νουσιν, ὅτι πρόκειται περὶ τοῦ ὁσίου Μελετίου καὶ τοῦ αὐτοῦ ἐκείνου κατὰ τὰ σύνορα Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ὄρους τῆς Μυουπόλεως, ὅπερ γινώσκομεν ἐκ τῶν βίων τοῦ ὁσίου καὶ τοῦ νῦν τὸ πρῶτον ἐκδιδομένου πατριαρχικοῦ σιγγιλίου.»
Εἰς τὰ ἀνωτέρω δημοσιευόμενα βιβλιογραφικὰ σημειώματα τοῦ ἐν τῷ Βρετ. Μουσείῳ κώδικος, ἡ μονὴ τοῦ ὄρους Μυοπόλεως καλεῖται τοῦ Σωτῆρος. Ἐκ τοῦ βίου ὅμως τοῦ ὁσίου Μελετίου μανθάνομεν ὅτι ἡ μονὴ τοῦ Συμβόλου ἐτιμᾶτο ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἀρχιστρατήγων ἢ Ἀσωμάτων. Καὶ ὁ μητροπολίτης δὲ Ἀθηνῶν Μελέτιος ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ αὐτοῦ Ἱστορίᾳ (τόμ. Β΄ σελ. 441 ἔκδ. Βιέννης) γράφει ὅτι ἡ μονὴ τοῦ Συμβόλου ἀρχῆθεν ἐτιμᾶτο ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ταξιαρχῶν.
Ἐκ τῶν ἀνωτέρω πηγῶν προφανὲς εἶναι ὅτι μᾶλλον ἀξιόχρεως δέον νὰ θεωρηθῇ ἡ τοῦ γράψαντος τὰ ἀνωτέρω βιβλιογραφικὰ σημειώματα μοναχοῦ Ἀνδρέου, τοῦ διατελέσαντος μοναχοῦ ἐν αὐτῇ τῇ μονῇ καὶ μαθητοῦ τοῦ ὁσίου Μελετίου. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Σπ. Λάμπρος εἰς τὴν μαρτυρίαν ταύτην ἐστηρίχθη δεχθεὶς ὅτι ἡ μονὴ τοῦ Συμβόλου ἢ Συμβούλου ἐτιμᾶτο ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, θελήσας νὰ ἐξηγήσῃ τὸ ὄνομα Συμβούλου ὡς ἐπώνυμον τοῦ Χριστοῦ. Οὐχ ἦττον ὅμως ἠδύνατο ν’ ἀντιταχθῇ ὅτι ἐπὶ τοῦ ὄρους Μυοπόλεως, ὡς εἴπομεν καὶ ἀνωτέρω, περὶ τὴν κεντρικὴν μονὴν ἢ Λαύραν εἶχον ἱδρυθῆ εἴκοσι δύο μικραὶ μοναὶ ἢ παραλαύρια, ἔχοντα μικρὰ ναΐδρια, ὧν τινὰ σώζονται μέχρι τοῦδε, διατηροῦντα θαυμασίας τοιχογραφίας, ἑπομένως δύναται νὰ θεωρηθῇ πιθανὸν ὅτι μία τῶν μικρῶν τούτων μονῶν ἐτιμᾶτο ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ ἐν αὐτῷ ἔγραψεν ὁ μοναχὸς Ἀνδρέας τὸν κώδηκα, ἐν ᾧ τὰ βιβλιογραφικὰ σημειώματα, διότι εἶναι δύσκολον νὰ δεχθῶμεν ὅτι οἱ βιογράφοι τοῦ ὁσίου Μελετίου, οἱ γράψαντες κατὰ τὸ πρῶτον ἥμισυ τῆς IB΄ ἑκατονταετηρίδος τὸν βίον αὐτοῦ, ἠγνόουν ἐπ’ ὀνόματι τίνος ἁγίου ἐτιμᾶτο ἡ μονὴ τοῦ Συμβόλου. Ὁπωσδήποτε τὸ ζήτημα τούτο δύναται νὰ λύση μόνον συστηματικὴ μελέτη τῆς ὅλης περιοχῆς τοῦ ὄρους Μυοπόλεως καὶ τῶν ἐν αὐτῇ ἐγκατεσπαρμένων ναϊδρίων.
Ὁ Λάμπρος ἐνόμισεν ὅτι ἡ μονὴ ἔλαβε τὸ ὄνομα ὄχι ἀπὸ τοῦ ἱδρυτοῦ αὐτῆς, ὅστις ἦτο ὅσιος, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ ἐκ Μελιτινῆς ἁγίου
