Σελίδα:Διηγήματα (Αξιώτης).pdf/87

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
— 81 —

γδοῦλα ἀνάσανε, ἡσύχασε, ὄχι ὅμως ὅλως διόλου, γιατὶ δὲν ἄργησε νὰ φανερωθῇ πῶς δὲν εἶχαν τραβηχτῇ ὅλοι καὶ πῶς ἔμειναν δυὸ, οἱ καλλίτεροι, δηλαδὴ οἱ χειρότεροι, οἱ πιὸ πεισματάρηδες καὶ οἱ πιὸ ἐπικίνδυνοι, ἀπὸ κείνους ποῦ δὲν ὑποχωροῦνε γρήγορα, ποῦ δὲν ξεχνοῦν, ἀπὸ κείνους, ποῦ συνήθισαν νὰ νικοῦνε τὰ ἐμπόδια καὶ ἡ Σμαραγδοῦλα εἶδε μὲ θυμὸ καὶ μὲ πεῖσμα, πῶς ὁ πόλεμος δὲν ἐτελείωσε. Σὰν νὰ ἤταν ὅμως τώρα προσποιητὸς ὁ θυμός της καὶ σὰν νὰ τῆς ἄρεσε πῶς εἶχε νὰ κάμῃ μὲ χαραχτήρας ἀνδρικοὺς καὶ ἐφαινότανε σὰν περήφανη, γιατὶ ἡ νίκη της θὰ εἶχε περισσὴ ἀξία.

Ἤταν καπετανόπουλα οἱ δυὸ φίλοι τῆς Σμαραγδούλας καὶ ἐχθροὶ μεταξύ τους μεγάλοι, ὁ Γιώργης ὁ Μόρφος καὶ ὁ Ζώης ὁ Περήφανος. Ὁ Μόρφος μάλιστα ἐμισοῦσε τὸ Ζώη μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς του, γιατὶ κάπου στὴν ξενητειὰ μιὰ φορὰ ἐφιλονείκησαν γιὰ τὴν κοπέλλα κ’ ἐπιάστηκαν καὶ ὁ δυνατώτερος Ζώης ἔδειρε τὸν Μόρφο. Τώρα ἀπόφευγε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον γιὰ νὰ μὴν ἔρθουν στὰ χέρια καὶ ἡ κοπέλλα ἤταν ἐλεύθερη νὰ διαλέξῃ ἀπὸ τοὺς δυό. Καὶ ἡ πατινάδες καὶ τὰ τραγούδια δὲν εἶχαν τελειωμό. Ὁ Μόρφος ἤταν πιὸ φρόνιμος ἀπὸ τὸν Ζώη καὶ ὁ Ζώης πιὸ ὁρμητικὸς ἀπὸ τὸν Μόρφον καὶ πιὸ ἀνυπόμονος. Μαζῆ μὲ τὸν ἔρωτά του ἔδειχνε καὶ τὸ πεῖσμα του τὸ μεγάλο γιὰ τὴν ἀντίστασι τὴν ἀδικαιολόγητη τῆς Σμαραγδούλας. Ἡ φιλοτιμία του ἤταν πολὺ πληγωμένη γιατὶ δὲν ἤταν μόνο καλὸς γαμπρός, μὰ καὶ ὡραῖο παλληκάρι. Μὰ τοῦ κακοῦ ὅλα… πατηνάδες, περίπατοι, ματιές, παινέματα, θυμοί, ξενύχτια στὴν πόρτα ὀμπρός, τίποτα δὲν ὠφελοῦσαν· καὶ μόνο ὁ Ζώης ἐρεθιζότανε. Μιὰ πρωϊνὴ ὁ Ζώης ἐπαραφύλαξε τὴν κοπέλλα, σὰν εὕγαινε ἀπὸ τὴν ἐκκλησιὰ, σ’ ἕνα δρόμο κοντὰ στὸ σπίτι της. — Τὶ διάβολο, ἀπὸ πάγο εἶσαι; τῆς εἶπε. — Καὶ ὁ πιὸ δυνατὸς πάγος λυώνει, σὰν εὕρῃ ἀνάλογη ζέστη, ἀποκρίθη ἐκείνη.