Πρὸς τὸ Ν: Δ: ἦτο ἡ Λυκαονία, ἔχουσα πόλεις Λαοδίκειαν τὴν κατακεκαυμένην, τὸ Ἰκόνιον (Κόνια), καὶ τὰ Ἴσαυρα (Σαῦρα), τὰ ὁποῖα ἦσαν δύο πόλεις, ἐξ ὧν ἡ μὲν ὠνομάζετο Παλαιά, ἡ δὲ Εὐερκὴς, καὶ ἐσύστηνον κατ’ ἄλλους τὴν Ἰσαυρικήν.—Ἄλλαι πόλεις σημαντικαὶ τῆς Φρυγίας ἦσαν αἱ Κολοσσαὶ (Χῶναι), πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς ὁποίας ἔγραψεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὴν ἐπιστολὴν πρὸς Κολασσαεῖς.—Ἰεράπολις, ἔχουσα πολλοὺς ναοὺς καὶ θερμὰ λουτρά· Ἀντιόχεια ἡ πρὸς Πισιδία λεγομένη, μεγάλη καὶ ἰσχυρὰ πόλις πρὸς Ἀν: τῆς Ἀπαμείας. Δορύλαιον καὶ Κοτιάειον (Κιουτάϊα) πρὸς Β: ἐμπορεῖα ἐπίσημα.
* Ἡ Φρυγία εἶχεν εὐφορωτάτην χώραν ποτιζομένην ἀπὸ τοὺς διαφόρους αὐτῆς ποταμούς. Ἠρημώθη δὲ πολλάκις ὑπὸ σεισμῶν. Ὁ τόπος ὢν Ἡφαίστειος, ὡς φαίνεται, ἐσείετο ὑπὸ τοῦ ὑπογείου πυρός· διὰ τοῦτο καὶ ἓν μέρος αὐτῆς τῆς χώρας ἐλέγετο Κατακεκαυμένη, ἥτις εἶχε ὁλοκλήρους πεδιάδας ἐλαιώνων καὶ πολλὰς ἀμπέλους, δίδουσα καὶ ἀξιόλογον οἶνον τὸν Κατακεκαυμενίτην.
217. Γαλατία καὶ Ταλλογραικία. Ὠνομάσθη ἀπὸ τοὺς Γαλάτας, παλαιούς Γάλλους ἢ Κελτοὺς, τοὺς μετὰ τοῦ Βρέννου ἐκστρατεύσαντας, ἐξ ὧν μέρος ἐκατοίκησεν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς Φρυγίας περὶ τὸ 390 Π. Χ. ἦσαν δὲ τρία ἔθνη, Τολιστοβόγιοι, Τρόκμοι καὶ Τεκτόσαγες([1]). Πόλεις Πεσσινοῦς, ἐμπορεῖον πλησίον του Σαγγαρίου ποταμοῦ, ἔχουσα καὶ μέγιστον ναὸν τῆς Κυβέλης ἐπίσημον, ὅθεν οἱ Ῥωμαῖοι μετέφερον τὸ ἄγαλμα αὐτῆς εἰς τὴν Ῥώμην. Ἄγκυρα (Ἄγγορα ἤ Ἔγγιουρλι) πόλις ἐπίσημος.
218. * Καππαδοκία (ἡ μεγάλη, ἀρχαιότερα μέρος αὐτῆς ἦτο καὶ ὁ Πόντος) ποταμὸς ὁ Ἅλυς. Πόλεις. Τὰ Μάζακα μητρόπολις τοῦ ἔθνους· ἐκαλεῖτο ἔτι Εὐσέβεια ἡ πρός τῷ Ἀργαίῳ, διότι ἔκειτο ὑπὸ τὸ ὄρος Ἀργαῖον, τὸ ὑψηλότατον πάντων· ἔπειτα ὠνομάσθη Καισάρεια, τῆς ὁποίας Ἱεράρχης ἐχρημάτισεν ὁ Μέγας Βασίλειος. Τὰ Τύανα, πατρὶς Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως. — Κόμανα, καὶ Νίσα πλησίον τοῦ Ἅλυος, τῆς ὁποίας ἐπίσκοπος ἐχρημάτισεν ὁ ἅγιος Γρηγόριος .
219. μεσημβριναι. — Ἡ Καρία. Ν. Δ. μέρος τῆς ὁποίας κατείχετο ἀπὸ τὰς Δωρικὰς ἀποικίας (213). Παρὰ τὰς ἐκεῖ ῥηθείσας σημαντικὰς πόλεις ἦτο καὶ ἠ Καῦνος, πατρὶς τοῦ ζωγράφου Πρωτογένους, ἔχουσα λιμένα κλειστὸν καὶ τόπον εὔφορον, ἀλλὰ νοσερόν.
Σημ. Ἡ Καρία εἰς τὰ παράλιά της, ἀπὸ τὸ σύνορον τῆς Ἰωνίας ἕως τὴν Κρόνου, ὠνομάζετο Δωρίς· ἐκεῖθεν δὲ ἕως Δαίδαλα, ὠνομάζετο Περαία χώρα, ἄντικρυ τῆς Ῥόδου.
220. Λυκία. *Ἐδῶ εἶναι ἡ Δυτικὴ ἀρχὴ τοῦ μεγάλου ὅρους τῆς Ἀσίας Ταύρου ἄντικρυ τῶν παρακειμένων εἰς τὰ παρά-
- ↑ Ἴδε Στρ. Γεωγρ. Βιβλ. ΙΒ′. κεφ. Ε′.
