λοσόφου Ξενοφάνους. Μεταξὺ, Κλάρος ἐν ᾗ ἄλσος καὶ Μαντεῖον Ἀπόλλωνος.—Ἔφεσος (Ἀϊασολοὺκ), ἐνδοξοτάτη τῶν Ἰωνικῶν Πόλεων καὶ ἐπίσημος διὰ τὸ ἐμπορεῖόν της καὶ τὸν τῆς Ἀρτέμιδος ναόν. Ὁ Φιλόσοφος Ἡράκλειτος καὶ ὁ Ζωγράφος Παῤῥάσιος ἐγεννήθησαν εἰς αὐτὴν—Μίλητος, ὄχι ὀλιγώτερον ἔνδοξος, καὶ ἐμπορικὴ πόλις ἀπὸ τὴν Ἔφεσον· ἔστειλε πλῆθος ἀποικιῶν εἰς τὸν Εὔξεινον πόντον, εἰς τὴν Προποντίδα καὶ εἰς ἄλλους πολλοὺς τόπους. Ἄνδρες ἐπίσημοι ἐγεννήθησαν ἐξ αὐτῆς· Θαλῆς τῶν ἑπτὰ σοφῶν εἷς, διδάξας πρῶτος τοὺς Ἕλληνας φυσικὰς καὶ μαθηματικὰς θεωρίας· ὁ μαθητὴς τούτου Ἀναξίμανδρος, ὁ ἱστορικὸς Ἑκαταῖος, καὶ ἡ περίφημος Ἀσπασία.
Πριήνη, ὅπου ἐγεννήθη ὁ Βίας, εἷς τῶν ἑπτά σοφῶν καὶ αὐτὸς, καὶ ἡ Μυοῦς· ἦσαν καὶ αὐταὶ δύο ἐκ τῶν δώδεκα Ἰωνικῶν πόλεων, ἐξ ὧν συνερχόμενοι κατ’ ἔτος οἱ Ἴωνες εἴς τινα τόπον τῶν Πριηνέων, Πανιώνιον καλούμενον, ἐτέλουν τὰ Πανιώνια, κοινὴν πανήγυριν καὶ θυσίαν εἰς τὸν Ποσειδῶνα ([1])
Ὄρη τῆς Ἰωνίας ὁ Μίμας, τοῦ ὁποίου ἀκρωτήριον ὀνομαστόν ἦν ἡ λεγομένη μέλαινα ἄκρα (Καραμπουρνοῦ)· Μυκάλη, ὄρος δασῶδες πρὸς Β: τῆς Πριήνης καὶ ἀντικρὺ τῆς Σάμου, οὗ ἄκρα Τρωγίλιος, ὀνομαστόν εἰς τὴν ἱστορίαν διὰ τὴν παρ’ αὐτῷ μάχην τῶν Ἑλλήνων κατὰ τῶν Περσῶν· ποταμοὶ δὲ Ἕρμος κλ. οἱ τῆς Λυδίας (215).
213. Εἰς τὴν Δωρίδα (εἰς τὰ παράλια τῆς ἄλλως λεγομένης Καρίας) ἦσαν πόλεις·—Ἰασσὸς, κειμένη μετὰ τὸ Ποσείδιον τῶν Μιλησίων, ἔπειτα Μύνδος, ἔπειτα ἡ Ἁλικαρνασσὸς (Βουδροῦμι), καθέδρα τῶν βασιλέων τῆς Καρίας. Εἰς αὐτὴν ἦτο ὁ περίφημος τάφος τοῦ Μαυσώλου (τὸ Μαυσωλεῖον), ἓν τῶν ἑπτα θαυμάτων, κτισθεὶς εἰς μνημόσυνον αὐτοῦ ὑπὸ τῆς γυναικός του Ἀρτεμισίας. Εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν ἐγεννήθησαν καὶ οἱ περίφημοι Ἱστοριογράφοι Ἡρόδοτος καὶ Διονύσιος. — Κνίδος, πατρὶς τοῦ Εὐδόξου καὶ Κτησίου, κειμένη εἰς τὴν κορυφήν τινος Χερσονήσου, καὶ ἔχουσα δύο λιμένας.—Καῦνος (ἴδε κατ. 219).
* 214. Νῆσοι παρακείμεναι τῶν προειρημένων παραλίων. Ἀρχίζοντες ἀπὸ τὰ ἔσχατα τῆς Καρίας καὶ προχωροῦντες κατὰ τὴν παραλίαν πρὸς βοῤῥᾶν ἀπαντῶμεν τὴν Ῥόδον. Αὕτη κατ’ ἀρχὰς εἶχε τρεῖς πόλεις, ἀποικίας δωρικὰς, Ἰάλυσον, Κάμειρον καὶ Λίνδον, ἐκ τῆς ὁποίας ἐγεννήθη ὁ Κλεόβουλος εἷς τῶν ἑπτὰ σοφῶν. Μετέπειτα κατὰ τὸν Πελοποννησιακὸν πόλεμον, συνῴκισαν οἱ Ῥόδιοι μίαν πόλιν λαμπρὰν, ὁμώνυμον τῆς νήσου των, εἰς τὸ ἀνατολικὸν ἀκρωτήριον, καὶ ηὔξησαν εἰς τὰ ναυτικὰ τόσον, ὥστε πολὺν χρόνον ἐφάνησαν θαλασσοκράτορες καὶ φίλοι
- ↑ Ἴδε Στραβ. Γεωγρ. Βιβλ. Η′. 2 καὶ ΙΔ′. 20. ὅστις συγκατατάσσει τὴν Χίον νῆσον καὶ Σάμον εἰς τὰς Ἰωνικὰς ἀποικίας. Ἴδε βιβλ. 11. 3. Ὁ Μ.
