της· ἀλλ’ ὁ τόπος ἔχει ἔλλειψιν καυσοξύλων ἀναπληρουμένων διὰ γαιανθράκων. Ἡ Κοπενάγη καὶ ἡ Ἀλτόνη ἔχουσι βιομηχανικὰ καταστήματα σημαντικὰ, καὶ ἐμπόριον ἐνεργοῦσιν ἐκτεταμένον μὲ ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου· αἱ δὲ παράλιαι πόλεις ἔχουσι καὶ ἁλίευσιν ὀψαρίων καὶ ἐξαγωγὴν αὐτῶν σημαντικὴν, μάλιστα τῶν λεγομένων χαρίγγων. Εἰς τὴν Κοπενάγην καὶ τὸ Κίελον ὑπάρχουσι καὶ πανεπιστημεῖα διάσημα· ἡ δὲ δημοτικὴ ἐκπαίδευσις, ἐμψυχουμένη ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως, εἶναι σημαντικὰ προωδευμένη, ὥστε αὐτοῦ ἡ προπαιδεία εἶναι μᾶλλον διαδεδομένη μεταξὺ τοῦ λαοῦ ἢ εἰς τὴν Γαλλίαν.
344. Ἡ Ἰσλανδία (Islande, ἤτοι νῆσος τοῦ πάγου) ἔχουσα μῆκος 120 λευγ: περίπου καὶ 55 πλάτος, κατοικεῖται ὑπὸ 54 χιλ. λαοῦ, ὅστις διακρίνεται διὰ τὴν βιομηχανίαν, τὴν ἁγνότητα τῶν ἠθῶν, καὶ τὴν κλίσιν τὴν πρὸς τὰς ἐπιστήμας καὶ τὰ γράμματα. ([1]) Ἡ χώρα αὕτη, διὰ τῆς ὁποίας διέρχεται ὁ πολικὸς κύκλος, γέμει ὀρέων, ἐξ ὧν τὸ ἐπισημότατον εἶναι ἡ Ἕκλα, πυρίπνοον ὅρος ἤδη ὑποκαιόμενον, μολονότι ὅλον εἶναι δι’ ὅλου χιονοσκέπαστον· δι’ ὃ καὶ κατὰ τὰς ἐκρήξεις του παριστᾷ ἐξαίσιον θέαμα λάβας καὶ ποταμῶν πυρίνων ἐπὶ τοῦ πάγου διαῤῥεόντων· μεταξὺ δὲ τῶν ἐκεῖ πολυαρίθμων θερμῶν πηγῶν μία κατὰ τὰς ἐκρήξεις ἐκσφενδονίζει στήλην θερμοῦ ὕδατος εἰς ὕψος 50 μέτρων. — Ὁ τόπος εἶναι ψυχρότατος καὶ ἄγονος, μόλις γεώμηλα ὀλίγα φέρων καὶ βοσκὰς. — Ῥεικλάβικον, χωρίον πρὸς τὸ Ν-Δ: κείμενον, φέρει τὸ ἐπώνυμον μητροπόλεως. Οἱ κάτοικοι δὲν ἔχουσιν ἄλλα ξύλα εἰς χρῆσίν των παρ’ ὅσα ἐκβράσσει ἡ θάλασσα καταφερόμενα ὑπὸ τῶν ῥευμάτων, δὲν ἐξεύρομεν ἀπὸ τίνας τόπους· ἐκ τῆς θαλάσσης δὲ ἀπολαμβάνουσιν ὁψάρια, δέρματα, καὶ πτίλα· (πούπουλα) ἔκ τινος εἴδους νησσῶν. Αἱ νῆσοι Φηροέραι Μ-Ἀν: εἶναι 24 τὸν ἀριθμὸν, ἄκαρποι καὶ ὁλιγανθρωπόταται, ἀνήκουσαι καὶ αὐταὶ εἰς τὴν Δανίαν.
ιστορικον. Ἀπὸ τὴν Ἰουτλάνδην καὶ τὸ Σλεσούϊκον, ἅτινα συνίστων κυρίως τὴν λεγομέμην παρὰ τοῖς ἀρχαίοις Κιμβρικὴν Χερσόνησον, ἐξῆλθον οἱ Κίμβροι, λεηλατήσαντες τὴν Εὐρώπην ἕνα αἰῶνα π. Χ. κατὰ δὲ τὸν Θ′. καὶ Ι′. αἰῶνα μ. Χ. οἱ Δανιμάρχιοι ἐκ Γερμανικῶν λαῶν καταγόμενοι, καθώς καὶ οἱ Σουηδοὶ καὶ οἱ Νορβηγοὶ, ἔκαμον πολλὰς ἀποβάσεις εἰς τὴν Ἀγγλίαν, καὶ ἀπὸ τὸ 1017 ἐκράτησαν τοῦ τύπου 25 ἔτη. Κατὰ τὸ 1661 ὁ λαὸς, καταστασιαζόμενος ἀπὸ τοὺς μεγιστάνας, ἐστερέωσε διὰ νόμου Μοναρχίαν ἀπόλυτον. Κατὰ δὲ τὸ 1831 ὁ τότε βασιλεύων Φριδερῖκος ὁ στ′. ἐσύστησε τὴν ἐλευθερίαν τοῦ τύπου καὶ συμβούλια ἀντιπροσωπικὰ κατ’ ἐπαρχίας. Τὸ βασίλειον διαιρούμενον εἰς τὰ 4 προειρημένα τμήματα ἔχει καὶ 4 συλλόγους ἢ συμβούλια. Οἱ εἰς αὐτὰ συνερχόμενοι ἀντιπρόσωποι εἶναι 209 ἕως 217, μεταξὺ τῶν ὁποίων δύο εἶναι πρίγκιπες, καὶ ἄλλοι
- ↑ Ἡ Ἰσλανδία ὑπό τινων Γεωγράφων συντάσσεται μετὰ τῆς Ἀμερικῆς εἰς τὴν Ἤπειρον, τῆς ὁποίας εἶναι πλησιεστέρα. Ὁ Μ.
