τῆς Γερμανικῆς θαλάσσης πρὸς Β: περιλαμβανομένη μεταξὺ τῶν 3° 30′ καὶ 16° 52′ Ἀνατ. μήκους καὶ τῶν 44° 48′ καὶ 54° 50′ Β: πλάτους, σύγκειται ἀπὸ 40 κράτη ἀνίσων δυνάμεων καὶ διαφόρων πολιτευμάτων, οἷον Βασίλεια, Μεγάλα Δουκάτα, Δουκάτα, Ἡγεμονίας, καὶ ἐλευθέρας ἢ ἀβασιλεύτους πόλεις, τὰ ὁποῖα περιέχοντα ὑπὲρ τὰ 42 ἑκατομ: κατοίκων συγκροτοῦσι μίαν συμμαχίαν ὁμοσπονδοῦσαν ὑπὲρ τῆς κοινῆς ἀσφαλείας. Εἰς τὴν συσπονδίαν ταύτην περιλαμβάνονται καὶ ἐπαρχίαι ἀνήκουσαι εἰς τὴν Αὐστρίαν, Πρωσσίαν, Δανίαν καὶ εἰς τὰς Κάτω Χώρας, περιέχουσαι 25 ἑκατ. 600 χιλ. ἐκ τοῦ ἄνω πληθυσμοῦ, τὰ δὲ λοιπὰ 16 ½ ἑκατομ: ἀνήκουσιν εἰς τὰ δευτερεύοντα κράτη. Εἷς σύλλογος ἀντιπροσώπων, ὀνομαζόμενος Γερμανικὴ δίαιτα, ἑδρεύει εἰς τὴν Φραγκφούρτην τὴν ἐπὶ τοῦ Μάϊνος ποτ: ἐλευθέραν πόλιν, καὶ διευθύνει τὰ κοινὰ τῆς συμμαχίας πράγματα ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Αὐστρίας. Ἕκαστον κράτος εἶναι ὑπόχρεον νὰ διατηρῇ στρατὸν ἀναλόγως τοῦ πληθυσμοῦ του (τὸ ἑκατοστημόριον) πρὸς τὴν κοινὴν τῆς συσπονδίας ὑπεράσπισιν. Ὁ δὲ στρατὸς οὗτος συμποσοῦται εἰς 300 χ: ἐν καιρῷ εἰρήνης, καὶ εἰς 450 ἐν καιρῷ πολέμου· κοινὰ φρούρια τῆς συμμαχίας θεωροῦνται τὸ Λουξεμβοῦργον, ἡ Μαϋάνσα, καὶ ἡ Λανδώ.
Ὅλαι αἱ θρησκεῖαι εἰσὶν ἀνεκταὶ εἰς τὴν Γερμανίαν· ἡ μὲν Προτεσταντικὴ ἐπικρατεῖ εἰς τὰ βόρεια μέρη· ἡ δὲ Παπικὴ εἰς τὰ μεσημβρινά· καὶ ἡ παιδεία δὲ ἀκμάζει εἰς αὐτὸν τὸν τόπον, ὅπου καὶ πανεπιστημεῖα ὑπάρχουσι πολλὰ καὶ περίφημα.
ιστορικον. Ἡ Γερμανία, ἥτις ἄλλοτε ἐλέγετο καὶ Ἀλλαμανία, εἶναι ὁ τόπος, ἐκ τοῦ ὁποίου ἄπειροι λαοὶ βαρβάρων, οἷον οἱ Σουηδοὶ, οἱ Φράγκοι, οἱ Σάξωνες, Βάνδαλοι, Λομβαρδοὶ ἐξελθόντες κατεμάστιξαν ἐπὶ πολὺν χρόνον τὴν Εὐρώπην. Κάρολος ὁ μέγας, ὑποτάξας ἐπὶ τέλους τὸν τόπον, ἐσύστησε τὴν Γερμανικὴν Αὐτοκρατορίαν, ἥτις κατασταθεῖσα ἐκλογικὴ, εἶτα δὲ ἀπὸ τοῦ 1538 διαδοχικὴ εἰς τὸν οἶκον τῆς Αὐστρίας, ἐδέσποζε τῆς Γερμανικῆς συμμαχίας μέχρι τοῦ 1806, ὅτε καὶ ὁ Αὐτοκράτωρ τῆς Γερμανίας μετωνομάσθη Αὐτοκράτωρ τῆς Αὐστρίας, καὶ ἡ Γερμανικὴ συμμαχία μεταπλασθεῖσα ὠνομάσθη συμμαχία τοῦ Ῥήνου, ὑπὸ τὴν προστασίαν τῆς Γαλλίας διατελοῦσα μέχρι τοῦ 1814, ὅτε ἡ ἐν Βιέννῃ σύνοδος τῶν Βασιλέων ἐσύστησεν αὖθις τὴν Γερμανικὴν Συσπονδίαν, ὅπως ἀνωτέρω ἐῤῥέθη. Μετὰ δὲ τὴν τελευταίαν Γαλλικὴν μεταπολίτευσιν τοῦ 1848 ἀνεστατώθη καὶ ἡ Γερμανία ἅπασα, κηρυχθέντων τῶν λαῶν κατὰ τῶν καθεστώτων πολιτευμάτων, καὶ ζητούντων τὴν ἕνωσιν ὅλου τοῦ Γερμανικοῦ ἔθνους ὑπὸ μίαν Κεντρικὴν Κυβέρνησιν συνταγματικὴν, ὑπὸ τ’ ὄνομα Γερμανικὴ Αὐτοκρατορία, εἰς ἣν τὰ διάφορα Γερμανικὰ Κρήτη, ἔχοντα ἴδιον συνταγματικὸν πολίτευμα, ἔμελλον νὰ ὑπακούωσιν. Ἀλλ’ οἱ ἡγεμόνες, μὴ παραδεχθέντες τὴν περὶ τούτου ἀπόφασιν καὶ τὸ ψηφισθὲν σύνταγμα ὑπὸ τῆς ἐν Φραγκφούρτῃ ἐθνικῆς Συνελεύσεως, ὑπέπεσαν εἰς τὰ δεινὰ ἐπαναστάσεων καὶ ἐμφυλίων πολέμων, τὰ ὁποῖα ἐπὶ τέλους κατέπαυσαν διὰ τῆς παραδοχῆς νέου περὶ Γερμανικῆς Αὐτοκρατορίας συντάγματος, κηρυχθέντος ὑπὸ τῆς Πρωσσίας, ἐπεμβαινούσης εἰς ἕκαστον Κράτος διὰ τῆς ἐνόπλου δυνάμεως πρὸς ἀποκατάστασιν τῆς ἡσυχίας. Οὕτως ἡ Γερμανικὴ Συσπονδία ἀποκατέστη, ὡς καὶ πρότερον, φαινομένου ἀρχηγοῦ αὐτῆς τοῦ Αὐτοκράτορος τῆς Αὐστρίας.
