ἐλευθερία καὶ διαφορὰν ἐκδήλωσης σὲ κάθε ἰδιοσυγκρασία, ποὺ καὶ ἡ ἰδέα κἄν σχολῆς νὰ εἶναι ἀστήρικτη.
Ὁ Ζαρατούστρας μὲ τέτοιο πρωτόγονο πάθος ἀρχίζει ἕναν ὕμνο του στὴ Ζωή:
«Εἶδα στὰ μάτια σου, ὦ Ζωή: εἶδα χρυσάφι νὰ λαμπυρίζει στὰ νυκτερινά σου μάτια — αὐτὴ ἡ ἡδονὴ ἐσταμάτησε τὰ κτυπήματα τῆς καρδιᾶς μου.»
Ἂς εὐχηθοῦμε τὸν ἐρχομὸ τοῦ Τεχνίτη ποὺ μὲ ὅμοια συγκίνηση θ’ ἀντικρύσει τὸ ἀειπάρθενο τῆς Ζωῆς κορμί, γιατὶ αὐτὸς θὰ μᾶς χαρίσει τὴν μεγάλη ἀνατριχίλα τῆς Τέχνης.
Μέσα στὸν φόβο καὶ στὲς ὑποψίες,
μὲ ταραγμένο νοῦ καὶ τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε καὶ σχεδιάζουμε τὸ πῶς νὰ κάμουμε
γιὰ ν’ ἀποφύγουμε τὸν βέβαιο
τὸν κίνδυνο ποῦ ἔτσι φρικτὰ μᾶς ἀπειλεῖ.
Κι’ ὅμως λανθάνουμε, δὲν εἶν’ αὐτὸς στὸν δρόμο·
ψεύτικα ἦσαν τὰ μηνύματα
(ἢ δὲν τ’ ἀκούσαμε, ἢ δὲν τὰ νοιώσαμε καλά).
Ἄλλη καταστροφή, ποῦ δὲν τὴν φανταζόμεθαν,
ἐξαφνική, ραγδαία πέφτει ἐπάνω μας,
κι ἀνέτοιμους — ποῦ πιὰ καιρὸς — μᾶς συνεπαίρνει.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
_-_03.jpg&oldid=105223){kind=link}