Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
βʹ) ΠΑΘΟΣ
Τὸ λάγνο παρελθὸν ὑπάρχει
Κρυμμένο στὴν οὐσία μας,
Γέμει τ’ ἀποσταμένα σωθικά
Ἁπλώνει τὴν ἀνησυχία του
Ὅπου, σὲ μελιχρὸ ὀργασμό,
Πάλλεται ἡ ἀγάπη
Ὅπου ὀαριστές
Προχώρησαν σὲ ἄλλη ζωή
Οἱ τρυφερές
Πεθαμένες ἡμέρες
(Καὶ λέγουνε σύμψυχα τὴ χαρά
Στ’ ἀόρατα,
Φρόνιμα, σὰν μυστικό
Ποὺ ἡ αἴγλη του καίει)
Ἔτσι, τὸ ἔρημο παρελθόν
Στ’ ἄγνωρα τῆς ἡδονῆς
Βγαίνει
Κι ἄναυδο ἐπιστρέφει σὲ μᾶς
Σέρνοντας τὴν εὐαίσθητη φωνή
Τῆς συνουσίας·
Κείνη θὰ προσηλώσει τὴν ψυχή
Στὸ ἄηθες παράπονο τοῦ χρόνου,
Κείνη ποὺ ἐξημέρωσε τὸ αὐτί
12
