Σελίδα:Διηγήματα (Αξιώτης).pdf/20

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
— 14 —

νὰ θέλουν νὰ γενοῦν ’γουμένοι! Μήτε νὰ μιλήσουν δὲν ξέρουν, ὄχι νὰ διοικήσουν! Ὁ Μαλάκας ὁ Νεκτάριος ποῦ μόνο ταμπάκο ξέρει νὰ ρουφᾷ καὶ ὁ χτηκιάρης ὁ Φίλιππος ποῦ και νὰ μιλήσῃ τοῦ δίνει κόπο. Ὅσο γιὰ τὸν καϋμένον τὸν Κύριλλο, αὐτὸς εἶνε καλὸς καὶ περνῶ τὴν ὥρα μου μαζῆ του. Δὲ μ’ ἀγαπᾶ κανένας, μὰ μὲ φοβοῦνται καὶ ὅσο ἔχω τὸ Δεσπότη καὶ μερικοὺς φίλους, τὰ ζωντόβολα τὰ περιφρονῶ: Καὶ σὲ λιγάκι ἐπρόσθεσε.

— Εἶναι κάμποσος καιρὸς ποῦ μὲ πειραζει καὶ μ’ ἐμποδίζει ἡ μάννα μου, θυμώνω, μὰ τί νὰ κάμω ποῦ τὴ λυποῦμαι. Φαίνεται, θέλει τώρα νὰ ἐξαγοράσῃ τὰ παληά. Ὕστερ’ ἀπὸ τὴς σκέψεις αὐτές, ἐκλείσθηκε στὴν κάμαρά του κ’ ἔπεσε νὰ κοιμηθῇ τοῦ δικαίου τὸν ὕπνο.


ΚΕΦ. Β′.
Ο ΝΑΥΤΗΣ

Πρὶν προχωρήσωμε, ἀνάγκη νὰ στραφοῦμε κάμποσα χρόνια πίσω γιὰ νὰ περιγράψωμε μιὰ ἱστορία πολὺ σχετικὴ μὲ τὴ διήγησί μας.

Εἷνε καλοκαῖρι. Ὁ ἥλιος κοντεύει νὰ βασιλέψῃ, στέλνοντας καὶ στὴ στεριὰ καὶ στὴ θάλασσα, παντοῦ, ὅπου ἐμποροῦσε νὰ ξαπλωθῇ καὶ νὰ εἰσχωρήσῃ, τὸ γλυκό, τὸ θαλπερὸ ἀκόμα, τὸ τρισπόθητο ἀποχαιρετιστήριο φῶς του. Ὅλα δείχνουν μιὰν μαγευτικὴν εἰκόνα χαρᾶς καὶ εὐθυμίας ζωοπάροχης καὶ μόνο σ’ ἕνα φτωχικὸ χαμόσπιτο βασιλεύει — τί φοβερὴ ἀντίθεση — τῆς συμφορᾶς τὸ σκοτάδι…

Τὰ μυαλὰ τοῦ σκοτωμένου, σκορπισμένα εἰς τὸ κεφα-