δημα πιστευόμενον ὅτι ἔχει τὴν δύναμιν νὰ παύσῃ τοὺς ἔρωτας. Αὐτόθεν ἐπήδησε καὶ ἡ Σαπφὼ εἰς τὴν θάλασσαν κυριευομένη ὑπὸ ἔρωτος. Εἰς τὴν παραλίαν τὴν μεταξὺ Λευκάδος καὶ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ἀχελῴου ἦσαν πόλεις· Πάλαιρος, Ἀλυζία, δεκαπέντε σταδίους ἀπὸ τῆς θαλάσσης, καὶ Ἀστακός.
267. Νῆσοι. Ἐχινάδες καὶ Οἰνιάδες, ξηραὶ καὶ ἄκαρποι περὶ τὰς ἐκβολὰς τοῦ Ἀχελῴου. — Κεφαλληνία, ἄντικρυ τοῦ Λευκάτα, ἡ μεγίστη τῶν εἰς τὸ Ἰόνιον πέλαγος νήσων. — Ἰθάκη, μεταξὺ τῆς προειρημένης καὶ τῆς Ἀκαρνανίας, ὀνομαστὴ διὰ τὸν Ὀδυσσέα. — Κέρκυρα, ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ Ἀμβρακικοῦ κόλπου παρεκτεινομένη παρὰ τὰ παράλια τῆς Ἠπείρου. Λέγουσιν ὅτι αὕτη εἶναι ἡ ὑπὸ τοῦ Ὁμήρου ἀναφερομένη νῆσος τῶν Φαιάκων.
Οἱ Αἰτωλοὶ ἦσαν λαὸς ἄγριος, μάχιμος καὶ λῃστρικός, οἵτινες ἀκαταπαύστως ἐπολέμουν μὲ τοὺς ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Ἑλλάδος γείτονάς των. Αὐτοὶ μετὰ τῶν Σπαρτιατῶν ἔβλαψαν καιρίως τὰ πράγματα τῆς Ἑλλάδος, καὶ μάλιστα κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς Ἀχαϊκῆς συμμαχίας, πάντοτε διαμαχόμενοι περὶ πρωτείων. Ἀντεστάθησαν δὲ πολὺν καιρὸν μετὰ τῶν Ἀκαρνάνων εἰς τοὺς Μακεδόνας καὶ εἰς τοὺς Ῥωμαίους, ἀγωνιζόμενοι ὑπὲρ τῆς αὐτονομίας των. Οἱ Ῥωμαίοι, ἀφ’ οὗ ἐκυρίευσαν ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν κατήντησαν εἰς ἐπαρχίαν Ῥωμαϊκὴ, τὴν ὠνόμασαν Ἀχαΐαν, ἐπειδὴ ὑπέταξαν τελευταίαν τὴν τῶν Ἀχαιῶν συμπολιτείαν.
268. Θεσσαλία· Ἡ χώρα ἡ πρὸς Βοῤῥᾶν τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ τὸν Ἀμβρακικὸν κόλπον ἕως τὸν Μαλιακὸν, ἐλέγετο Ἤπειρος καὶ Θεσσαλία, διαχωριζομένη εἰς δύω ἀπὸ τὸ ὄρος τῆς Πίνδου (βουνὰ τοῦ Μετσόβου). Ἡ Θεσσαλία κεῖται εἰς εὐρύχωρον λεκανοπέδιον περιοριζομένη ἀπὸ Μ: ὑπὸ τῆς σειρᾶς τῶν ὀρέων τῆς Οἴτης, δι’ ἧς διαχωρίζεται ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα· πρὸς Δ: ἀπὸ τὴν σειρὰν τοῦ ὅρους Πίνδου, χωρίζοντος αὐτὴν ἀπὸ τὴν Ἤπειρον, καὶ πρὸς Β: ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου καὶ τὴν Μακεδονίαν· πρὸς ἀνατολὰς δὲ ἀπὸ τὸν Μαλιακὸν κόλπον, ἀπὸ τὸν Παγασητικὸν (κόλπου τοῦ Βώλου) καὶ ἀπὸ τὸν Θερμαϊκόν. Οἱ διαῤῥέοντες αὐτὴν διασημότεροι ποταμοὶ εἶναι· ὁ Πηνειὸς (Σαλαμπριὰ), ὅστις, χυνόμενος εἰς τὸν Θερμαϊκὸν κόλπον, πλησίον τῶν ἐκβολῶν του σχηματίζει, διαῤῥέων διὰ τοῦ τόπου τοῦ μεταξὺ τοῦ Ὀλύμπου ὄρους καὶ τῆς Ὄσσης, καὶ ἀποκατασταίνει ὡραῖα τὰ στενὰ ἐκεῖνα τὰ ὀνομαζόμενα Τέμπη. Ὁ Σπερχειὸς, ὁ μεγαλήτερος ποταμὸς εἰς τὰ μεσημβρινὰ μέρη τῆς χώρας, χύνεται ὑπεράνω τῶν Θερμοπυλῶν εἰς τὸν Λαμιακὸν κόλπον.
Πολλαὶ καὶ διάφοροι λαοὶ κατῴκουν τὴν Θεσσαλίαν διαφόρως ὀνομαζόμενοι, οἷον οἱ Αἰνιᾶνες καὶ Δόλοπες, συνορεύοντες μὲ τοὺς Ἀκαρνᾶνες, Αἰτωλοὺς, καὶ Δωριεῖς· οἱ Οἰταῖοι, κατοικούντες ἐπὶ τῆς Οἴτης, τῆς Ὄθρυος καὶ τοῦ Τυμφρηστοῦ, καὶ τοῦ Παγασητικοῦ κόλπου· οἱ Μάγνητες, ἐπὶ τοῦ Πηλίου καὶ τῆς Ὄσσης· οἱ Πεῤῥαιβοὶ, πρὸς βοῤῥᾶν τοῦ Πηνειοῦ κτλ. Ὅλοι δ’ οὗτοι οἱ λαοὶ συνεδρίαζον καὶ ἔδιδον ψῆφον εἰς τὴν Ἀμφικτυονικὴν σύνοδον
