τίνα ἀρετὴν δὲν κέκτηνται; καὶ ἐν τούτοις μακρὰν τοῦ νὰ ἐπαρθῶσι ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ αὐτῶν ἐξοχότητι, θρηνοῦσιν ἀπαύστως ἐπὶ τῇ ἀναξιότητί των καὶ θεωροῦσιν ἑαυτοὺς, ὡς μηδαμινοὺς ὑπηρέτας, μὴ ἀναμένοντας ἄλλην ἀμοιβὴν, ἢ τὴν δωρεὰν διδομένην εὐσπλαγχνίαν τοῦ ὑπεραγάθου ὄντος, ὅστις τοῖς τὴν ὑπεσχέθη. Ἀποσπώμενοι τῶν γηΐνων ἀγαθῶν δὲν ἀγαπῶσι, δὲν ποθοῦσιν ἢ τὰς θλίψεις καὶ τοὺς σταυρούς. Ἐν τοῖς δακρύοις εὑρίσκουσι τὴν χαρὰν, ἐν τῇ ταπεινῴσει τὴν δόξαν, ἐν ταῖς δοκιμασίαις κλίνην ἀναπαύσεως. Ἐὰν ῥαπίσητε αὐτῶν τὴν δεξιὰν σιαγόνα, θέλουσι στρέψει ἡμῖν καὶ τὴν ἀριστεράν· ἐὰν ἀφαιρέσητε ἀπ’ αὐτῶν τὸ ἔνδυμα, θέλουσι σᾶς ἀφήσει καὶ τὸν ὑπενδύτην. Καταδιωκόμενοι, φυλακιζόμενοι, βασανιζόμενοι ἐν βασανιστηρίοις, οὐδὲν ἄλλο ποιοῦσιν ἢ νὰ προσεύχωνται τῷ συγχωροῦντι αὐτοὺς Θεῷ: οἱ γλυκεῖς αὐτῶν λόγοι εἶσιν ᾀείποτε λόγοι εὐλογίας.
Ἀλλὰ σταματῶ: Περὶ ἀνθρώπων ἆρά γε ὡμίλουν ἕως τώρα; Οὐχὶ: περὶ μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἂς ἐγερθῇ ἤδη ὁ μὴ θεωρῶν τὴν θρησκείαν, ἢ ὡς ἀνθρωπίνην, ἐπίνοιαν καὶ ἃς μοὶ εἴπῃ: Ἠδύνατο καὶ αὐτὸς νὰ πλάσῃ τοιαύτην θρησκείαν; νὰ μεταβάλῃ τὴν φύσει ἰδιοτελῆ ἀνθρωπίνην φύσιν, καὶ νὰ ἐπινοήσῃ τὴν πίστιν, τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἀγάπην;
Μήτηρ τις εἶχε τέκνον, ὅπερ ἐλάτρευεν. Ποτὲ δὲν ἀπέκαμνε νὰ τὸ θωπεύῃ καὶ νὰ τὸ ἀποκοιμίζει ἐπὶ τῶν γονάτων της. Ἐθλίβετο ἐπὶ τοῖς δακρύοις του, καὶ ἠγάλλετο ἐπὶ τοῖς μειδιάμασί του· ἐνόμιζε δὲ ὅτι οὐδὲν ἔλειπεν εἰς συμπλήρωσιν τῆς εὐτυχίας της, ὅταν τὸ τέκνον της ἔμαθεν, ἔκτεινον πρὸς αὐτὴν τὰς χεῖρας του, νὰ κράζῃ τὸ τόσῳ ἐκφραστικὸν: Μαμμᾶ.
Ἐν τούτοις ἐνίοτε ὡς σκιὰ ἡ μέριμνα διήρχετο τοῦ μετώπου της. Τὸ μέλλον καὶ ἐν αὐταῖς ἔτι ταῖς προσδοκίαις καὶ ταῖς ἐπαγγελίαις του τὴν ἀνησύχει· καὶ ἐζήτει παρὰ τοῦ βασιλέως τῶν πνευμάτων νὰ ἄρῃ χάριν αὐτῆς τὸν πέπλον, ὅστις ἐκάλυπτε τὸ μέλλον τοῦ υἱοῦ της. Ὁ βασιλεὺς τῶν πνευμάτων ἀντέτεινεν ἐπὶ πολὺ, πρὶν ἢ ἑπακούσει τῆς ἀπερισκέπτου αἰτήσεώς της· ἀλλὰ, τέλος, ἐνεπιστεύθη εἰς τινα τῶν ἀερίων ταχυδρόμων τὸ κάτοπτρον, ἐν ᾧ τὰ οὐράνια πνεύματα διεγίγνωσκον τὸ μέλλον τῶν ἀνθρώπων.
Ὅταν ὁ κομιστὴς τοῦ ἐκλάμπρου ἐκείνου δώρου κατέβη εἰς τὴν γῆν, τὸ μὲν τέκνον ἐκοιμᾶτο οἴκοι, ἡ δὲ μήτηρ παρεδίδετο παρὰ τὸ χεῖλος ἄβυσσον εἰς τοὺς ἀπελπιστικοὺς ῥεμβασμούς της. Ἐνόμισεν ἑαυτὴν ἀπαλαγεῖσαν πάσης θλίψεως ὅταν ἔλαβεν ἀνὰ χεῖρας τὸ μαγικὸν ἐκεῖνο κάτοπτρον. Οὐχ ἧττον ἡ καρδία αὐτῆς, μὴ τολμώσης νὰ θεωρήσῃ εὐθὺς ὅ,τι ἐζήτει ἐν αὐτῷ, ἤρξατο καμπτομένη· ἔκλεισε πρὸς στιγμὴν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὡς διὰ νὰ σκεφθῇ. Τῇ ἐφάνη τότε, ὅτι ὁ υἱός της ἐκοιμᾶτο ἐκεῖ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν τῆς παρὰ τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου· μειδίαμα ἐπλανᾶτο ἐπὶ τῶν χειλέων του καὶ ἀκτὶς ἡλίου οἱονεὶ εἰρωνευομένη τὰς οὐλὰς τῆς χρυσῆς κόμης του τρίχας, εἰσέδυε ἐν αὐταῖς.
Τὸ ἐθεώρει φιλοστόργως· αἴφνης: Ὄχι, ἀνέκραξεν, ὄχι, δὲν θέλω νὰ μάθω τίποτε. Ἐὰν πρόκειται νὰ ὑποφέρῃ, δι’ αὐτὸ τοῦτο ἡ ζωή μου, θέλει μοὶ καταστῇ ἐπαχθής· ἐν ᾧ ἴσως καὶ ἡ τελειοτέρα εὐτυχία δὲν ἤθελε μὲ εὐχαριστήσει, καὶ τότε θὰ ἤθελον νὰ ἠγνόουν, ἂν θὰ αὐξηνθῇ ἡμέραν τινα. Καὶ διὰ τοῦτο δὲν θὰ τὸ λικνίσω πλέον ἐπὶ τῶν γονάτων μου; καὶ διὰ τοῦτο δὲν θὰ τὸ κατακαλύψω μὲ ἀσπασμοὺς ὡς σήμερον; Δὲν ἐπιθυμῶ πλέον τὴν ὀλεθρίαν ταύτην γνῶσιν, προσέθηκε θραύουσα τὸ θαυμάσιον κάτοπτρον ἐν τῇ ἀβύσσῳ.
Ἔκτοτε τὰ πνεύματα δὲν ἔχουσι πλέον τὸ μυστήριον τοῦ γινώσκειν τὸ μέλλον· ἡ δύναμίς των κατεστράφη καὶ δὲν φέρουσι πλέον ἡμῖν προῥῥήσιις, ἢ ὅπως κατειρωνευθῶσι τῆς εὐπιστίας ἡμῶν.
ΑΔΕΛΑΪΣ Σ...
Ἐν τινι φιλανθρωπικῇ σχολῇ τῶν ἀπόρων παίδων εὑρίσκετο καὶ μικρά τις Ἰουδαία εὔτακτος, εὐφυὴς, καὶ μᾶλλον προκεχωρημένη τῶν συμμαθητριῶν της εἰς ὅλα τὰ μαθήματα ἐκτὸς τοῦ ἱεροῦ, καθότι κατὰ διαταγὴν τοῦ πατρός της δὲν ἐδιδάσκετο εἰς αὐτό.
Καὶ ἐπετρέπετο μὲν εἰς τὴν κόρην νὰ ᾖ παροῦσα κατὰ τὴν διδασκαλίαν αὐτοῦ, ἀλλὰ ἔχουσα πρὸ αὐτῆς τὸ βιβλίον τῆς γεωγραφίας ἢ τῆς ἀριθμητικῆς νὰ μελετᾷ τὰ μαθήματα τῆς ἐπιούσης. Τοῦτο ἡ εὐφυὴς κόρη τὸ ἔπραττεν ἐντὸς βραχυτάτου διαστήματος· καὶ μετὰ ταῦτα ἠκροάζετο σιωπῶσα τοῦ χριστιανοῦ διδασκάλου, ὅστις ταχέως ἀνεκάλυψε καὶ ἐπείσθη ὅτι ἡ Ἑβραία κόρη ἠκροάζετο ἐπιμελέστερον τῶν λοιπῶν.
Ὅτε ὁ πατήρ της, πτωχὸς, ἀλλὰ τίμιος ἀνὴρ, ἔφερε κατὰ πρῶτον τὸ κοράσιον εἰς τὸ σχολεῖον, συνεφώνησε μετὰ τοῦ διευθυντοῦ, ὅπως ἐξαιρεθῇ τοῦ μαθήματος τῆς Χριστιανικῆς διδασκαλίας. Ἀλλ’ ἐπειδὴ, ἐὰν ἀπήρχετο τοῦ δωματίου κατὰ τὴν ἐν λόγῳ ὥραν, ὑπῆρχεν ὑποψία ὅτι ἤθελεν ἴσως ταράξῃ τὴν τάξιν καὶ ὅπερ θὰ δυσαρέστῃ τὸν διδάσκαλον, ἀπεφασίσθη νὰ μένῃ ἐν τῷ δωματίῳ ἀσχολουμένη εἰς τὴν μελέτην ἄλλων μαθημάτων.
Τοῦθ’ ὅπερ ἐκ τόν ὑστέρων ἀπεδείχθη ἀδύνατον.
Ὁ διδάσκαλος παρεκάλεσε τὸν πατέρα τῆς Σάρας (οὕτως ἐκαλεῖτο ἡ κόρη) ἢ νὰ ἀποσύρῃ αὐτὴν ἀπὸ τοῦ σχολείου, ἢ νὰ συγκατατεθῇ ὅπως ἀκροᾶται ἡ θυγάτηρ του καὶ τοῦ μαθήματος περὶ Χριστιανικῶν
- ↑ Τούτου βιογραφίαν θέλομεν παρέξει τοῖς ἀναγνώσταις εἰς τὸ ἀμέσως προσεχὲς φύλλον.
