Σελίδα:Διηγήματα (Αξιώτης).pdf/109

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
— 103 —

καὶ τὴν ἐπιοῦσαν ἐγένοντο ἐπισήμως οἱ ἀρραβῶνες τῆς κόρης μου, μ’ αὐτόν, τὸν καὶ σήμερον σύζυγον της.»

Ἡ διήγησις ἔκαμεν ἐντύπωσιν εἰς ὅλους μας καὶ ἠτένισεν ὁ εἷς τὸν ἄλλον ἐπί τινας στιγμὰς ἐν σιωπῇ. Κατοπιν ἤρχισεν ἐκ νέου ἡ συζήτησις, αἱ παρατηρήσεις καὶ τὰ σχόλια, ἀφοῦ δὲ τὸ θέμα ἐξηντλήθη, ἔμεινε καθένας μὲ τὴν γνώμην του, ὅπως συχνὰ συμβαίνει εἰς τὰς συναθροίσεις, ἢ Βουλαὶ καλοῦνται αὗται, εἴτε Σύλλογοι, ἢ ὅπως ἄλλως. Τῶν προληπτικῶν ἡ γνώμη ἐνισχύθη ἔτι μᾶλλον, ἐνῷ ὁ φιλοσοφῶν σκεπτικός μας ἔμεινεν εἰς τὴν πρώτην ἰδέαν του, ἀποκαλῶν τὰ τοιαῦτα συμπτώσεις ἁπλᾶς.

Ἐν τούτοις εἶχε σημάνῃ ἡ ἑνδεκάτη, τὸ τέϊον διεδέχθη πρόχειρον δεῖπνον ἀπὸ διάφορα ὀρεκτικά, ἐκενώθησαν καί τινες φιάλαι ξένου καὶ ἐντοπίου οἴνου καὶ οἱ φίλοι μᾶς ηὐχήθησαν κατευόδιον καὶ εὐτυχῆ ἐπάνοδον.

— Νὰ μᾶς ἔλθῃς διπλός, εἶπέ τις.

— Δὲν βαρυέσαι, ἀντέκρουσεν ἄλλος· δίδεται ζυγὸς ἐπαχθέστερος ἀπὸ τὸν τῆς συζυγίας; Ἐνῷ μόνος του ἕνας… Καὶ παρ’ ὀλίγον νὰ τονίση ὕμνον εἰς τὴν ἐλευθερίαν.

Καὶ ἐπὶ τοῦ ζητήματος τούτου νέαι πάλιν συζητήσεις.

Ἡ περὶ γάμου ἰδέα εἶχεν ἔλθη εἰς ἐμὲ πρὸ πολλοῦ, χωρὶς ὅμως νὰ λάβω ἀπόφασίν τινα ὡρισμένην. Ἐσκεπτόμην ἁπλῶς περὶ τούτου, θὰ προέβαινα δὲ εἰς ὡρισμένον τι διάβημα, ἂν παρουσιάζετο κατάλληλος εὐκαιρία.

Αἴφνης ἠκούσθη ἡ φωνὴ τοῦ γέροντος Φ.

— Παιδιά, εἶπε, θέλετε, πρὶν ἀποσυρθῆτε, ν’ ἀκούσετε μίαν ἄλλην ἱστορίαν ἀνάλογον μὲ τὴν προηγηθεῖσαν;

— Προθυμότατα, ἐφώναξαν ὅλοι μ’ ἕνα στόμα.

— Εἶνε ὅμως ὀλίγον τραγικὴ αὐτή!

— Τόσῳ καλλίτερα, εἶπεν ὁ φιλόσοφός μας. Ἄλλως τε, ἐπρόσθεσε, οὔτε τραγικά, οὔτε κωμικὰ συμβάντα ὑπάρχουν· εἶνε ὅπως τὰ παίρνει καθένας.