καὶ μὲ κοντύλι σίδερο σὲ φύλλα ἀτσάλι γράφεις
σφαῖρα τὸ πόδι σου πατᾶ καὶ σὰ νὰ τήνε σπρώχνῃ
καὶ ἡ σφαίρα ἀστέρι, καὶ τἀστέρι κόσμος, καὶ γυρίζει»
Ἡ τελευταία μάλιστα εἰκόνα ποὺ προσθέτει, στὴν ἤδη πολυάσχολη Σοφία, καὶ τὸ γύρισμα τοῦ κόσμου ποὺ εἶναι ἀστέρι ποὺ εἶναι σφαῖρα, φαίνεται κἄπως ἀφελῶς κωμικὴ. Δυσαναλογία μεταξὺ τῆς προσπάθειας νὰ παραχθῇ ἐντύπωση τρομακτική, καὶ τοῦ μέτριου ἀποτελέσματος·
Καὶ νὰ παρακάτω κακόζηλη χρήση τῆς δημοτικῆς:
Τὴν Πολιτεία τὴ σέρνει ὁ Πόλεμος κι ἡ Βία τὴ σέρνει
στἄνθισμα γιὰ τό μαρασμὸ, στὴ χάση γιὰ τὴ φέξη
Στὴ «χάση γιὰ τὴ φέξη» (;!)
Πιὸ πέρα ἔμφαση παιδικὴ ἡ ὁποία θυμίζει, στὶς κακοκαμωμένες ἐπιθεωρήσεις, τὴν ἐμφάνιση καμμιᾶς μοδιστρούλας, ποὺ ἐξηγᾶ στὸ κοινὸν τὶ παριστάνει:
Δέντρα, ἀντιρρίματα πατῶ καὶ ζερριζώνω καὶ ὅλα
μὲ τὴ φωτιὰ ξεπαστρευτὴς καὶ χτίστης μὲ τὸ αἷμα
καὶ γυμνά στρώνω καὶ κρουστὰ τἀλώνια στρογγυλεύω
γιομίζοντάς τα μὲ καρποὺς του θέρου καὶ τοῦ τρύγου
Μὰ ἐγὼ εἶμ’ ὁ Πόλεμος, μὰ ἐγὼ εἶμ’ ὁ Πόλεμος....
Ὅσο γιὰ τὴν ποιότητα τῆς φιλοσοφικῆς σκέψης παραθέτουμε ἐδῶ ἕνα ὁλόκληρο ἀπόσπασμα, ποὺ στὴν ἀντίληψη τοῦ ποιητὴ βέβαια θὰ εἶναι ἀπὸ τὰ πιὸ ἀψηλονόητα
— Ὅσο ἀνοιχτοὶ εἶν’ οἱ οὐρανοί, τόσο τεράστια μέσα
στῶν οὐρανῶν ἁπλώνονται τὴν ἀπεραντοσύνη
τοῦ ἡλιοῦ τὰ βασιλέματα· κι ὅσο κ’ οἱ αἰθέρες εἶναι
ξάστεροι, τόσο εἶν’ οἱ ἀχνοὶ σὰν ξαφνικὲς φοβέρες·
ἀπὸ τὰ ἔγκατα κ’ οἱ ἀχνοὶ τῆς θάλασσας τῆς μάννας
ὑψώνονται, μεστώνονται, καὶ, σύγνεφα, τοῦ κόσμου
τὸ σκότος, τὸ δριμόχολο καὶ τὴ φουρτούνα φέρνουν,
γιὰ τὸ χαμὸ ἢ γιὰ τἄνθισμα, ξολοθρεύτες ἢ πλάστες
ὅσο νὰ πέσουνε ξανὰ στῆς θάλασσας τῆς μάννας
τὰ ἔγκατα, ἀπὸ τὸ νερὸ γιὰ τὸ νερό, καθάρια,
καὶ μ’ ὅλο τους τὸ θόλωμα, τα σύγνεφα, σημάδια
στοῦ κύκλου τὰ γυρίσματα ποῦ ἀνεβοκατεβαίνουν
τοῦ νόμου τοῦ κυβερνητῆ θνητοῦ καὶ θείου, τῶν ὅλων.
Ἂς ἀφίσουμε κατὰ μέρος τὴν παράκαιρη ἐμφάνιση τοῦ στίχου τοῦ Ἐρωτόκριτου,
ποὺ βέβαια σὲ καμιὰ ἀναγκαστικὴ συνοχὴ νοήματος δὲν βρίσκεται μὲ τοὺς ἄλλους στίχους. —Ἀπὸ τὸ κομμάτι ὁλόκληρο ἀδύνατο νὰ συναρμολογηθεῖ νόημα δεμένο. Οἱ πρῶτοι τέσσερεις στίχοι εἶναι ἁπλὲς βεβαιώσεις: Ὅσο πλατύτερος εἶναι ὁ οὐρανὸς τόσο πιὸ εὐρύχωρα ἁπλώνουνται τὰ βασιλέματα τοῦ ἥλιου, κι ὅσο καθαρώτεροι οἱ αἰθέρες τόσο οἱ ἀχνοὶ μοιάζουν ξαφνικὲς φοβέρες. Ἡ πρώτη βεβαίωση μαθηματικὰ ἀναμφισβήτητη, ἡ δεύτερη ζήτημα
_-_59.jpg&oldid=102685){kind=link}