Πλάκα
| Πλάκα Συγγραφέας: |
Ὤ! χαίρετε, Πλακιῶται,
πανάρχαιοι ἱππόται
καὶ Ἕλληνες σωστοί·
ὦ! χαίρετε σεῖς μόνοι
Κυδαθυναίων γόνοι
καὶ εὐγενῶν βλαστοί.
Ἡ Πλάκα πάλαι ἦταν
ἑστία τῶν χαρίτων
καὶ τῶν εὐπατριδῶν·
στὴν Πλάκα μόνον εἶναι
αὶ ἀληθεῖς Ἀθῆναι
τῶν Πεσιστρατιδῶν.
Ἐδῶ ἡ ἀνθηρότης,
ἐδῶ ἡ κλασσικότης
τῶν χρόνων τῶν κλεινῶν·
ἐδῶ ὁ νοῦς ὑψοῦται,
κι' ἐπάνω της ὀρθοῦται
ὁ γίγας Παρθενών.
Σὲ κάποιο μονοπάτι
θαρρῶ πὼς τοῦ Σωκράτη
ὑπῆρχε ἡ Σχολή...
ἐδῶ βεβαίως πάλαι
Σχολαὶ θὰ ἦσαν κι' ἄλλαι,
καὶ λόγιοι πολλοί.
Μὰ τώρα ποιὸς τὸ ξέρει
ἂν τῶν σοφῶν τὰ μέρη
δὲν εἶναι καπηλειά,
κι' οἱ βλάμηδες μὲ γέλοια
ἀδειάζουνε βαρέλια,
καὶ παίζουνε βιολιά;
Πνοαὶ Χρυσῶν Αἰώνων
φυσοῦν καὶ Παρθενώνων
εἰς ὅλαις τῇς μεριαῖς·
ἀλλὰ μαζὶ μ' ἐκείναις
μυρίζουν καὶ ρετσίναις
κρασιά, μουσταλευριαῖς.
Κι' ἂν Πήγασο ζητήσῃ
κανεὶς γιὰ νὰ πηδήσῃ
στῆς Μούσης τὸ βουνό,
σὲ σᾶς καὶ μόνο ξεύρει
πὼς Πήγασο θὰ εὕρῃ
θρεμμένο καὶ φτηνό.
Ἂν φράκα δὲν φορῆτε,
ἂν τίτλους δὲν κρατῆτε
λαμπρᾶς καταγωγῆς
κι' ἂν γιὰ τιμὴ σᾶς φθάνει
πιστοὶ τοῦ Μακρυγιάννη
νὰ μένετ' ἐκλογεῖς,
σεῖς εἶσθε Φαναριῶται
κι' ἄλλος κανείς, Πλακιῶται,
δὲν ἔχει τέτοια χάρι,
ἀφοῦ δικό σας μένει
κι' αὐτὸ τοῦ Διογένη
τὸ ξακουστὸ Φανάρι.