λὰς τοῦ Εὐρώτα εἰς τὸν Λακωνικὸν κόλπον. — Ἐπαρχία Ἐπιδαύρου Λιμηρᾶς· περιλαμβάνει ὅλον τὸ πρὸς Ἀν: τοῦ Γυθείου μεταξὺ τῶν δύο θαλασσῶν χερσοννησίζον μέρος, καὶ ἀποπερατούμενον εἰς τὸν Μαλέαν. — Πρωτεύουσα Μονεμβασία (νῦν Ἐπίδαυρος Λιμηρὰ), φρούριον ἀπόρθητον ἐπὶ νησιδίου ἑνουμένου διὰ γεφύρας μὲ τὴν ξηράν. Αὐτοῦ διασώζεται εἰσέτι Ἐκκλησία ἀρχαία, ἀπὸ τοὺς χρόνους τῶν Βυζαντινῶν Αὐτοκρατόρων καὶ εἰκὼν ἐν αὐτῇ ὑπάρχει ἀξιοθέατος τῶν Βυζαντινῶν ζωγράφημα. Ἄλλοι 4 δῆμοι, ὁ τοῦ Ἀσωποῦ, Ζάρακος, Βοιῶν καὶ Ἕλους, ἀπὸ μικροχωρίδια συγκείμενα, συνιστῶσι τὴν ἐπαρχίαν ταύτην, περιέχουσα 14068 κατοίκων.
Μέρος τῆς ἀρχίας Λακωνίας πρὸς Β: τῆς ἀνωτέρω ἐπαρχίας, παρὰ τὸν Ἀργολικὸν κόλπον ἐκτεινόμενον ἕως εἰς τὰ βουνὰ τὰ περικυκλόνοντα πρὸς Ἀν: τὴν λεκάνην τῆς Σπάρτης, εἶναι ἡ λεγομένη Τσακωνία (κατὰ παραφθορὰν τοῦ Λακωνία) ἔχουσα πόλεις, τὸ Λεωνίδιον (νῦν δῆμος Λιμναίου), κείμενον εἰς μικρὰν πεδιάδα ἑλαιόφυτον, περικυκλουμένην γύρωθεν ἀπὸ ὑψηλὰ ἀπότομα καὶ ἀπόκρημνα βουνὰ, καὶ διανοιγομένην εἰς μικρὰν παραλίαν ἄντικρυ τῶν Σπετσῶν. Φαίνεται ὅτι ὁ τόπος οὗτος ἦτον ἀκατοίκητος ἕως περὶ τὰ μέσα τοῦ παρελθόντος αἰῶνος· συνῳκίσθη δ’ αὐτοῦ μέρος τῶν κατοίκων τοῦ Πραστοῦ (νῦν δήμου Βρασιῶν) 4: ὥρας μακρὰν ἀπέχοντος ἐπὶ τῶν ὀρέων, οἵτινες ἠναγκάζοντο διὰ τὸ ψῦχος καὶ πρὸς τὴν καλλιέργειαν τῆς γῆς νὰ διαχειμάζωσιν εἰς Ἅγιον Ἀνδρέαν εἰς τὸ Ἄστρος, καθώς καὶ ἤδη οἱ λοιποὶ διαχειμάζουσιν ἔχοντες αὐτοῦ τὰ κτήματά των· Οἱ κάτοικοι τῶν δύο τούτων δήμων, καθὼς καὶ οἱ τῶν δύο ἄλλων, Γλυπίας καὶ Σελινοῦντος, τῆς αὐτῆς χώρας (ἥτις ἐλέγετο πρότερον ἐπαρχία Πραστοῦ) ἔχουσιν ἰδίαν διάλεκτον, ἡ ὁποία διασώζει πολλὰς λέξεις καὶ ἰδιωτισμοὺς τῆς ἀρχαίας Δωρικῆς. Ἡ ἐπαρχία αὕτη ἡνωμένη μὲ τὴν τοῦ Ἁγίου Πέτρου (ἥτις φαίνεται ὅτι τὸ ἀρχαῖον ἀνῆκεν εἰς τὴν Ἀργολίδα ἐν μέρει καὶ εἰς τὴν Ἀρκαδίαν) συνιστᾷ ἤδη τὴν ἐπαρχίαν Κυνουρίας, ἥτις ὑπάγεται εἰς τὸν νομὸν τῆς Ἀρκαδίας. — Ἅγιος Πέτρος, κωμόπολις ὀρεινὴ (δῆμος Πάρνωνος κάτ. 3507), κειμένη εἰς ἕνα κλάδον τοῦ Κρονίου ὅρους. — Καστρὶ (νῦν δῆμος Τανίας κάτ. 4060) πλησίον πρὸς τὰ Β-Δ: ἐξ οἰκογενειῶν 800, συνῳκισμένων ἐπὶ 7 λόφων καταῤῥύτων καὶ καταφύτων ἀπὸ ἀμπελῶνας, καστανέας, κερασέας καὶ διάφορα ἄλλα ὀπωροφόρα δένδρα. Εἰς αὐτὸν τὸν δῆμον ὑπάρχει καὶ ἡ Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς κοίλωμα ἀποτόμου βράχου κτισμένη, τὴν ὁποίαν ὁ Ἰμβραήμης δὲν ἠδυνήθη νὰ ἐκπορθήσῃ· κάτωθεν αὐτῆς εἰς στενὴν κοιλάδα ῥέει καὶ
