθὲν ὑπὸ τῆς ὁμηρικῆς ποιήσεως. Ὑπὸ τῆς ποιήσεως δημιουργηθὲν τὸ πρόσωπον τοῦτο, δὲν ἀποδείκνυται, ἐκ τῶν κατ’ αὐτοῦ στοιχείων τῆς κατηγορίας, μοχθηρὸν καὶ ἀχρεῖον, οἷον παρέστησεν αὐτὸ ὁ ἀόμματος ραψῳδὸς, ὁ ᾄσας τὰ κλέα τῶν θεῶν καὶ τῶν ἡρώων, ἀλλ’ ἀνεπιεικὴς καὶ ἀδιάφορος φανεὶς πρὸς τοὺς μὴ ἕλκοντας τὸ γένος ἀπὸ θεῶν, οὓς ἀπέκλεισε τοῦ τεμένους τῆς μούσης του. Σπανίως ἡ ποίησις ἐστιγμάτισε μετὰ τοσαύτης ἀποστροφῆς πρόσωπον τι, εἴτε ἱστορικῶς ἀγωνισθὲν, εἴτε δημιούργημα αὐτῆς καθ’ ὁλοκληρίαν, ὅσον τὸν Θερσίτην ἡ ὁμηρικὴ ποίησις. Τὸ ὄνομα αὐτοῦ κατέστη παροιμιῶδες. Παρέστη ἐξωτερικῶς δύσμορφος, ἐσωτερικῶς οὐτιδανὸς, ἐξεπροσώπησε δὲ τὸ εἰδεχθὲς μέρος τῆς λαμπρᾶς εἰκόνος τῆς Ἰλιάδος, ἣν ἔγραψε μετ’ ἀμιμήτου χάριτος ἡ γραφὶς τοῦ θείου Ὁμήρου, παρὰ τὰς ἀπαραμίλλους φυσιογνωμίας τοῦ Ἀγαμέμνονος, τοῦ Ἀχιλλέως, τοῦ Ὀδυσσέως, τοῦ Αἴαντος, αὐτῶν τῶν Τρώων, ἑνὸς Ἕκτορος, ἑνὸς Αἰνείου. Ἂν ὁ Ἀγαμέμνων εἷνε ὁ πανελλήνιος ἡγεμὼν, ὁ «ἄναξ ἀνδρῶν, κοσμήτωρ λαῶν, ὅς μέγα πάντων Ἀργείων κρατέει, καὶ οἱ πείθονται Ἀχαιοὶ», ἔχων τὸ ἀξίωμα τοῦτο δι-
Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου (1887) - 072.jpg
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
72
Ο ΘΕΡΣΙΤΗΣ
ΠΡΟ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΙΣ
_-_072.jpg&oldid=110252){kind=link}