καταλόγῳ τὰ ἅπαντα ἀπογράφει τοῦ Διπλοβατάτζου κατὰ τὸν ἑξῆς τρόπον·
ά. «Περὶ τῶν ἐπιφανῶν δικοσυμβούλων Ἑλλήνων τε καὶ Λατίνων βιβλία δύο».
β'. «Βίος Ἰννοκεντίου Δ’.»
γ’. «Ἀνάλεκτα μετὰ σχολίων ἑλληνικῶν εἰς τὸν Τυπόκιτον καὶ Γρηγόριον τὸν Πατσὸν νομοδιδασκάλους Ἕλληνας ».
δ'. «Ἀποσπάσματα μετὰ σημειώσεων εἰς τὸν Πολύβιον ».
έ. «Ἐπιτομὴ τῶν βίων τοῦ Πλουτάρχου ἑλληνολατινική ».
ς΄. «Περιγραφὴ τῆς Πελοποννήσου ὑπὸ Γεμιστίου τοῦ Πλήθωνος μετὰ σχολίων».
ζ΄. «Ἑλληνικαὶ διατριβαὶ δύο, ἡ μὲν περὶ Πλάτωνος, ἡ δὲ περὶ Ἀριστοτέλους».
ή. «Σημειώσεις εἰς πάσας τὰς ἐπιγραφὰς τῶν θεσπισμάτων τοῦ Ἰννοκεντίου».
Τοιουτοτρόπως ὁ Παπαδόπουλος τῶν μὲν γνωστῶν ἀγνοῶν τὰ πλεῖστα, τὰ δὲ ἄλλα νοθεύων καὶ συγχέων ἀφθονωτέρᾳ τῇ ψευδολογίᾳ, περιάγει ἡμᾶς εἰς λαβύρινθον τοῦ ὁποίου δυσκόλως ἠθέλομεν εὑρεῖ τὴν διέξοδον, ἐὰν πρὸ πάντων ὁ εἰρημένος Ὀλιβιέριος δὲν ἐπρόσφερεν εἰς ἡμᾶς χειραγωγικὸν μῖτον. Τὸν συγγραφέα τοῦτον ὤφειλε ν’ ἀκολουθήσῃ καὶ ὁ Σχοίλλιος (Schoell), ἀφ' οὗ καὶ ἕτερος τὸν ἠκολούθησεν ἐπισημότατος ἱστορικὸς λαλῶν περὶ τοῦ Διπλοβατάτζου[1], καὶ οὕτω δὲν ἤθελε περιπέσει εἰς τὴν ἐπιπόλαιον ἐκείνην ἔκθεσιν ἡμαρτημένως ἐπίσης καὶ συντόμως εἰκὼν[2] «Οἱ προσφυγόντες εἰς τὴν Ἰταλίαν πεπαιδευμένοι Ἕλληνες δὲν ἦσαν ἅπαντες φιλολόγοι· μεταξὺ αὐτῶν ἦτο καί τις νομικὸς, εὐπατρίδης τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Θωμᾶς Διπλοβατάτζης, ὅστις συνέγραψε λατινιστὶ σύστημα γραικορωμαϊκοῦ δικαίου, πόνημα πλῆρες πολυμαθείας
