κόσμο. Ἡ μάννα του τὸν βοηθοῦσε στὴν ἐσωτερικὴ διοίκησι καὶ ὅλα πήγαιναν καλά. Αὐτὰ στὰς ἀρχάς, τὸν πρῶτο καιρό· μετὰ ἕνα ὅμως χρόνο τὰ πράμματ’ ἄλλαξαν. Ἄλλαξε δηλαδὴ ὁ παππᾶ Συνέσιος τρόπους εἰς ὅλα καὶ ἄρχησε ἡ μουρμούρα, ἡ ὁποία σιγὰ σιγὰ ηὔξανε ἑωσοῦ ἔγεινε ἀληθινὴ βοή, σὰν τὴ βοὴ ποῦ φέρνει μεγάλη θαλασσοταραχή. Τοῦ ῥίχτηκαν ὅλοι τοῦ παππᾶ Συνέσιου, μικροὶ μεγάλοι, καλογέροι καὶ κοσμικοί. Τὸν ἔλεγαν φανερὰ ἥρωα σὲ κάτι σκάνδαλ’ ἀκατονόμαστα.
— Καλὲ εἶδες πράμματα;
— Ὁ ἀλιτήριος, ὁ κακοῦργος!
— Νὰ παππᾶς μιὰ φορά! Νὰ κλειδώνεται… φτοῦ! Θεέ μου σχώρεσέ μου.
— Μὰ πᾶς ἀφίνει τίποτα στὸ κελλάρι;
— Νὰ φύγῃ, νὰ φύγῃ!
Καὶ ἡ ταραχὴ ηὔξανε ὁλοένα. Ὁ παππᾶ Συνέσισς ἐφοβήθηκε κ’ ἐζήτηξε μὲ τρόπο νὰ φέρῃ διόρθωσι, νὰ βουλώσῃ τὰ στόματα μὰ ἤταν ἀδύνατο καὶ μιὰ νυχτιὰ ἐπῇρε τὴ μάννα του κ’ ἔφυγε γιὰ τὸ ἐξωτερικό, δὲν ἤπαυσε ὅμως νὰ ἐνεργῇ ἀπὸ ἐκεῖ, μὲ τὸ μέσο ἐκεινῶν ποῦ τὸν ἀγαποῦσαν, γιὰ νὰ γυρίσῃ πίσω καὶ ἀληθινά, ὕστερ’ ἀπὸ καιρὸ τὸ ἐκατώρθωσε. Τὰ σκάνδαλα εἴχανε ξεχασθῇ, γιατὶ ὁ κόσμος λησμονεῖ εὔκολα καὶ οἱ ἴδιοι οἱ διῶχτες του τὸν ἐδέχτηκαν πάλι. Ἴσως εἶχαν ἐλπίδα πῶς θὰ ἐδιωρθώθηκε. Μὰ δὲ βαριέσαι, μετὰ καιρό, τὰ ἴδια καὶ πάλι φωνές, ταραχή, καυγάδες, βρωμόλογα καὶ στὸ τέλος διώξιμο νύχτα! Ἡ κωμῳδία ὅμως αὐτὴ ἐφαινότανε νὰ μὴν ἔχῃ τέλος· τὸν ἔδιωχταν καὶ τὸν ἔφερναν· τὸν ἤθελαν καὶ δὲν τὸν ἤθελαν, οἱ διαδόχοι του δὲν εὐχαριστοῦσαν τὸν κόσμο καὶ οἱ φίλοι τοῦ ἐξόριστου ἐνεργοῦσαν καὶ τὸν ξανάφερναν. Καθὼς καὶ τὸν ξανάφεραν καὶ αὐτὴ τὴ φορά, ὕστερ’ ἀπὸ τρία τέσσερα χρόνια. Τώρα ὅμως καὶ ὁ παππᾶ Συνέσιος ἐφαινότανε ν’ ἄλ-
