Οὕτω λοιπὸν ἐν τῇ πόλει, ἥτις τὰς ἀγαθοεργίας αὐτοῦ ἀπομνημονεύουσα, ὥσπερ τινὰ τῶν περικλεῶν αὐτῆς πολιτῶν ἐτίμησεν ἐπαξίως, διήνυσε τὸ θνητὸν αὐτοῦ στάδιον κατὰ τὸ ἑβδομηκοστὸν τρίτον τῆς ἡλικίας του ἔτος καὶ ἐτάφη ἐν τῷ ναῷ τοῦ θείου Αὐγουστίνου, ἔνθα καὶ μνημεῖον αὐτοῦ εἰναι ἱδρυμένον μετὰ λατινικὴς ἐπιγραφῆς
D. Ο. Μ.
THOMÆ DIPLOVATATIO
PHILOSOPHO THEOLOGO. I. U.
DOCTORI
MAGISTRATIB. LEGATIONIB.
CLARO
REIPUBL. VENETÆ PISAUREN. DUCIS
SFORTIÆ AC ROVEREIS
DILECTO
P. P. P. P.
τουτέστι «Σὺν τῷ ἀρίστῳ καὶ μεγίστῳ θεῷ. Θωμᾷ Διπλοβατάτζῃ, φιλοσόφῳ, θεολόγῳ, ἀμφοτέρων τῶν δικαίων διδάκτορι, ἀρχαῖς καὶ πρεσβείαις περιφανεῖ, τῇ τε ἑνετικῇ πολιτείᾳ, καὶ τοῖς Πισαύρου ἡγεμόσι Σφορτίᾳ τε καὶ Ῥοβερείῳ, ἀγαπητῷ, δημοσίοις ἀναλώμασιν οἱ ἐν Πισαύρῳ.
Συνέγραφεν ὁ Διπλοβατάτζης, ἐὰν ἀκούσωμεν τοῦ Παπαδοπούλου,
α΄. Σύνοψιν γραικορωμαϊκοῦ δικαίου, οὗτινος καὶ ἀναφέρει ὁ Παπαδόπουλος τὴν περὶ μυστηρίων ἐπιγραφὴν[1].
β΄. Περὶ γραικορωμαϊκοῦ δικαίου, οὗτινος καὶ ἀναφέρει τὸ τρίτον βιβλίον καὶ σχόλιον εἰς τὴν 131 νεαρὰν[2].
