Σελίδα:Γεωγραφία Στοιχειώδης.pdf/101

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
85
ΠΕΡ. Β′. ΜΕΡΟΣ Β′. ΒΙΒΛ. Α′. ΚΕΦ. Β′.

ἡ πρωτεύουσα τῆς Μεσαίας Αἰγύπτου. Αὐτοῦ πλησίον εἶναι αἱ τρεῖς μεγάλαι πυραμίδες.—Ἡλιόπολις.—Πηλούσιον, ἡ κλεῖς τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ τὸ μέρος τῆς Ἀραβίας.—Σαῒς, εἰς τὸ ἐνδότερον τοῦ Δέλτα. — Ἀλεξάνδρεια, κτισθεῖσα ὑπὸ τοῦ μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ ἑνωθεῖσα μὲ τὴν νῆσον Φάρον διὰ κρηπίδος (chaussée) καλουμένης Ἑπταστάδιον.

242. Ἡ πρὸς Νότον τῆς Αἰγύπτου χώρα ὠνομάζετο Αἰθιοπία, ἥτις φαίνεται ὅτι περιελάμβανεν ὅλην τὴν Νουβίαν καὶ μέρος τῆς Ἀβυσσινίας. Οἱ παλαιοὶ ἐγνώριζαν τὴν νῆσον Μερόην σχηματιζομένην ἀπὸ τοὺς δύο πρωτίστους ποταμοὺς τοὺς συμβάλλοντας εἰς τὸν Νεῖλον. Τὸ μεσημβρινὸν μέρος τῆς Ἀβυσσινίας ὠνόμαζον οἱ παλαιοὶ Κινναμωμοφόρον χώραν· τὴν δὲ παραλίαν τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης, Τρωγλοδυτικὴν ἀπὸ τοὺς ἐν αὐτῇ τρωγλοδύτας λαοὺς, κατοικοῦντας εἰς τρώγλας καὶ σπήλαια. Ὁ πρὸς Ν: τοῦ πορθμοῦ Βαβελμανδέλου τόπος ὠνομάζετο Μυῤῥοφόρος χώρα ἕως τὸ ἀκρωτήριον τῶν Ἀρωμάτων (Γουαρδεφούϊον), κατέμπροσθεν τοῦ ὁποίου κεῖται ἡ νῆσος Διοσκορὶς (Σοκοτόρα). Πέραν τοῦ ἀκρωτηρίου ἐκτείνεται ἡ παραλία Ἀζανία (παραλ. Ἀζιὰν) τελευτῶσα εἰς τὸ ἀκρωτήριον Πράσον, μέχρι τοῦ ὁποίου οἱ παλαιοὶ ἐγνώριζον τὴν χώραν.

243. η μαρμαρικη. (πρὸς Δ: τῆς Αἰγύπτου) ἤρχιζεν ὀλίγον ἐκεῖθεν τῆς Ἀλεξανδρείας. Παραιτόνιον ἐλέγετο ὁ ἐπισημότερος αὐτῆς τόπος. Μέγας κατάβαθμος ἦτο σειραὶ ὀρέων τῆς Μαρμαρικῆς.

244. Πρὸς Νότον εἶναι αἱ Αὐάσεις, ἤγουν αἱ ἐν μέσῳ τῶν ἀμμωδῶν ἐρήμων εὔκαρποι χῶραι. Οἱ Ἕλληνες ἐγνώρισαν τρεῖς, τὴν μεγάλην, τὴν μικρὰν, καὶ τὴν τοῦ Ἄμμωνος. Εἰς ταύτην ἦτο τὸ τοῦ Ἄμμωνος Διὸς ἱερὸν, ὅπου ὑπῆγεν ὁ Ἀλέξανδρος.

245. Ἡ Κυρηναϊκὴ ὠνομάζετο ἔτι καὶ Πεντάπολις ἀπὸ τῶν πέντε αὐτῆς πρωτίστων πόλεων. Ἦσαν δὲ αὗται· Κυρήνη, πατρὶς τοῦ φιλοσόφου Ἀριστίππου, τοῦ ποιητοῦ Καλλιμάχου, καὶ τοῦ Γεωγράφου Ἐρατοσθένους· Ἀπολλωνία, Δάρνις, Πτολεμαῒς καὶ Βερενίκη. Οἱ Νασαμῶνες ἐκατοίκουν πρὸς Ν: τῆς Κυρηναϊκῆς· ἦσαν δὲ ἀκριδοφάγοι.

246. Ὠνόμαζον Συρτικὴν τὴν χώραν τὴν ἐκτεινομένην παρὰ τὰ παράλια τῆς Μεσογείου, καὶ σχηματίζουσαν δύο βαθεῖς κόλπους, Σύρτεις καλουμένους· ἐξ ὧν ἡ μὲν ἐπωνομάζετο μεγάλη, ἡ δὲ μικρὰ (κόλποι τῆς Σύδρας καὶ Γαβῆς), τῶν ὁποίων ἡ θαλασσοπλοΐα ἐνομίζετο κινδυνώδης. Οἱ Ψύλλοι ἦσαν οἱ κατοικοῦντες αὐτοῦ, πιστευόμενοι ὅτι ἤξευρον τὸ μυστικὸν τοῦ νὰ γοητεύωσι τὰ ὀφείδια· καὶ οἱ Λωτοφάγοι, οἱ ἀπὸ τοῦ φυομένου