ριον ἐπὶ τοῦ Κορινθιακοῦ κόλπου, πλησίον τῆς εἰσόδου αὐτοῦ καὶ τοῦ Ἀντιῤῥίου, τοῦ κειμένου ἄντικρυ τοῦ Ῥίου τῶν Πατρῶν (κάτ: 1600). — Πρὸς Β: μέχρι τῶν μεθορίων τῆς Τουρκίας ἐκτείνεται ἡ ἐπαρχία Εὐρυτανίας, ἔχουσα ἑπτὰ δήμους καὶ πληθυσμὸν 30135. — Πρωτεύουσα. Καρπενήσιον (κάτ: 1500) ὀρεινὸς καὶ ὑγιεινὸς τόπος. Αὐτοῦ ὁ ἀείμνηστος Μάρκος Βότσαρης, ἐπιπεσὼν κατὰ τοῦ Τουρκικοῦ στρατοπέδου τὸ 1823 διὰ νυκτὸς, ἐφονεύθη. — Πρὸς Μ: χωρίον Ἀμπλιανὴ (κάτ: 1500) τοῦ δήμου Καλλιδρόμης, περὶ τὸ ὅρος Καλλίδρομον κείμενον, εἶναι γνωστὸν εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Ἑλληνικῆς ἐθνεγερσίας διὰ τὴν κατὰ τὸ 1824 καταστροφὴν τοῦ ἐκεῖσε συναχθέντος Τουρκικοῦ στρατοπέδου.
Νομὸς Φθιώτιδος καὶ Φωκίδος (περιλαμβάνων 29 δήμους καὶ πληθ: 91944). Πρὸς Ἀν: τῶν προειρημένων ἐπαρχιῶν, συνορεύων πρὸς Βοῤῥᾶν μετὰ τῆς Θεσσαλίας, καὶ παρεκτεινόμενος πρὸς Ἀνατ: μεταξὺ τῶν κόλπων Παγασικοῦ καὶ Μαλιακοῦ, καὶ μέρος τοῦ Εὐβοϊκοῦ Ἀν-Μ: περιλαμβάνει τὰς ἐπαρχίας Φθιώτιδος, Λοκρίδος, Δωρίδος καὶ Παρνασσίδος, ὅθεν καὶ ὁ Νομὸς οὗτος μετὰ τοῦ τῆς Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας λέγονται Ἀνατολικὴ Ἑλλάς.—Εἰς τὴν Φθιώτιδα, περιλαμβάνουσαν δέκα δήμους καὶ πληθ. 33,576. Ζητούνιον (νῦν Λαμία, κάτ: 5200 καὶ 6,074 ὅλου τοῦ δήμου) πόλις μὲ φρούριον, πλησίον τῶν μεθορίων καὶ ἐκτὸς τῶν Θερμοπυλῶν, πρωτ: τοῦ Νομοῦ, εἰς τὴν ὁποίαν συνῳκίσθησαν πολλοὶ τῶν ὁμογενῶν εὐκατάστατοι, ἀγοράσαντες τὰς ἰδιοκτησίας τῶν ἐκεῖ Τούρκων. — Πρὸς Δ: Ὑπάτη, ὀνομαστὴ διὰ τὰ θερμὰ λουτρά της (κάτ: 1,422 καὶ ὅλου τοῦ δήμου 4,165). — Στηλὶς καὶ Ἁγία Μαρίνα (δῆμος Φαλάρων κάτ. 2700), παράλιοι εἰς τὸν Μαλιακὸν κόλπον, ὄχι πολὺ μακρὰν τῆς Λαμίας, τῆς ὁποίας λογίζονται ὡς ἐπίνεια.—Ἐπαρχία τῆς Λοκρίδος· παρεκτεινομένη Μ-Ἀν: κατὰ τὰ παράλια τῆς Εὐβοϊκῆς θαλάσσης, περιέχει ὀκτὼ δήμους, καὶ πληθ. 16,330· εἰς αὐτὴν κεῖνται αἱ Θερμοπύλαι, ἐξ ὧν καὶ δῆμος Θερμοπυλῶν ὀνομάζεται, καὶ ὁ Σπερχειὸς ποταμὸς (νῦν Ἀλαμάνα) ἄνωθεν αὐτῶν ἐκβάλλει εἰς τὸν Μαλιακὸν κόλπον. Ὁ δῆμος Θερμοπυλῶν (κάτ. 1760) περιλαμβάνει μετ’ ἄλλων χωρίων καὶ τὰ τῆς Μενδενίτσης, Δαδίου καὶ Μώλου· ὁ δὲ τῆς Ἐλατείας, (κάτ. 4300) τὰ τοῦ Δραχμανίου, Βελίτσης μετ’ ἄλλων καὶ τὸ Τουρκοχώριον, τὸ εἰς τὴν τοποθεσίαν τῆς ἀρχαίας Ἐλατείας. — Ἀταλάντη (δῆμος, κάτ. 1760) πλησίον τῆς θαλάσσης πρωτεύουσα τῆς ἐπαρχίας, οἱ δὲ ἐν αὐτῇ ἀπ’ ἀρχῆς οἰκήσαντες Μακεδόνες, συνῳκίσθησαν εἰς τὸ παράλιον, ἴδιον δῆμον συστήσαντες τὸν τῆς Νέας Πέλλης (κάτ: 715) ὡς ἐπίνειον τῆς Ἀταλάντης γενόμενον, ὅθεν ἐξάγεται καὶ σῖτος κάλ-
