Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
104
ΕΙΣ ΦΙΛΟΝ ΨΥΧΟΡΡΑΓΟΥΝΤΑ
Ἠλθε ἡ ὥρα νὰ σ’ ἀφήσω,
Νά! τὸ θάνατο θωρῶ,
Ἤθελα νὰ σὲ φιλήσω,
Ἤθελα, μὰ δὲ μπορῶ!
Μόνο σ’ ἀποχαιρετάω,
Γιατὶ πλιὸ δὲ θὰ σὲ ἰδῶ,
Νὰ σὲ σφίξω ἀπεθυμάω,
Μὰ τὸ χέρι εἶναι νεκρό!
Πιάσ’ το, ἰδὲς πῶς εἶναι κρύο,
Πιάσ’ το, ἰδὲς πῶς εἶναι ἀχνό,
Ταῖς ἐλπίδες μου ἀπολύω,
Καὶ τὸ Χάρο ἀκαρτερῶ.
Ἦλθε ἡ ὥρα νὰ σ’ ἀφήσω,
Τοῦ θανάτου νὰ ἡ μορφή!
Δὲ μπορῶ νὰ σὲ φιλήσω,
Νά, μοῦ σβύνεται ἡ πνοή.
