256. Ἦλις ἢ Ἠλεία. Ὁ μεταξὺ Μεσσηνίας, Ἰονίου Πελάγους, Ἀχαΐας καὶ Ἀρκαδίας ὁμαλὸς καὶ εὔφορος τόπος, διαιρούμενος εἰς Τριφυλίαν, Πισάτιδα καὶ Ἤλιδα. Ἔχει κόλπους ἀβαθεῖς τὸν Χελωνάταν, λήγοντα εἰς τὸ ὁμώνυμον αὐτοῦ ἀκρωτήριον, τὸ ὁποῖον εἶναι ἡ δυτικωτάτη ἄκρα τῆς Πελοποννήσου, καὶ τὸν τῆς Κυλλήνης (Γλαρέντσας) ἀποπερατούμενον εἰς τὸ ἀκρωτ. Ἄραξον, τὸ ὅριον τῆς Ἀχαΐας.—Βουνά. Σκόλλις εἰς τὸ μεθόριον τῆς Ἀχαΐας. Κρόνιον παρὰ τὴν Ὁλυμπίαν, καὶ Φολόη.—Ποτ. Νέδα, τὸ σύνορον τῆς Μεσσηνίας. Ἀλφειὸς (Ῥουφιᾶς) ἔχων τὰς πηγάς του εἰς τὴν Ἀρκαδίαν, ὅθεν δέχεται καὶ ἄλλα ποτάμια. Πηνειὸς, διὰ τῆς Ἤλιδος ῥέων, ἔχει τὰς ἐκβολάς του πλησίον τοῦ Χελωνάτα, καὶ Λάρισσος, τὸ ὅριον τῆς Ἀχαΐας.
Πόλεις. Εἰς τὴν Τριφυλίαν, Λέπρεον.—Πύλος Τριφυλικὸς, νομιζόμενος ὑπό τινων ὅτι οὗτος εἶναι ἡ πόλις τοῦ Νέστορος. Ἔπειτα Πίσα παρὰ τὸν Ἀλφειὸν, καὶ Ὀλυμπία, ὅπου ἐτελοῦντο κατὰ τετραετίαν οἱ Ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες.—Πύλος κατὰ τὸν Σκόλλιν, πλησίον τῶν μεθορίων Ἀχαΐας, Ἀρκαδίας καὶ Ἤλιδος. — Ἦλις, πρωτεύουσα τούτου τοῦ τμήματος καὶ ἔχουσα ἐπίνειον τὴν Κυλλήνην.—Ἡ νῆσος Ζάκυνθος κεῖται πρὸς Μ. τοῦ Χελωνάτα ἀκρωτηρίου, καὶ αἱ Στροφάδες νῆσοι πρὸς Μ: τῆς Ζακύνθου.
257. Ἀρκαδία· κεῖται πρὸς τὸ κέντρον τῆς Πελοποννήσου εἰς τὰ ὑψηλότατα αὐτῆς μέρη, ὅθεν εἶναι ὀρεινὴ, τραχεῖα καὶ ψυχρὰ (περιλαμβάνουσα τὰς σημερινὰς ἐπαρχίας Μαντινείας, Μεγαλοπόλεως, Γορτυνίας καὶ Καλαβρύτων.—Βουνὰ ὀνομαστά. Κυλλήνη, τὸ ὑψηλότατον βουνὸν πρὸς τὰ ὅρια τῆς Ἀχαΐας καὶ Σικυωνίας. Ἐρύμανθον, πρὸς τὰ σύνορα τῆς Ἤλιδος· Λύκαιον, ὅπου ἐμυθολόγουν ὅτι ἐγεννήθη ὁ Ζεύς· Μέναλον καὶ Παρθένιον (Παρθένι) εἰς τὸ κέντρον τοῦ τόπου.—Ποτ. Ἐκ τῶν βουνῶν τῆς Ἀρκαδίας λαμβάνουσι τὰς ἀρχάς των οἱ κυριώτεροι ποταμοὶ τῆς Πελοποννήσου. Ὁ Ἀλφειὸς, ὁ Λάδων, ὁ Ἐρύμανθος, ὁ Σελινοῦς· ὁ Στὺξ, (νομισθεὶς ποταμὸς τοῦ ᾍδου ἱερὸς διὰ τὰ καταβρωτικά του νερά) χύνεται πρὸς τὰ σύνορα τῆς Ἀχαΐας εἰς τὸν ποταμὸν Κρᾶθιν. Ὁ Ἑρασῖνος ἐκ τῆς Στυμφαλίδος λίμνης καταβοθριζόμεμενος ὑπὸ τὴν γῆν, ἐκβαίνει εἰς τὴν Ἀργολίδα (τὸ νῦν Κεφαλάρι). Ὁ περισσότερος τόπος διὰ τὴν ἀφθονίαν τῶν ὑδάτων εἶχε καὶ βοσκὰς ἀφθόνους ὅθεν καὶ οἱ Ἀρκάδες ἐφημίζοντο παλαιὰ διὰ τὴν ποιμαντικὴν, καὶ μάλιστα διὰ τὸ ἄριστον γένος τῶν ἵππων των.
Πόλεις ὀνομασταί. Πρὸς τὸ ὅρος Κυλλήνην.—Ψωφὶς, Κύναιθα, Κλείτωρ, Φενεὸς, ἱερὰ τοῦ Ἑρμοῦ.—Στύμφαλος, ὀνομαστὴ διὰ τὴν πλησίον αὐτῆς λίμνην, ἀναφερομένην εἰς τοὺς θρυλλουμένους
