Ὑπάτῃ. Παρὰ τὸ ἄκρον τοῦ πολίσματος ἔκειτο μακρότερόν πως τῶν τελευταίων αὐτοῦ οἰκιῶν ὁ οἶκος πλουσίου ἰδιώτου. Τὸν οἰκοδεσπότην θὰ καλέσω ἁπλῶς Ἵππαρχον. Ὑπὸ τὸ ψευδώνυμον τοῦτο ἐλπίζω, ὅτι δὲν θ’ ἀνακαλυφθῇ οὔτε ἡ φιλαργυρία αὐτοῦ, οὔτε τὰ περίεργα τεχνάσματα τῆς συζύγου του, ἥτις εἶχε τὴν ἀρετὴν ν’ ἀγαπᾷ τοὺς ἄνδρας μέχρις ἐκείνου τοῦ βαθμοῦ, ὅςτις διὰ τὸν σύζυγον βεβαίως καταντᾷ κακία. Ἡ δὲ ὑπηρέτρια τοῦ οἴκου μιμουμένη καὶ ὑπερακοντίζουσα τὴν κυρίαν αὐτῆς, ἠγάπα τοὺς ἐν τῷ οἴκῳ ξενιζομένους φίλους μέχρις ἐκείνου τοῦ βαθμοῦ, καθ’ ὃν ἡ θεραπαινὶς μεταβάλλεται εἰς δέσποιναν. Αἴφνης νύκτα τινὰ, ἐν ᾧ πέριξ βαθεῖα ἐπεκράτει σιωπὴ, διορύττεται εἷς τῶν τοίχων τῆς οἰκίας καὶ ἀνοίγεται ὀπὴ δι’ ἧς ἠδύνατο νὰ χωρήσῃ ἄνθρωπος. Δι’ αὐτῆς εἰςέρχονται ὁ μὲν μετὰ τὸν δὲ ξιφήρεις ἄνδρες. Ἦτο ἡ λῃστρικὴ συμμορία τοῦ… Ἀλκίμου ἢ μᾶλλον ἀπόσπασμα αὐτῆς, ἀποφασίσαν νὰ λῃστεύσῃ τὸν οἶκον τοῦ Ἱππάρχου. Οἱ λῃσταὶ εἰςελάσαντες ἔδησαν τὸν οἰκοδεσπότην καὶ τὴν θεράπαιναν καὶ πάντας τοὺς τοῦ οἴκου, οἵτινες μετὰ φόβου καὶ θλίψεως ἔβλεπον τοὺς φοβεροὺς λωποδύτας κενοῦντας τὸν οἶκον καὶ ἐκκομίζοντας ἔξω αὐτοῦ πάντα, χρήματα, ἱμάτια, σκεύη. Εὐθὺς δὲ ὡς ἐτελείωσεν ἡ λῄστευσις τοῦ οἴκου, παραλαβόντες τοὺς ὄνους καὶ τοὺς ἵππους τοῦ Ἱππάρχου, ἀπῆλθον ἀνὰ τὰ ὄρη, φέροντες βαρὺ φορτίον κλεμμάτων. Περὶ τὴν μεσημβρίαν ἔφθασαν οἱ λῃσταὶ εἰς ἔπαυλιν φίλων λῃσταποδόχων, οἵτινες ἐκάλεσαν αὐτοὺς ἐν μέσῳ ἀσπασμῶν εἰς πρόγευμα καὶ παρέθηκαν εἰς τα κτήνη κριθία. Ἐκκινήσαντες δ’ ἐκεῖθεν ἀφίκοντο πρὸ τῆς ἑσπέρας εἰς τὸ ὁλημέριον αὐτῶν. Ἐκεῖ γραῖα, καθημένη πλησίον τοῦ καιομένου πυρὸς, δεξιωθεῖσα τοὺς ἀφικνουμένους, ἀνήγγειλε περιχαρὴς, ὅτι ἀνέμενεν αὐτοὺς ἄριστον γεῦμα. Οἱ λῃσταῖ κατέθηκαν τα φορτία, καὶ μετ’ ὀλίγον ἔφθασαν νεανίσκοι πολλοὶ κομίζοντες πλεῖστα ὅσα χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ καὶ ἱμάτια καὶ κοσμήματα πολλὰ γυναικεῖα καὶ ἀνδρικά. Ἀπετέλουν οὗτοι ἄλλο ἀπόσπασμα τῆς αὐτῆς συμμορίας, ὅπερ, ἐν ᾧ οἱ ἄλλοι συνάδελφοι ἐλῄστευον ἐν Ὑπάτῃ τὸν οἶκον τοῦ Ἱππάρχου, εἶχε μεταβῆ εἰς λῃστρικὴν γυρολογίαν ἐν Βοιωτίᾳ. Κατὰ τὸ δαψιλὲς γεῦμα οἱ νεωστὶ φθάσαντες κακίζονται ὡς ἐπιστρέψαντες ἄνευ τοῦ ἀρχηγοῦ αὐτῶν Λαμάχου, καὶ οἱ λῃσταὶ ἀναγκάζονται νὰ διηγηθῶσι τὰ κατ’ αὐτόν. Ἐν Θήβαις κατῴκει ὁ πλούσιος τραπεζίτης Χρυσέρως, τὸν ὁποῖον εἶχεν ἀποφασίσει νὰ λῃστεύσῃ ἡ συμμορία. Εἰςῆλθον λοιπὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ νύκτωρ. Ἀλλ’ ὅπως μὴ διαρρήξωσι
Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου (1887) - 069.jpg
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
69
_-_069.jpg&oldid=110235){kind=link}