Σελίδα:Αθηναΐς Α αρ. 11.djvu/5

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
85
ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

ἐρασμία κισσάμπελος περιπλέκεται ἐπὶ τῆς ἀκανθώδους βάτου καὶ τὸ γλιχώνιον καὶ ὁ λυγὸς διαχύνουσι τὴν λεπτὴν αὐτῶν εὐωδίαν, ἐκεῖ ὑπὸ τὸ σεληναῖον φέγγος αἱ ὀρεστιάδαι Νύμφαι, μόλις ψαύουσαι διὰ τοῦ ἄκρου τῶν ποδῶν τὸν τάπητα τῆς χλόης, ὀρχοῦνται ἐλαφρῶς, ἐνῷ ἡ τεθλιμμένη ἠχὼ πλησίον που ἐντὸς σπηλαίου κεκρυμμένη ἐπαναλαμβάνει διὰ φωνῆς τρεμούσης τὰ χαρμόσυνα αὐτῶν ᾄσματα.

«Ἐκεῖ εἰς τὰ βάθη τοῦ ὁρίζοντος, ὅθεν ὁ Φοῖβος πρὶν ἢ στρέψῃ τοὺς πυρίνους αὐτοῦ ἵππους, ῥίπτει εἰς τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων τὰ τελευταῖα αὐτοῦ βέλη εἰς τὸ μέσον τῆς θαλάσσης, ὁ γαλήνιος Ποσειδὼν ὑπὸ τῶν Τριτόνων περικυκλωμένος ψάλλει τὸν μεγαλοπρεπῆ αὐτοῦ παιᾶνα.

«Ἐκεῖ εἰς τὰς καταπρασίνους πεδιάδας ἔνθα ἡ ἄμπελος κάμπτει τοὺς κλῶνας της ὑπὸ τὸ βάρος τῶν καλλιβοτρύων σταφυλῶν καὶ ἡ γλαυκὴ ἐλαία, τῆς Πολιούχου Παλλάδος τὸ φύτευμα, κινεῖ μελαγχολικῶς τὴν κορυφὴν, ἐκεῖ ἀναπαύεται ὁ εὐεργετικὸς Βάκχος, ἐρειδόμενος ἐπὶ γηραιοῦ κορμοῦ ἐπὶ τοῦ ὁποίου περιελίσσεται ὁ οἰνόχρους κισσὸς, ἐνῷ περὶ αὐτὸν οἱ Σιληνοὶ καὶ οἱ Σάτυροι συγκροτοῦσι τοὺς ἰδιοῤῥύθμους αὐτῶν χοροὺς ὑπὸ τοῦ ἤχου τῶν κροτάλων καὶ τῶν αὐλῶν συνοδευόμενοι.

Ἔπαυλις ἐν Ἰαπωνίᾳ[1].

«Ἐκεῖ τέλος εἰς μεμακρυσμένην καὶ ἐρημικὴν κοιλάδα ἔνθα ὁ ἄνθρωπος, ὁσάκις εὑρεθῇ μόνος, καταλαμβάνεται ὑπὸ φόβου ἀορίστου, ἀκούων ἐν τῇ σιγῇ τῆς νυκτὸς τοὺς συγκεχυμένους ψυθυρισμοὺς τῆς φύσεως, οὓς μάτην προσπαθεῖ νὰ συλλάβῃ καὶ οἵτινες φαίνονται αὐτῷ ὡς φωναὶ ἀπ’ ἀοράτου τινος κόσμου πρὸς αὐτὸν ἀποτεινόμενοι, ἐκεῖ πλησίον που ἐπὶ βράχου καθήμενος ὁ μυστηριώδης Πᾶν παίζει τὸν πολύφωνον αὐλόν του.

«Καὶ πάντες οἱ συγκεχυμένοι οὗτοι, ἦχοι, αἱ μυστηριώδεις φωναὶ, αἵτινες ὁτὲ μὲν ἐκπνέουσιν, ὁτὲ δὲ ἀναγεννῶνται πάλιν, θαυμασίως πως εἰς τὸν αὐτὸν συμπίπτουσαι ῥυθμὸν, ἀποτελοῦσι μίαν καὶ μόνην ἁρμονίαν..... ἐνῷ αἱ εἰς τὸ χάος μαρμαίρουσαι σφαῖραι, ὡς ἀγαθοὶ δαίμονες, κλίνοντες μετὰ σεβασμοῦ τὰς ἐστεμμένας αὐτῶν κεφαλὰς, διαχύνουσι πρὸς τὴν γῆν τὴν γλυκεῖαν αὐτῶν μουσικὴν καὶ οὕτω ἡ μεγαλοπρεπὴς αὕτη συμφωνία ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὰς μυστηριώδεις ἐκτάσεις ποικιλοτρόπως ἐπαναλαμβανόμενη, σχηματίζει ἀκαταπαύστως τὸν αἰώνιον τοῦτον ὕμνον «Τὸ πᾶν τὸ Σὸν μεγαλεῖον ἀγγέλλει, ὦ Ἄναρχε τῆς καθολικῆς ἁρμονίας Ἀρχή.»


  1. Ἀπὸ τοῦ προσεχοῦς φύλλου θέλομεν ἀρχίσει τὴν καταχώρισιν περιηγήσεως ἐν Ἰαπωνίᾳ μεστῆς παραδόξων περὶ τῶν ἠθῶν καὶ ἐθίμων τῆς χώρας περιγραφῶν.