διὰ τῶν ὁποίων ἐνεργεῖται τὸ τῆς Σινικῆς ἐμπόριον μετὰ τῆς Εὐρώπης, εἶναι ἡ Τουρφάνη (κάτ: 30 χιλ:), ὅθεν διαβαίνουσιν αἱ ἐμπορικαὶ συνοδίαι· καὶ ἡ Ὑαρκάνδη ἐπὶ τοῦ Ὑαρκάνδου ποτ: (κάτ: 80 χιλ:) βιομήχανος καὶ ἐμπορικὴ, φρουρουμένη ὑπὸ τῶν Σινῶν.
458. Τὰ ὑπὸ τὴν προστασίαν τῆς Σινικῆς αὐτοκρατορίας ὑποτελῆ κράτη·
Α′.) Πρὸς Δ: ἡ Τιβετία ἤ Θιβετία (μεταξὺ Τουρφανίας, Ἰνδοστάνης καὶ Σινικῆς, καὶ τῆς ἀνεξαρτήτου Ταρταρίας) ἐπὶ τοῦ ἐκτεταμένου ὀροπεδίου τοῦ αὐτοῦ ὀνόματος ἐκτεινομένη· εἶναι εἷς ἐκ τῶν ὑψηλοτάτων τόπων τῆς ὑδρογείου σφαίρας, διότι ἡ ἐπιφάνεια τῶν κοιλάδων αὐτοῦ ἔχει ὕψος 8—10 χιλ: ποδῶν ἄνω τῆς ἐπιφανείας τῆς θαλάσσης. Ἔχει δὲ 75 χιλ: λευγῶν τετραγωνικῶν ἐπιφάνειαν καὶ ὄρη τὰ Ἰμαλαΐα (αὐτοῦ λεγόμενα ὄρη τῆς Θιβετίας Ἴμαος τῶν ἀρχαίων), ὑψηλότατα καὶ χιονοσκέπαστα, ὅθεν πηγάζουσι καὶ οἱ ποταμοὶ Γάγγης καὶ Βουραμπούτρης. Ὁ τόπος εἶναι ὀρεινὸς, ὑγιηρὸς καὶ ψυχρὸς, ἔχων πολλοὺς ποταμοὺς καὶ λίμνας ἐκτεταμένας. Οἱ κάτοικοι (ἓν ἕως δύο ἑκατομ:) τῆς Μογγολικῆς φυλῆς ὄντες, καταγίνονται κυρίως εἰς τὴν κτηνοτροφίαν, ἔχοντες κατ’ ἐξοχὴν ποίμνια πλατυούρων προβάτων, καὶ αἰγῶν τῶν Θιβετικῶν, τῶν ὁποίων τὸ ὑπὸ τὰς τρίχας φυόμενον χνούδιον δίδει τὰ λαχουρία σάλια. Πόλεις ἔχουσιν ὀλίγας καὶ θρησκείαν τὴν τοῦ Δαλαϊλάμα, ὅστις ἔχει καὶ κοσμικὴν ἐξουσίαν ὡς ὁ Πάπας ([1]). Λάσσα λέγεται ἡ πρωτεύουσα, διασημότατον ἔχουσα ναὸν τοῦ Δαλαϊλαμισμοῦ ἢ Χαμαμισμοῦ (188), δύο λύκεια, μίαν τυπογραφίαν, καὶ πλῆθος ἄλλων ναῶν καὶ μοναστηρίων εἰς τὰ πέριξ. Ὁ Δαλαϊλάμας κατοικεῖ εἰς ἓν μέγιστον μοναστήριον, ἔχον δέκα χιλιάδας οἰκημάτων· ἐπεκτείνει δὲ τὴν ἐξουσίαν του καὶ εἰς τὴν λεγομένην Μικρὰν Θιβετίαν, κειμένην Β-Δ: τῆς Μεγάλης, λεπτόγειον καὶ ἄκαρπον, ὀλίγην κριθὴν μόνον φέρουσαν. — Λάκκα ὀνομάζεται ἡ πρωτεύουσα αὐτῆς, ἐκ 500 οἰκιῶν συνισταμένη καὶ ἐμπορευομένη τὰ λαχουρία, καθὼς καὶ ἡ Λάσσα, εἰς τὴν ὁποίαν συνέρχονται πολλαὶ συνοδίαι ἐμπόρων.
- ↑ Λάμας λέγουσι τοὺς ἱερεῖς, ὄντας ἀπείρους εἰς αὐτὸν τὸν τόπον· Δαλαϊλάμας δὲ λέγεται ὁ Μέγας Λάμας, εἰς τὸν ὁποῖον κατ’ αὐτοὺς εἶναι ἐνσεσαρκωμένος ὁ θεὸς, γινόμενος ὁρατὸς ἐπὶ γῆς· ἐπειδὴ δὲ πρεσβεύουσι καὶ δευτερεύοντας θεοὺς, τὸν πρῶτον αὐτῶν ὀνομάζουσι Ξάκαν (ὅστις εἶναι ὁ Βούδας τῶν Ἰνδῶν καὶ ὁ Φωῆς τῶν Σινῶν) καὶ, πιστεύοντες καὶ τὴν μετεμψύχωσιν, δοξάζουσιν ὅτι καὶ αὐτὸς λαμβάνει μορφὴν ἀνθρωπίνην, ὅθεν εἶναι καὶ ἐκείνου ἄλλος Λάμας δευτερεύων καὶ λεγόμενος Βογδολάμας. Οὗτοι δὲ οἱ ἀνώτατοι δύο Λάμαι συμμερίζονται τὴν ἐξουσίαν τοῦ τόπου καὶ διοικοῦσιν αὐτὸν ὡς κυριάρχαι ἀπόλυτοι. Οἱ Λάμαι μένουσιν ἄγαμοι, ἔχουσι σκληραγωγίας καὶ νηστείας ζῶντες καὶ εἰς μοναστήρια.
