Σελίδα:Γεωγραφία Στοιχειώδης.pdf/259

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
243
ΠΕΡ. Β′. ΜΕΡΟΣ Β′. ΒΙΒΛ. Β′. ΚΕΦ. Β′.
ΧΩΡΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑΙ.
ΙΑΠΟΝΙΚΑΙ ΝΗΣΟΙ η ΙΑΠΟΝΙΑ.

Ἔκτασις ἐπιφαν: 500,000 χιλιάμ: ▭ — Πληθ. 30 ἑκατομ.

Μῆκος Ἀν: μεταξὺ 127° καὶ 149.°

Πλάτος Β: μεταξὺ 29° καὶ 50.°

462. Ἡ ἐπικράτεια αὕτη σύγκειται ἐκ πολλῶν νήσων κειμένων ἄντικρυ τῆς Χερσοννήσου τῆς Κορέας καὶ τῆς Μαντσιουρίας (457 καὶ 460) ἐκ τῶν ὁποίων αἱ τρεῖς εἶναι αἱ μεγαλήτεραι, ἔχουσαι ἔκτασιν 19,500 λευγῶν τετραγωνικῶν, ἡ Νιφὼν, ἡ Σικόφη καὶ ἡ Κιουσιώ.

Κατὰ τὸ 1542 οἱ Εὐρωπαῖοι περιῆλθον μόνον αὐτὰς τὰς νήσους, διότι καὶ αὐτοῦ ἡ εἴσοδος αὐτῶν εἶναι ἀπηγορευμένη αὐστηρότερον ἢ εἰς τὴν Σινικὴν, ὅθεν ἀγνοεῖται ἡ ἀκριβὴς κατάστασις τοῦ τόπου. Φαίνεται δὲ ὅτι οἱ Ἰάπονες κατάγονται ἐξ ἀποίκων Σινῶν, τοὺς ὁποίους νῦν ὑπερβαίνουσιν εἰς τὸν πολιτισμὸν καὶ εἰς τὴν βιομηχανίαν, καὶ τὴν τέχνην τοῦ πολέμου. Ὁ τόπος, ἂν καὶ οὐχὶ πολλὰ εὔφορος διὰ τὸ ὀρεινὸν αὐτοῦ καὶ τὸ ψυχρὸν καὶ κάθυγρον κλίμα του, φαίνεται ὅμως κάλλιστα καλλιεργημένος διὰ τὴν φιλοπονίαν τῶν κατοίκων, διαῤῥεόμενος καὶ ὑπὸ πολλῶν ποταμῶν συγκοινωνούντων διὰ διωρύγων. Ἔχει δὲ καὶ μεταλλεῖα χρυσοῦ, ἀργύρου, χαλκοῦ, σιδήρου, κασσιτέρου καὶ πολυτίμων λίθων, καὶ φέρει ὅσα σχεδὸν καὶ ἡ Σινική. Ἡ ἐπιμέλεια τῆς γεωργίας ἠλάττωσε πολὺ τὰ ἄγρια ζῶα, καὶ ἐκ τῶν ἡμέρων δὲ τρέφονται μόνον ἵπποι ὀλίγοι καὶ πλῆθος βοῶν. Ἡ κυρία τροφή τῶν Ἰαπόνων εἶναι ὀρύζιον καὶ ὀψάρια· θρησκείαν δ’ ἔχουσι τὴν τοῦ Βούδδα καὶ τὴν τοῦ Σίντου (αὕτη εἶναι εἶδος τροποποιημένου Δολαϊλαμισμοῦ). Ὁ ἀρχηγὸς τῆς τελευταίας ταύτης θρησκείας, λεγόμενος Δαΐρης, εἶχε πραγματικῶς καὶ τὴν πολιτικὴν ἐξουσίαν· ἀλλὰ περὶ τὸν ιστ′ αἰῶνα, ὁ ὑπ’ ἐκεῖνον πολιτικὸς ἄρχων, ὀνομαζόμενος Κοῦβος, ἀφήρπασε τὴν ἐξουσίαν ὅλην καὶ περιώρισεν ἐκεῖνον εἰς μόνα τὰ Πνευματικά. Ἔκτοτε ὁ Δαΐρης κατοικεῖ κεκλεισμένος εἰς τὸ παλάτιόν του εἰς Μίακον, ἀόρατος εἰς τὸν λαὸν, καὶ λατρευόμενος ὑπ’ αὐτοῦ ὡς θεός· ὁ δὲ Κοῦβος διατρίβει εἰς τὴν Ἰεδὼ, μετερχόμενος δεσποτικῶς τὴν κοσμικὴν ἐξουσίαν. Περὶ τὸ 1542 εἰσήχθη καὶ ὁ Χριστιανισμὸς εἰς τὴν Ἰαπονίαν ἀπὸ τῶν Πορτογάλλων, λαβόντων καὶ χώρας εἰς ἀποικισμὸν, καὶ πολλοὶ ἡγεμόνες ἔγειναν χριστιανοὶ, ἀλλὰ περὶ τὸ 1597 ἤρχισεν ὁ καταδιωγμὸς τῶν Χριστιανῶν μέχρι τοῦ 1638, ὅτε πόλεμοι ἐμφύλιοι καὶ ἀνήκουστοι σκληρότητες κατέστρεψαν ἐξ ὁλοκλήρου τὴν Χριστιανικὴν θρησκείαν. Ἔκτοτε δὲ εἶναι φρικτὴ ἡ ξενηλασία ἡ κατὰ τῶν Εὐρωπαίων· μόνοι δὲ οἱ Ὀλλανδοὶ, μὲ δύο ἢ τρία πλοῖα κατ’ ἔτος ἔχουσι τὴν ἄδειαν νὰ ἐλλιμενίζωνται εἰς Ναγκασάκην πρὸς ἐμπορίαν. Αἰ Ἰαπονικαὶ νῆσοι φαίνονται ὅτι ἔχουσι πολλὰ ἡφαίστεια, καὶ ἡ περικυκλοῦσα αὐτὰς θάλασσα εἶναι ἡ ἐπικινδυνωδεστάτη πασῶν τῶν θαλασσῶν διὰ τὰς ἐν αὐτῇ συμβαινούσας πυκνὰς ὁμίχλας καὶ τοὺς συνεχεῖς τυφῶνας καὶ λαίλαπας.

Πόλεις· — Ὑεδὼ εἰς τὴν Νιφόνα, εἶναι ἡ μεγίστη καὶ ὡραιοτάτη τῶν Ἀσιατικῶν πόλεων, ἔχουσα περὶ τὰς 7 λεύγ: περίμετρον καὶ 1 καὶ ½ ἑκατομ. κατοίκων· εἰς αὐτὴν ἑδρεύει ὁ Κοῦβος ἢ Αὐτοκράτωρ, οἱ μεγιστᾶνες καὶ οἱ διοικηταὶ τῶν ἐπαρχιῶν, οἵτινες ἀναχωροῦντες ἐξ αὐτῆς εἶναι ὑπόχρεοι ν’ ἀφίνωσι τὰ τέκνα των ὡς ὁμήρους. Ἔπαθε δ’ ἡ πόλις αὕτη δεινῶς ὑπὸ