Σελίδα:Γεωγραφία Στοιχειώδης.pdf/219

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
203
ΠΕΡ. Β′. ΜΕΡΟΣ Β′. ΒΙΒΛ. Β′. ΚΕΦ. Α′.

Λουκᾶ, ἔχουσα ἐκκλησίαν κτισμένην κατ’ ἀπομίμησιν τοῦ σχεδίου τῆς Ἁγίας Σοφίας εἰς σμικρόν.

Ἡ ἐπαρχία Θηβῶν κεῖται πρὸς Ἀν: τῆς προειρημένης, μεταξὺ τῆς θαλάσσης τῆς Εὐβοίας καὶ τῆς τοῦ Κορινθιακοῦ κόλπου, καὶ ἀπὸ τὴν Ἀττικὴν χωριζομένη διὰ τοῦ Κιθαιρῶνος· ἔχει ἑπτὰ δήμους καὶ πληθ: 15600, καὶ πρωτεύουσαν τὰς Θήβας (261), παράγουσαν ἄφθονα γεννήματα καὶ σῖτον κάλλιστον εἰς τὰς ἐκτεταμένας πεδιάδας της (κάτ: τοῦ δήμου 4540). Πρὸς Δ: φαίνονται τὰ ἐρείπια τῆς Ἁλιάρτου, τῶν Θεσπιῶν, εἰς τὸ λεγόμενον Ἐρημόκαστρον, καὶ μεσημβρινώτερον τὸ τῶν Λεύκτρων, ὅπου οἱ Λακεδαιμόνιοι ἡττήθησαν ὑπὸ τοῦ Ἐπαμινώνδου (261)· εἰς δὲ τῶν Πλαταιῶν τὴν τοποθεσίαν εἶναι τὸ χωρίον Κόκλα πρὸς τὸν Κιθαιρῶνα. Οἱ δὲ δῆμοι Αὐλίδος καὶ Τανάγρας περιλαμβάνουσι τοὺς τόπους τοὺς πρὸς τὸν Εὔριπον. Ἡ ἐπαρχία Μεγαρίδος πρὸς Μ: τῶν Θηβῶν, μεταξὺ τῆς Ἀλκυονίδος θαλάσσης, τοῦ Ἰσθμοῦ καὶ τοῦ Σαρωνικοῦ κόλπου, περιλαμβάνει τέσσαρας δήμους καὶ πληθ. 11,323. — Μέγαρα, ἡ πρωτεύουσα (κάτ. 3,200), ἔχουσα ἀξιόλογον ἐλαιῶνα. — Ἐλευσὶς, παράλιος εἰς τὴν ἀρχαίαν της τοποθεσίαν· καὶ εἰς τὸ ἐσωτερικὸν, Βύλλια (δῆμος Εἰδυλλίας κάτ. 2,400) εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ Κιθαιρῶνος.—Αἱ νῆσοι Σαλαμὶς (κάτ. 2,790) καὶ Αἴγινα (κάτ. 5,250) καὶ Ἀγκίστριον (κάτ. 400) παρακείμεναι ἐν τῷ Ταρωνικῷ κόλπῳ, ἀνήκουσι νῦν, ἡ μὲν πρώτη εἰς ταύτην τὴν ἐπαρχίαν τῆς Μεγαρίδος· αἱ δ’ ἄλλαι δύο εἰς τὴν τῆς Ἀττικῆς.

Ἐπαρχία Ἀττικῆς πρὸς Ἀνατολὰς τῆς Μεγαρίδος· περιλαμβανομένη ὑπὸ τοῦ Σαρωνικοῦ καὶ Εὐβοϊκοῦ κόλπου, ὡς τριγωνικὴ χερσόνησος, ἀπολήγει εἰς τὸ ἀκρωτήριον Σούνιον, ὅπου καὶ ἐρείπια τοῦ ναοῦ τῆς Σουνιάδος Ἀθηνᾶς διασώζονται. Περιλαμβάνει δὲ δήμους ἑπτὰ, ἔχοντας πληθ: 51,000, τὸν τῆς Περαίας, ἐν ᾧ εἶναι καὶ ὁ Ὠρωπὸς (εἰς τὴν θάλασσαν τῆς Εὐβοίας), τὸν τοῦ Μαραθῶνος, τὸν τοῦ Λαυρείου, τὸν τῆς Κρωπίας, τοῦ Πειραιῶς, τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὸν τῆς Φυλῆς (πρὸς Ἀν: περὶ τὰ σύνορα τῆς Βοιωτίας). — ΑΘΗΝΑΙ (260), πρωτεύουσα τοῦ Νομοῦ καὶ καθέδρα τοῦ Βασιλείου, διασώζουσα εἰσέτι πολλὰ καὶ θαυμαστὰ λείψανα ἀρχαίων κτιρίων. Μεταξὺ αὐτῶν λαμπρότατα εἶναι τὰ εἰς τὴν Ἀκρόπολιν, τῶν Προπυλαίων, τοῦ Παρθενῶνος, Ἐρεχθείου κτλ. Ἀφ’ οὗ κατὰ τὸ 1835 ἐκηρύχθη καθέδρα τοῦ βασιλείου (καταστραφεῖσα ἐξ ὁλοκλήρου καὶ αὐτὴ κατὰ τὸν ὑπὲρ τῆς ἀνεξαρτησίας πόλεμον), ἀνῳκοδομήθη μὲ πλατεῖς καὶ εὐθεῖς δρόμους, καὶ μὲ ἱκανὰς καλοκτισμένας οἰκίας, καὶ ὁλονὲν ἐκτεινομένη καλλωπίζεται μὲ ἰδιωτικὰ καὶ δημόσια κτίρια. Τὸ στρατιωτι-