ιστ′. αἰῶνα διὰ τὰς κατὰ θάλασσαν ἀνακαλύψεις. Αὐτοὶ ἀνεκάλυψαν ὅλα σχεδὸν τῆς Ἀφρικῆς τὰ παράλια, καὶ διαβάντες, τὸ Εὔελπες Ἀκρωτήριον, ἔφθασαν κατὰ τὸ 1488 εἰς τὰς Ἰνδίας, ἀποκαταστάντες κύριοι ἀπεράντων κατακτήσεων εἰς τὴν Ἀφρικὴν, εἰς τὴν Ἀσίαν καὶ εἰς τὴν Ἀμερικήν. Ἀλλὰ μετ’ ὀλίγον οἱ Ὀλλανδοὶ τοῖς ἀφῄρεσαν τὰς τῆς Ἀσίας, καὶ περὶ τὰς ἀρχὰς τού παρόντος αἰῶνος ἐστερήθησαν καὶ τῆς Βρασιλίας, τῆς κυριωτάτης καὶ μεγίστης ἀποικίας αὐτῶν εἰς τὴν Ἀμερικήν. Αἰ Ἀσόραι νῆσοι, αἱ Μαδέραι, καὶ ἄλλαι οἰκῆσεις εἰς τὰ διάφορα παράλια τῆς Ἀφρικῆς, ἡ Γόα καὶ τὸ Μάκαον εἰς τὰς Ἰνδίας, μένουσιν ἔτι εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν Πορτογάλλων.
Ἔκτασις ἐπιφαν: 337,686 χιλιαμ: ▭ — Πληθ. 24,460,000.
Μῆκος Ἀν: μεταξὺ 3° 20′ καὶ 16° 12′.
Πλάτος Β: μεταξὺ 37° 56′ καὶ 46° 40′.
405. Ἡ ιταλια εἶναι ἡ μεγάλη ἐκείνη καὶ ἐπιμήκης, εἰς σχῆμα ὑποδήματος, χερσόνησος, ἡ ὁριζομένη πρὸς Β: ἀπὸ τὰς Ἄλπεις, αἵ τινες τὴν χωρίζουσιν ἀπὸ τὴν Γαλλίαν, τὴν Γερμανίαν καὶ τὴν Αὐστρίαν, κατ δὲ τὰ λοιπὰ μέρη περικυκλουμένη ἀπὸ τὸ Ἀδριατικὸν καὶ Σικελικὸν καὶ Τυῤῥηνικὸν πέλαγος, καὶ διασχιζομένη καθ’ ὅλον αὐτῆς τὸ μῆκος ὑπὸ τῆς σειρᾶς τῶν Ἀπενίνων ὀρέων: ὅθεν καὶ ὑπὸ δύο κλιτύων διαιρεῖται, ὑπὸ μιᾶς τῆς ἀποληγούσης εἰς τὸ λεκανοπέδιον τῆς Ἀδριατικῆς, καὶ ἑτέρας εἰς τὸ τῆς Μεσογείου, Εἶναι εἷς τῶν μεσημβρινωτέρων τόπων τῆς Εὐρώπης, ἔχων κλίμα θερμὸν καὶ ἐν γένει ὑγιεινόν, καὶ χώραν εὔφορον εἰς πάντα, οὐχὶ ὅμως καὶ πανταχοῦ ἐπίσης καλῶς καλλιεργουμένην. Κατοικεῖται δὲ ὅλη ἡ Χερσόνησος ἀπὸ 24 ½ ἑκατομ: περίπου κατοίκων (ὅλων ὄντων τῆς Καθολικορωμάνας θρησκείας) καὶ διαιρεῖται πολιτικῶς εἰς 10 κράτη χωριστά, ἐξ ὧν 3 εἰσὶ βασίλεια· τὸ Λομβαρδοβενετικὸν, ὑποκείμενον εἰς τὴν Αὐστρίαν, τὸ τῆς Σαρδινίας, καὶ τὸ τῶν δύο Σικελιῶν, ἢ τὸ τῆς Νεαπόλεως, περιλαμβάνον καὶ τὴν νῆσον Σικελίαν.—Ἓν Μέγα Δουκάτον τὸ τῆς Τοσκάνης. Τρία Δουκάτα, τὸ τῆς Πάρμας, τὸ τῆς Μοδένης καὶ τὸ τῆς Λούκας. Τὴν Παπικὴν ἐπικράτειαν, τὴν τοῦ Ἁγίου Μαρίνου Δημοκρατίαν, καὶ τὸ Πριγκιπάτον τοῦ Μονάχου. Γεωγραφικῶς δὲ δύναται νὰ διαιρεθῇ ἡ Χερσόνησος αὕτη εἰς Ἄνω καὶ εἰς Κάτω Ἰταλίαν, καὶ εἰς Μέσην (283).
406. το σαρδινικον βασιλειον κείμενον Β-Δ: εἰς τὴν ἄνω Ἰταλίαν περιλαμβάνει· ά) Τὸ Πεδεμόντιον, (Δουκάτον τοῦ Πεδεμοντίου) χώραν ἀξιόλογον καὶ καλλίστην, τῆς ὁποίας τὸ Ταυρῖνον (Αὐγούστα Ταυρινῶν) εἶναι μητρόπολις καὶ καθέδρα ὅλου τοῦ βασιλείου ἐπὶ τοῦ Πάδου ποταμοῦ κειμένη (κάτ 140.χιλ.). Ἄλλαι πόλεις αὐτοῦ ἄξιαι μνήμης εἰσὶν ἡ Ἀλεξανδρία, πόλις ὀχυρὰ ἐπὶ τοῦ Τανάρου ποταμοῦ (κάτ. 36 χιλ.).—Πλησίον αὐτῆς κεῖ-
