Κατὰ τὰ παράλια τῆς Θρᾴκης, εἰς τὸ Αἰγαῖον πέλ: κεῖται ἡ νῆσος Λῆμνος ἱερὰ τοῦ Ἡφαίστου, διότι, κατὰ τὴν μυθολογίαν, εἰς αὐτὴν ἔπεσεν, ὅτε ἐκρημνίσθη ὑπὸ τοῦ Διὸς ἀπὸ τὸν Ὄλυμπον. Σαμοθρᾴκῃ, ἀντικρὺ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ἕβρου, ὀνομαστὴ διὰ τὸν ναὸν καὶ τὰ τελούμενα ἐκεῖ μυστήρια τῆς Δήμητρος καὶ τῆς Περσεφόνης.
282. Μοισία. Πρὸς Β: τῆς Θρᾴκης ἀπὸ τοῦ Αἴμου μέχρι τοῦ Ἴστρου ποταμοῦ, περιλαμβάνουσα τὴν σημερινὴν Σερβίαν καὶ Βουλγαρίαν. — Ποτ. Ἴστρος ἢ Δανούβιος, χυνόμενος δι’ ἑπτὰ στομάτων εἰς τὸν Εὔξεινον Πόντον. Ὡς πρὸς αὐτὸν δ’ ἡ χώρα διαιρουμένη, ὠνομάζετο Ἄνω Μοισία ἡ πρὸς Δ:, καὶ Κάτω Μοισία ἡ πρὸς Ἀν: — Πόλεις τῆς ἄνω Μοισίας· Σιγίδονον, μητρόπολις τῆς χώρας (πλησίον τοῦ Βελιγραδίου). Βιμιακὸν (Βιδίνι) πόλις περίφημος, (Νίσσα τῆς Σερβίας). — Τῆς κάτω Μοισίας· Νικόπολις, εἰς τὰς συμβολὰς τοῦ ποταμοῦ Ἰατέρου καὶ Δανουβίου. Δορόστορον ἢ Δουρόστολον (Δρύστρα καὶ Τουρ. Συλίστρα). Ἀξιόπολις (Ῥοσαύα) παρὰ τὸν Δούναβιν, ὅστις ἐδῶθεν καὶ ἑξῆς λαμβάνει τ’ ὄνομα Ἴστρος: — Σερδικὴ (Σόφια), εἰς τὸ μέσον τῆς χώρας. — Παρὰ τὸν Εὔξεινον Πόντον· Τόμις (Τομιστβὰρ), ὅπου ἐξωρίσθη ὁ Ῥωμαῖος ποιητὴς Ὀβίδιος. Ἴστρος καὶ Ἰστρούπολις. Διονυσιούπολις, πρότερον Κρουνοὶ (Βάρνα). Ὀδησσὸς, ἀποικία τῶν Μιλησίων, ἐξ ἧς ἔλαβε καὶ τ’ ὄνομα ἡ μεταξὺ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Δανουβίου καὶ τῆς Ταυρικῆς Χερσονήσου νεσκτισθεῖσα ὑπὸ τῶν Ῥώσσων, παραθαλάσσιος πόλις ([1]).
Ἐκ τῆς Μοισίας, Θρᾴκης, Μακεδονίας καὶ Ἑλλάδος σύγκειται νῡν ἡ Εὐρωπαϊκὴ Τουρκία, ἐξ ἧς ἐχωρίσθη τὸ σημερινὸν βασίλειον τῆς Ἑλλάδος, περιλαμβάνον μέρος τῆς ἀρχαίας.
283. Ἡ Ἰταλία σχηματίζει μεγάλην Χερσόνησον, ἥτις ἐξέχει μέσα εἰς τὴν Μεσόγειον θάλασσαν, ὁριζομένη πρὸς Ἀν: ἀπὸ τὸν Ἀδριατικὸν κόλπον, πρὸς Δ: ἀπὸ τὸ Τυῤῥηνικὸν πέλαγος, πρὸς Μ: ἀπὸ τὸ Σικελικὸν καὶ πρὸς Β: ἀπὸ τὴν σειρὰν τὸν Ἄλπεων. Αἱ εἰς αὐτὴν περιεχόμεναι χῶραι διαιροῦνται εἰς χώρας Ἀρκτῴας, Μέσας καὶ Μεσημβρινάς. Αἱ ἀρκτῷαι χῶραι ἐλέγοντο καὶ Γαλατία Κισαλπίνα· αἱ δὲ Μέσαι, κυρίως Ἰταλία· καὶ αἱ Μεσημβριναὶ, Μεγάλη Ἑλλάς.
284. αρκτωαι χωραι. Γαλατία Κισαλπίνα, ἢ ἐντὸς Ἄλπεων Κελτικὴ, κατοικουμένη ὑπὸ τῶν Γαλατῶν, καὶ σχηματίζουσα δεξαμενὴν ποτιζομένην ἀπὸ τὸν Ἠριδανὸν ἢ Πάδον (Πῶ), διατρέχοντα ἀπὸ Δ: πρὸς Ἀν: καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς συμβάλλοντας εἰς αὐτόν. Τούτων δὲ οἱ κυριώτεροι εἶναι· ὁ Τίκινος (Τέσινος) Ἀδδούας (Ἄδδας), Μίγκιος, Τρεβίας, καὶ ὁ Ῥουβίκων, ὅστις
- ↑ Ἴδε τὴν σύνοψιν τῆς παλ. Γεωγρ. ὑπὸ Κούμα
