χὸν τοῦ αὐτοῦ κόλπου—Ἔδεσσα, ἡ ἀρχαία μητρόπολις. — Πέλλα παρὰ τὸν Ἀξιὸν, ἡ πατρὶς τοῦ Ἀλεξάνδρου, γενομένη καθέδρα τοῦ βασιλείου ὑπὸ Φιλίππου. — Ἀμφίπολις, ἐπὶ τοῦ Στρυμόνος. — Φίλιπποι κτισθεῖσα διὰ τὰ αὐτοῦ εὑρισκόμενα μεταλλεῖα. Εἰς τὰ πέριξ αὐτῆς ὁ Κάσσιος καὶ ὁ Βροῦτος κατετροπώθησαν ὑπὸ τοῦ Αὐγούστου. — Ἐπὶ τῆς Χαλκιδικῆς Χερον: Χαλκὶς, πρωτεύουσα αὐτῆς. — Ὄλυνθος καὶ Ποτίδαια (ἔπειτα Κασσάνδρεια) εἰς τὸν Τορωνικὸν κόλπον, ἐπίσημοι εἰς τὸν Πελοποννησιακὸν πόλεμον· — Πελλήνη, εἰς τὸν Θερμ: — Στάγειρα, εἰς τὸν Στρυμον: κόλπον, πατρὶς τοῦ Ἀριστοτέλους.
Σημ. Ἐπειδὴ οἱ πλειότεροι λαοὶ τῶν κατοικούντων τοὺς τόπους τούτους εἶχον καταγωγὴν Ἑλληνικὴν, ὡς καὶ οἱ Μακεδόνες, οἵ τινες μετὰ τὸν Φίλιππον ἔλαβον ἰσχὺν πολλὴν εἰς τὰ Ἑλληνικὰ πράγματα, πολλοὶ τῶν Γεωγράφων καὶ ἰστοριογράφων συμπεριλαμβάνουσιν εἰς τὴν Ἑλλάδα, τὴν Θεσσαλίαν, τὴν Μακεδονίαν, τὴν Ἤπειρον καὶ μέρος τῆς Ἰλλυρίας, ἥτις εἶχεν ἀποικίας Ἑλληνικάς.
276. Παρεκτὸς τῶν νήσων, τὰς ὁποίας ἀπηριθμήσαμεν ἤδη κατ’ ἐπαρχίας, ὡς προσκειμένας εἰς τὰς Ἠπείρους τῆς Ἑλλάδος, εἶναι προσέτι καὶ αἱ ἑξῆς·
Πρὸς Βορ: Θάσος, εἰς τὸν Στρυμονικὸν κόλπον πρὸς Ν. τῆς Μακεδονίας· εἶχε χρυσοῦ μεταλλεῖα. — Σκίαθος, παρὰ τὴν Σηπιάδα ἀκτήν· ἔπειτα Σκόπελος, Ἁλόννησος, Πεπάρηθος· καὶ πρὸς Ν: αὐτῶν Σκύρος, ὅπου ὁ Ἀχιλλεὺς ἐκρύφθη ὑπὸ τῆς μητρός του παρὰ τῷ βασιλεῖ Λυκομήδει.
277. Εὔβοια. Μεγάλη καὶ ἐπιμήκης νῆσος παρεκτεινομένη εἰς τὰ ἀνατολικὰ παράλια τῆς στερεᾶς Ἑλλάδος, ἀπὸ τὰς Θερμοπύλας ἕως πλησίον τοῦ Σουνίου. Ὁ πορθμὸς, ὁ χωρίζων αὐτὴν ἀπὸ τὴν στερεὰν Ἑλλάδα, ὠνομάζετο Εὐβοϊκὸς κόλπος, καὶ Εὔριπος εἰς τὸ στενώτατον μέρος αὐτοῦ, ὅπου ἦτο καὶ γέφυρα ἐνόνουσα τὴν στερεὰν μὲ τὴν νῆσον (261).
Ἀκρωτήρια. Κήναιον, ἄντικρυ τῶν Θερμοπυλῶν· Ἀρτεμίσιον, τὸ βλέπον πρὸς τὴν Σκόπελον. Εἰς αὐτὸ οἱ Ἕλληνες ἐκτύπησαν κατὰ πρῶτον τὸν στόλον τοῦ Ξέρξου. Γεραιστὸς καὶ Πεταλία (Πεταλιοί) βλέπουν πρὸς τὸ Σούνιον. — Πόλεις· Χαλκὶς, παρὰ τὸν Εὔριπον, ὀνομαστὴ πόλις καὶ φρούριον ἀξιόλογον. — Ἐρέτρια, ὀλίγον μακρὰν τῆς Χαλκίδος. — Κάρυστος, εἰς τὰ Ν: τῆς νήσου, πλησίον δὲ τὰ Στύρα. — Ὡρεὸς, εἰς τὸ βόρ: παράλιος, πρώην λεγομένη Ἰστιαία. Εἰς τὸ ὅρος Ὄχη, πλησίον τῆς Καρύστου, εὑρίσκετο ἄσβεστος λίθος (ἀμίαντος). Εἶχεν ἡ νῆσος καὶ θερμὰ λουτρὰ καὶ μάρμαρα ὡραῖα.
278. Κυκλάδες. Ὠνομάζοντο οὕτως αἱ μικραὶ Ἑλληνικαὶ
