ξεις καὶ ἐκφράσεις ἐκ τῆς Περσικῆς καὶ Ἀραβικῆς, ἀλλ’ ὅμως συνῳδὰ τῇ μεθόδῳ ἣν ἠκολοουθήσαμεν, οὐδεμία σχεδὸν τῶν γραμματικῶν δυσκολιῶν, ὧν βρίθει πρὸ πάντων ἡ Ἀραβική, παρουσιάζεται εἰς τὸ παρὸν πόνημα. Ἐν αρχῇ δὲ προεξετάσαμεν ἀλφαβητάριον περιέχον, ἐκτὸς ἄλλων προκαταρκτικῶν μαθημάτων, λαὶ διάφορα ἀναγνώσματα εἰς καθαρεύουσαν Ὁθωμανικὴν γλῶσσαν, ἐν οἷς ὁ σπουδαστὴς δύναται νὰ ἐκμάθῃ ἀνάγνωσιν, γραφὴν, ὀρθογραφίαν καὶ τοὺς ἀναγκαιοτέρους κανόνας τῆς γλώσσης.
Ὡς οὖν μεθ’ ἱκανῆς εὐμεθοδίας συντεταγμένον τὸ ἐν λόγῳ πονημάτιον, καὶ βασιζόμενον ἐπὶ τοῦ νῦν ἐν χρήσει παρὰ τοῖς Ὀθωμανοῖς λογίοις συστήματος, πεποίθαμεν, ὅτι ἐκπληρώσει τὸν σκοπὸν αὑτοῦ, καὶ συντελέσει εἰς τὴν ἀνατροπὴν τῆς περὶ μεγίστης δῆθεν δυσκολίας τῆς Ὀθωμανικῆς γλώσσης ἐπικρατούσης σφαλερᾶς ἰδέας, καὶ ἑπομένως θέλει τύχει τῆς ἐπιδοκιμασίας τῶν εἰδημόνων.
