Λίγο ὕστερ’ ἀπὸ τὸ δρᾶμα, τὸ παιδὶ τοῦ ναύτη ἔγεινε ἄφαντο. Κάποιος τὸ εἶχε πάρῃ στὴν ξενητιά, ὅπου, ὕστερ’ ἀπὸ χρόνια, μιὰ μέρα ἐγύρισε στὸν τόπο του παππᾶς! Μὲ ποιὸ τρόπο καὶ μὲ τί μέσα τὸ ἐκατώρθωσε αὐτό, κανεὶς δὲν ἤξερε· ἡ οὐσία εἷνε πῶς ἤταν παππᾶς καὶ τί παππᾶς; παχύς, ὄμορφος, ὁμιλητικός, ἀστεῖος, ὅλα του ἔδειχναν ἕνα λαμπρὸ ἱερομόναχο· ὡς καὶ καλόφωνος ἤταν. Ἔκαν’ εὐχαρίστησι μὲ τὸ ἐξωτερικό του καὶ ὅλα τὰ σπίτια ἀνοίχτηκαν ’ς τὸν παππᾶ Συνέσιον. Ἡ μάννα του, ἂν καὶ ἀποσυρμένη σὲ γυναικεῖο Μοναστῆρι, εὐθὺς ποῦ ἦρθε ὁ γυιός της, ἐγύρισε στὴ χώρα κ’ ἐκατοίκησε μαζή του. Εἰς τὸν νέο παππᾶ ἐδόθηκ’ εὐθὺς καλὴ ἐνορία, σὲ λίγο καιρὸ ὅμως ἔδειξε σημεῖα στενοχώριας· σὰν νὰ μὴν τοῦ ἤρεσε νὰ εἷνε ἁπλὸς ἐφημέριος καὶ ἄρχησε νὰ ἐνεργῇ νὰ γείνῃ ἡγούμενος στὸ Μοναστῆρι τοῦ τόπου. Ἡ πολλὴ ταραχή, λέγει, δὲν τοῦ ἄρεσε καὶ ἤθελε νὰ ζῇ πιὸ ἥσυχα. Ἡ ἀλήθεια εἶνε πῶς, σὰν ἔξυπνος ποῦ ἤταν, ἐκατάλαβε πῶς στὸ Μοναστῆρι θὰ ζοῦσε πολὺ καλλίτερα παρὰ στὴ χώρα. Κόμμα εἶχε δικό του, τὰ καλλίτερα σπίτια, εἶχε καὶ τὸν Δεσπότη τῆς ἐπαρχίας φίλο του καὶ δὲν δυσκολεύθηκε νὰ ’πιτύχῃ τὸ σκοπό του. Ἔγεινε ἡγούμενος καὶ αὐτὸ τὸν εὐχαρίστησε ὑπερβολικά. Ἐπῆρε τὴ διοίκησι ἀπὸ τὰ τίμια, μὰ ἀδύνατα χέρια τοῦ παππᾶ Νεκτάριου καὶ ἔδειξε πῶς ξέρει νὰ κυβερνᾷ. Καὶ ἄρεσε πολὺ καὶ στὸ προσωπικὸ τοῦ Μοναστηριοῦ καὶ ὅξω. Ἐφρόντιζε νὰ τρῶν καλὰ οἱ καλογέροι, τοὺς καλομιλοῦσε κ’ ἐδεχότανε μὲ τρόπο εὐγενικο τὸν ἀπ’ ἔξω
