περίφημα.—Τύρος (τσοὺρ), μεγίστη καὶ ἀρχαιοτάτη ἐπὶ τῆς στερεᾶς κατ’ ἀρχὰς κτισμένη, ἔπειτα κυριευθεῖσα ὑπὸ τοῦ Ναβουχοδονόσορος κατὰ το 386 Π: Χ: μετεκτίσθη εἰς πλησίον τῆς στερεᾶς νῆσον. Αἱ δύο αὗται πόλεις διὰ τὸ ἐμπόριον, τὰς τέχνας καὶ τὰς ἀποικίας των ἕως ἔξω τῶν στηλῶν τοῦ Ἡρακλέους, ἐχρημάτισαν ἔνδοξοι καὶ λαμπραί.—Πτολεμαῒς καὶ Ἄκη λεγομένη πρότερον (τὸ Ἄκρι).—Καισάρεια, κτισθεῖσα, ὑπὸ Ἡρώδου. — Ἰόππη (Γιάφας), γνωστὴ εἰς τὰ μυθευόμενα περὶ Ἀνδρομέδας. — Ἀσκάλων μικρὰ πόλις, τῆς ὁποίας ἡ γῆ ἔφερε μικρὰ κρομμύδια ἐπονομαζόμενα Ἀσκαλώνια (eschalottes). — Γάζα, ἐρημωθεῖσα ὑπὸ Ἀλεξάνδρου. Μετ’ αὐτὴν δὲ Ῥαφία καὶ Ῥινοκόλουρα.
227. Παλαιστίνη καὶ Ἰουδαία λεγομένη (ἡ ἄνω τῆς Φοινίκης) ἐποτίζετο ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην, χυνόμενον εἰς τὴν Ἀσφαλτίτιδα λίμνην (Νεκρὰν θάλασσαν) γινομένην ἐκ συῤῥοὴς ὑδάτων ἀσφαλτωδῶν. Εἰς τὰς ὄχθας τῆς λίμνης ταύτης ὑπῆρχόν ποτε αἱ πέντε πόλεις, Σόδομα, Γόμοῤῥα, Ἄδαμα, Σηγὼρ καὶ Σεβοῒμ, τὰς ὁποίας κατέκαυσε πῦρ πεσὸν ἐξ οὐρανοῦ. Εἰς τὸν καιρὸν τοῦ Ἀβραὰμ ὁ τόπος οὗτος ἐκατοικεῖτο ἀπὸ ἕνδεκα ἔθνη μικρά. Οἱ Ἑβραῖοι ἀποκατασταθέντες εἰς αὐτὸν ἐσύστησαν, διαμερισθέντες τὴν γῆν, ἕνδεκα φυλάς· τὴν τοῦ Ῥουβὶμ, Συμεὼν, Ἰούδα, Ἰσσάχαρ, Ζαβουλὼν, Δὰν, Νεφθαλεὶμ, Γὰδ, Ἀσὴρ, Βενιαμὶν, Μανασσῆ καὶ Ἐφραίμ. Ἡ φυλή τοῦ Λευῒ δὲν ἔλαβε μερίδιον γῆς, ἀλλ’ ἐνησχολεῖτο εἰς τὴν τήρησιν τῶν νόμων καὶ τῶν θρησκευτικῶν τελετῶν. — Πόλεις Ἱεροσόλυμα καὶ Σαμάρεια.
228. Μεσοποταμία· ὁ μεταξὺ τῶν δύο ποταμῶν Εὐφράτου καὶ Τίγριος τόπος, χωριζόμενος πρὸς Β: ἀπὸ τὴν Ἀρμενίαν διὰ τοῦ Ταύρου. Πόλεις. Ἔδεσσα. Κάῤῥαι ἢ Χαῤῥὰν, ὅπου ὁ Κράσσος ἐνικήθη ἀπὸ τοὺς Πάρθους.—Νίσιβις, ὀνομαζομένη καὶ Ἀντιόχεια τῆς Μυγδονίας.—Κούναξα, ὅπου Κῦρος ὁ νεώτερος καταπολεμηθεὶς ὑπὸ τοῦ Ἀρταξέρξου ἀπέθανε τὸ 401 Π. Χ. Οὗρ, ἀρχαία πόλις ἀναφερομένη εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ Ἀβραάμ.
229. ασσυρια. Β: Ἀν: τῆς Μεσοποταμίας ἐξετείνετο ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν τοῦ Τίγριος. Πόλεις· Νινευῒ, (κατάντικρυ τῆς Μοσοὺλ).—Ἄρβηλα, ὅπου ὁ Δαρεῖος κατετροπώθη ὑπὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου. — Δημητριὰς ἡ περὶ Ἄρβηλα. Ποτ. ὁ Τίγρις· οἱ δύο Ζάβατοι, ὁ μέγας καὶ ὁ μικρός ([1]).
230. βαβυλωνια. Πρὸς Ν: τῆς Μέσοποταμίας μέχρι τῶν ἐκβολῶν τοῦ Εὐφράτου καὶ Τίγριος, ὅπου ἔκειτο ὁ τόπος ὁ ὀνομαζόμενος Χαλδαίων χώρα. Πόλεις Βαβυλὼν κτισθεῖσα ὑπὸ τοῦ
- ↑ Ἴδε Στρ. Βιβλ. ιστ′ ὁποίαν ἔκτασίν ποτε εἶχεν ἡ Ἀσσυρία καὶ τίνες ὠνομάζοντο Ἀσσύριοι. Ὁ Μ.
