Σελίδα:Αθηναΐς Α αρ. 3.pdf/3

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
19
ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ


τύχη δι’ αὐτὸν ὑποτροφίαν ἐκ τοῦ ἀνακτορικοῦ ταμείου. Διήλθε τῇ βοηθείᾳ αὐτοῦ τὰς προπαρασκευαστικὰς σπουδὰς, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πανεπιστήμιον καὶ συγχρόνως, κατὰ τὸ ἐπικρατοῦν ἔθιμον, καὶ εἰς τὰς οἰκίας καὶ τὰς συναναστροφὰς τῶν σοφῶν.

Καὶ ἤδη εἶχε τελειώσει σχεδὸν τὰς σπουδάς του ὅτε ἡ ὑποτροφία ἔπαυσε καὶ ὁ Χὰνς ἠναγκάσθη καὶ πάλιν νὰ σκεφθῇ περὶ πόρου ζωῆς. Ἤδη ἦτο φοιτητὴς καὶ ὡς τοιοῦτος ἐκέκτητο ἐκτὸς τῆς κοινωνικῆς καὶ γνώσεων ὑπεροχήν. Πόρος ὅθεν δι’ αὐτὸν προχειρότερος ἦτο τὸ συγγράφειν· τὸ ἠννόησε καὶ ἐπεδόθη εἰς αὐτό. Τὸ πρῶτον ἐξέδωκε τὸ σύγγραμμά του ὁδοιπορία εἰς Ἄμαγα, ἐν ᾧ διεκωμῴδει τὰς ἕξεις του δι’ ἃς ἔγινεν ἄλλοτε καταγέλαστος καὶ εὐθὺς κατόπιν τὰς ποιήσεις του. Οἱ ἀναγνῶσται ηὔξανον συγχρόνως μὲ τοὺς θαυμαστὰς, καὶ ὁ Ἄνδερσεν ἐκέρδησεν ἤδη ἀρκετὰ διὰ νὰ περιηγηθῆ τὴν Ζηλανδίαν.

IV

Ἡ περιήγησίς του αὕτη ὑπῆρξε δι’ αὐτὸν ἡ μεγαλῃτέρα τὸ πρῶτον εὐτυχία καὶ ἡ μεγαλῃτέρα κατόπιν δυστυχία.

Συνηντήθη μετὰ νεάνιδος ἧς ἠράσθη ἐμμανῶς· ἀλλ’ ἔμαθε κατόπιν ὅτι, δυστυχῶς δι’ αὐτὸν, ἦτο ἠῤῥαβωνισμένη καὶ ἀπῆλθε. Ἐλυπήθη καὶ ἔκτοτε, μὴ εὑρὼν ὁμοίαν αὐτῆς, ἔμεινεν ἄγαμος.

Ἀλλ’ ἐν τούτοις τὰ συγγράμματά του ἐκυκλοφόρουν καὶ μετ’ αὐτῶν καὶ ἡ φήμη του. Νεᾶνις χωρικὴ ἀναγνώσασα ταῦτα ἠράσθη αὐτοῦ καὶ τῷ ἀνήγγειλε τὸν ἔρωτά τῆς προσθέσασα ὅτι θέλει τὸν περιποιεῖται καὶ τὸν ἀγαπᾷ. Ἀλλ’ ὁ Ἄνδερσεν ἀπεφάσισε νὰ μὴ εἰσέλθῃ εἰς γάμον.

V

Συμβὰν νέον τῷ ἐπέφερε νέαν δυστυχίαν.

Ἡ πρότασίς τοῦ νὰ διδαχθῶσι τὰ ἔργα τοῦ Ἄγγλου Σκὼττ ἀπὸ τῆς Δανικὴς σκηνῆς ἐπέσυρε κατ’ αὐτοῦ σφοδρὰν καταφοράν· ὁ τέως δημοφιλής Ἄνδερσεν ὑβρίζετο προεπηλακίζετο καὶ τέλος ἐστρέφοντο αὐτῷ καὶ τὰ νῶτα.

Ἀλλ’ ὁ κ. Κόλλιν ἐπῆλθεν ἀντιλήπτωρ καὶ νέα σύνταξις ἀπεδόθη τῷ Ἄνδερσεν ἐκ τοῦ ἀνακτορικοῦ ταμείου, ὅπως ἐξακολουθήσῃ τὰς περιηγήσεις του.

Μετ’ οὐ πολὺ δὲ ἐδημοσιεύετο τὸ σύγγραμμά του Improvisatore ἐν ᾧ ὁ Ἄνδερσεν ὑπὸ τὸν τύπον τοῦ ἥρωος τοῦ διηγήματος, Ἰταλοῦ ποιητοῦ, διηγεῖται ὅλους τοὺς μόχθους του, οὓς κατέβαλεν ὅπως ἀναγνωρισθῇ ὡς διακεκριμμένος ποιητής· σύγγραμμα ἑλκύσαν ὑπὲρ ἑαυτοῦ τὴν ἀγάπην τοῦ λαοῦ τῆς Δανίας καὶ ἐξασφάλισαν συγχρόνως τὴν ὑπόληψιν καὶ τὴν τύχην του Ἄνδερσεν.

Ἔκτοτε ἔζησε βίον ἥσυχον. Μόνη εὐχαρίστησις του ἦτο συνάγων περὶ ἑαυτὸν τοὺς παῖδας νὰ διηγεῖται αὐτοῖς τὰ παραμύθια του, διδάσκων συγχρόνως αὐτοὺς, ὅτι ἡ διανοητικὴ καὶ πνευματικὴ τέρψις εἶναι ἀνώτερα πάσης φυσικῆς ἡδονῆς. Ἐν ταῖς καλύβαις τῶν πτωχῶν ἀντήχει καθ’ ἑκάστην ὁ κρότος τῶν βημάτων του. Ἐκ τῶν θυρίδων αὐτῶν ἠκούοντο ἔξωθεν αἱ τῷ Ὑψίστῳ ἀναπεμπόμεναι ὑπὲρ τοῦ εὐεργέτου τῶν ἐν αὐταῖς οἰκούντων εὐχαί. Καὶ οὗτος ἦτο ὁ Χὰνς Ἄνδερσεν· ἐκεῖνος ὅστις, δοκιμάσας ἄλλοτε τὴν πενίαν, ἀνεκούφιζεν ἤδη ἐν τῷ ὑστερήματί του αὐτήν.

VI

Τέλος δ’ ἀπεβίωσεν ἐν Κοπεγχάγῃ τῇ 14 Αὐγούστου 1875, ζήσας 70 ἀκριβῶς ἔτη.

Στέφανοι ἐξ ὅλων τῶν ἐθνῶν ἐκόσμησαν τὸν τάφον τοῦ Ἄνδερσεν. Ἡ αὐλὴ, ὁ στρατὸς, οἱ φητηταὶ, οἱ καθηγηταὶ, οἱ τεχνῖται, καὶ οἱ παῖδες αὐτοὶ συνωθοῦντο κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κηδείας του, ὅπως τιμήσωσι τὸν νεκρὸν τοῦ υἱοῦ τοῦ σανδαλοποιοῦ. Ἤδη δὲ συνεισφοραὶ γίνονται ὅπως ἀνεγερθῇ ἀνδριὰς πρὸς ἀμοιβὴν τῆς φιλοπονίας, τῆς ἀγαθότητος, τῆς αὐταπαρνήσεως, καὶ τῆς πρᾳότητος τῶν καρπῶν τούτων τῆς πίστεως, εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ ὑπὲρ τῆς κοινῆς ὠφελείας μοχθήσαντος Χὰνς Χριστιανοῦ Ἄνδερσεν.


ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Οἱ ἀρχαῖαι κάτοικοι τῶν Κυκλάδων καὶ πρὸ πάντων οἱ τῶν Ἑλληνικῶν καὶ τῶν τῆς Μικρασίας παραλίων εἶχον φθάσει εἰς πολλὰ ἀνεπτυγμένην κατάστασιν πολιτισμοῦ πολὺ ἤδη πρὸ τῆς ἱστορικῆς ἐποχῆς. Τοῦτο δὲ ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν ἐνεργηθεισῶν ἀνασκαφῶν ὑπὸ τὰς ὑφαιστιογενεῖς τέφρας τῆς Θήρας καὶ Θηρασίας. Ἀφ’ ὅτου αἱ οἰκίαι αὐτῶν ἐτάφησαν ὑπὸ τὰ ἐρείπια, οἱ Θήριοι ἤρχισαν νὰ ἐξέρχωνται ἐκ τῆς λιθίνης ἐποχῆς, ἵνα εἰσέλθωσιν εἰς τὴν χαλκίνην. Ἐγνώριζον τὴν κατασκευὴν θόλων ἐκ λίθων καὶ κεραμωτοῦ (κ. κορασάνι), κατεσκεύαζον ἄσβεστον, μετεχειρίζοντο σταθμία (κ. βαρίδια) ἐκ τμημάτων λάβας, ἐπίσταντο τὴν ὑφαντικὴν καὶ τὴν κεραμιδουργίαν, τὴν τέχνην τοῦ χρωματίζειν τὰς ἐσθῆτας καὶ τὴν τοιχογραφίαν, ἐκαλλιέργουν τὴν κριθὴν, τὰ πῖσα, τὴν φακὴν, καὶ ἐμπορεύοντο μετ’ ἀπωτάτων χωρῶν.

Ἀλλ’ ἧσαν οὗτοι τῆς αὐτῆς μὲ τοὺς Ἕλληνας καταγωγῆς; Ἄγνωστον. Τοῦτο μόνον εἶναι βέβαιον ὡς ἐκ τῶν πρώτων τῆς ἱστορίας φώτων βλέπομεν, ἕλληνες διαφόρων φυλῶν κατῴκουν τὰ παράλια καὶ τὰς νήσους τοῦ Αἰγαίου, ἐν ᾧ οἱ Πελασγικοὶ λαοὶ ἔζων εἰς τὰ ἐνδότερα καὶ τὰς δυτικὰς ἀκτὰς τῆς χερσονήσου. Ἄλλως τε καὶ οἱ Πελασγοὶ ἢ οἱ «παλαιοὶ» ἦσαν τῆς αὐτῆς μὲ τοὺς Ἕλληνας καταγωγῆς, καὶ ὡμίλουν γλῶσσαν ἧς ἡ καταγωγὴ ταὐτίζεται μετ’ ἐκείνης τῶν ἑλληνικῶν διαλέκτων. Ἀκρυανοὶ κατὰ τὴν γλῶσσαν καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ ἔπρεπε νὰ ἐκταθῶσιν, εἴτε διὰ τοῦ Ἑλλησπόντου καὶ τῆς