Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
9
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
6
ΤΗΣ ΚΥΡΑ ΦΡΟΣΥΝΗΣ
(Ἰανουάριος 1821)
[Ἡ Φροσύνη, σύζυγος τοῦ ἐμπόρου Δημητρίου Βασιλείου, φημιζομένη διὰ τὸ κάλλος, τὸ γένος καὶ τὴν µόρφωσιν αὐτῆς, δὲν ἠδυνήθη ν’ ἀντιστῇ εἰς τὸν ἔρωτα τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀλη Μουχτάρ, ἐπωφεληθέντος τὴν ἀποδημίαν τοῦ συζύγου της εἰς Βενετίαν. Ὅτε δὲ ὁ Μουχτὰρ ἑστάλη ὑπὸ τοῦ πατρός του, κατὰ διαταγὴν τοῦ σουλτάνου, ἐναντίον τοῦ ἀποστάτου Τζωρτζὶμ εἰς Ἀδριανούπολιν, ἡ σύζυγός του μαθοῦσα τὰς ἐρωτικὰς σχέσεις αὐτοῦ πρὸς τὴν Φροσύνην, ἐζήτησε παρὰ τοῦ Ἀλῆ πασᾶ τὴν τιµωρίαν τῆς ἀντιζήλου. Ὁ Ἀλῆς ὠρκίσθη ὅτι θὰ ἐκτελέσῃ τὴν αἴτησίν της, ὅπως δὲ μὴ ἐκθέσῃ ἄλλον τινὰ τῶν περὶ αὐτὸν εἰς τὴν ἐκδίκησιν τοῦ Μουχτὰρ κατὰ τὴν ἐπάνοδόν του, µετέβη αὐτοπροσώπως νύκτωρ μετὰ δορυφόρων του εἰς τὴν οἰκίαν τῆς Φροσύνης, καὶ ἀπαγαγὼν ἐφυλάκισεν αὐτήν. Συνεφυλάκισε δὲ καὶ ἄλλας 17 γυναῖκας ἐξ Ἰωαννίνων, περὶ ὧν ὑπῆρχον ὑπόνοιαι ὅτι ἦσαν ἐπιληψίμου διαγωγῆς, καὶ κατεδίκασε πάσας εἷς θάνατον διὰ πνιγμοῦ εἰς τὴν λίµνην. Ἡ ἀπόφασις ἐξετελέσθη τὴν νύκτα τῆς 11 Ἰανουαρίου 1801, ὁ οἶκος τῆς Φροσύνης ἐκλείσθη καὶ τὰ ὑπάρχοντά της ἐδημεύθησαν, τὰ δὲ δύο μικρὰ τέκνα της ἐγκατελείφθησαν εἰς τοὺς δρόμους, οὐδενὸς τολμῶντος διὰ τὸν φόβον τοῦ Ἀλῆ νὰ περισυλλέξῃ αὐτά, μέχρις ὅτου ἐπετράπη ἀντὶ πλουσίων δώρων εἰς τὸν θεῖον τῆς μητρός των ἐπίσκοπον Γαβριὴλ νὰ τὰ παραλάβῃ.
Τὰ πτώματα τῆς Φροσύνης καί τινων τῶν ἄλλων γυναικῶν, ἐκβρασθέντα ὑπὸ τῶν κυμάτων εἰς τὴν ἀκτήν, ἐκηδεύθησαν, ἡ δὲ Φροσύνη ἐτάφη εἰς τὸ μοναστήριον τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων. Ἡ ἐκκλησία σπεύσασα νὰ ἀποδώσῃ εἰς τὰ λείψανα αὐτῶν τὰς ἐπικηδείους τιµάς, τὰς ἀνηγόρευσε καλλιμάρτυρας. Τοῦτο δὲ ἀποδεικνύει, ὅτι ἀπὸ τῆς ἐπαύριον τοῦ θανάτου αὐτῶν ὁ λαὸς ἐθεώρει τὰς πνιγείσας γυναῖκας καὶ προπάντων τὴν Φροσύνην μᾶλλον ὡς θύματα τοῦ τυράννου καὶ ὄχι ὡς καταδίκους, καὶ συνῃσθάνετο συμπάθειαν πρὸς αὐτάς.]
Τὰ πτώματα τῆς Φροσύνης καί τινων τῶν ἄλλων γυναικῶν, ἐκβρασθέντα ὑπὸ τῶν κυμάτων εἰς τὴν ἀκτήν, ἐκηδεύθησαν, ἡ δὲ Φροσύνη ἐτάφη εἰς τὸ μοναστήριον τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων. Ἡ ἐκκλησία σπεύσασα νὰ ἀποδώσῃ εἰς τὰ λείψανα αὐτῶν τὰς ἐπικηδείους τιµάς, τὰς ἀνηγόρευσε καλλιμάρτυρας. Τοῦτο δὲ ἀποδεικνύει, ὅτι ἀπὸ τῆς ἐπαύριον τοῦ θανάτου αὐτῶν ὁ λαὸς ἐθεώρει τὰς πνιγείσας γυναῖκας καὶ προπάντων τὴν Φροσύνην μᾶλλον ὡς θύματα τοῦ τυράννου καὶ ὄχι ὡς καταδίκους, καὶ συνῃσθάνετο συμπάθειαν πρὸς αὐτάς.]
Τ’ ἀκούσατε τί γίνηκε ’ς τὰ Γιάννενα, τὴ λίμνη,
ποῦ πνίξανε τοῖς δεκαφτὰ μὲ τὴν κυρὰ Φροσύνη;
Ἄχ, Φροσύνη παινεµένη,
τί κακό παθες, καϊμένη!
Ἄλλη καμιὰ δὲν τό βαλε τὸ λιαχουρὶ φουστάνι,
πρῶτ’ ἡ Φροσύνη τό βαλε καὶ βγῆκε ’ς τὸ σιργιάνι.
Ἄχ, Φροσύνη παινεµένη,
καὶ ’ς τὸν κόσµο ξακουσμένη!
Δὲ σ’ τό λεγα, Φροσύνη µου, κρύψε τὸ δαχτυλίδι,
γιατί ἂν τὸ μάθῃ ὁ Ἀλήπασας θὲ νὰ σὲ φάῃ τὸ φίδι.
