Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
ΚΩΝΣΤ. Φ. ΣΚΟΚΟΥ
ΤΖΑΜΑΣ
Τόσο μεγάλο πρᾶμμα εἶνε; [Βλέπων ὅτι πάλιν κλαίει.] Πάλι κλαῖς; Τέλος πάντων πὲς τί εἶνε καὶ ποιὸς ξέρει ἂν δὲ ’μπορέσουμε νὰ κάνουμε τίποτε.
ΣΤΥΛΙΑΝΗ ὀλοφυρομένη
Ἄφησε... δὲ γίνεται...
ΤΖΑΜΑΣ
Μὰ μὴν κλαῖς, Στυλιανή μου· γιατὶ ραγίζεται ἡ καρδιά μου νὰ σὲ βλέπω... Πές μου τί εἶνε ... Ἔλα Στυλιανὴ, πές το τοῦ ἀδερφοῦ σου. Στυλιανή μου, (ἐναγκαλιζόμενος αὐτήν.] Μὴ χαλνᾷς τὰ ματάκια σου...τί θέλεις; πές μου τί θέλεις;
ΣΤΥΛΙΑΝΗ
Ἤθελα...
ΤΖΑΜΑΣ
Λέγε λοιπὸν...τί ἤθελες;
ΣΤΥΛΙΑΝΗ
Ἤθελα μιὰ πεθερὰ.
ΤΖΑΜΑΣ
Τί πρᾶγμα;
ΣΤὙΛΙΑΝΗ
Μιὰ πεθερά.
ΤΖΑΜΑΣ
Πεθερά;
ΣΤΥΛΙΑΝΗ
Ναί.
ΤΖΑΜΑΣ
Τί εἶνε αὐτὸ; ἔπιπλο ἢ ροῦχο;
ΣΤΥΛΙΑΝΗ
Καλὲ μιὰ πεθερὰ...πεθερὰ... πῶς νὰ σοῦ εἰπῶ;....
154